داستان سوپر لیگ اروپا خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد تمام شد؛ البته هر چقدر گفتن این جمله ساده باشد، فراموش کردن کاری که مالکان این ۱۲ باشگاه قصد انجام آن را داشتند آسان نیست.
کارشناسان زیادی از لغو سوپر لیگ اروپا با عنوان «ماندن فوتبال نزد هوادارانش» یاد کرده‌اند. با این حال این هواداران که به خاطر لحظه‌ای افتادن در دام عاشقی باشگاه‌های خود یک عمر با آنها زندگی کرده‌اند و می‌کنند، حافظه قدرتمندی دارند. آنها از یاد نخواهند برد که این طرح در نهایت خودخواهی و پول پرستی ارائه شد. اگر مالکان این باشگاه‌ها فکر کرده‌اند با یک بیانیه خشک و خالی (آن هم نه به صورت مصاحبه، بلکه با انتشار متنی مبهم) می‌توانند دوباره نزد هواداران باشگاه خود به جایگاه قبلی برسند، در نادانی بزرگی به سر می‌برند. در شرح وقاحت این افراد همین بس که تا زمان نگارش این مطلب که بیانیه انصراف منچسترسیتی، تاتنهام، منچستریونایتد، لیورپول و آرسنال از حضور در سوپر لیگ منتشر شده است، تنها آرسنال علنا از هوادارانش عذرخواهی کرد و تصمیم اولیه برای حضور در سوپر لیگ را یک «اشتباه» خواند.
و اما ماجرایی که کاوه صلح کل، خبرنگار مطرح اسکای در استودیوی این شبکه روایت کرد، می‌تواند بیش از پیش ما را با ماهیت مالکانی که به باشگاه‌های فوتبال صرفا به عنوان یک دارایی شخصی نگاه می‌کنند، آشنا کند.
یکی از مالکان شش باشگاه بزرگ انگلیس، روزی برای تماشای مسابقه تیمش در ورزشگاه حاضر شد. اما او نمی‌دانست کدامیک از تیم‌های درون زمین، تیمی است که او مالکیت آن را در دست دارد! او در کمال ناباوری از فرد کناری خود پرسید که: «تیم ما چه رنگی پوشیده است؟»
سوال اینجاست: اگر این مالکان از ابتدا دنبال احقاق حق باشگاه خود بودند، چرا پا پس کشیدند؟
