اینکه چرا عده ای در سالیان اخیر می کوشند مذاکره و مقاومت را به عنوان دو قطبی جعلی جا بزنند، سوالی است که پاسخ آن را در جستجوی رفتار این عده می توان یافت؟
ربیعی سخنگوی دولت می گوید به گمان این افراد، مذاکره مترادف با سرسپردگی و تسلیم در برابر زورگویی و مقاومت؛ راهی قهرمانانه و در نفی مذاکره است که اتفاقاً در میان دو جناح اصلی سیاسی توزیع شده و یکی مشهور به محدود ماندن در مذاکره و دیگری متخصص در مقاومت است.
مذاکره به عنوان مهمترین و موثرترین ابزار دیپلماسی، نقشی بی بدیل در تامین اهداف سیاست خارجی کشورها ایفا می کند. قرن ها قبل از اینکه غرب به موضوع مذاکره و دیپلماسی توجه کند و لزوم و ضرورت آن را حس کند، اسلام به این موضوع پرداخته است و راه های مذاکره اثربخش و مبانی اخلاقی آن را عرضه کرده است.
همانطور که می دانیم و کارشناسان بر آن تاکید دارند، مواضع این افراد در سالهای اخیر توان بسیاری را از کشور گرفت و سایه آن بر سرِ برخی تصمیمات و اقدامات در کشور سنگینی و بر آن تاثیر گذاشت. البته اعتماد عمومی نیز در این میان در امان نماند و ضربات و لطمات سنگینی را متحمل شد.
حال هم که چشم انداز برجام تغییر کرده، مخالفان برجام، بر سر مذاکرات و رفع تحریم ها، در حال کوبیدن بر همان طبل مخالفت خوانی و طرح ادعاهای دیگر هستند.
مذاکره، مسیری کم هزینه
اما سوال این است که آیا بدون مذاکره و گفت و گو با جهان خارج، می توان اهداف سیاست خارجی، لغو تحریم ها و منافع ملی را پیش برد؟ آیا مذاکره ابزاری برای مقاومت و رسیدن به منافع ملی از مسیری کم هزینه تر نیست؟ آیا ایجاد دو قطبی مقاومت و مذاکره، هزینه های گزافی را به کشور تحمیل نمی کند؟
آیا این عده صرفا به فکر منافع ملی بوده و از سر دلسوزی این مواضع را اتخاذ می کنند یا نه؛ موضوعِ رقابت و منازعه سیاسی باعث شده که اینچنین منافع ملی قربانی منافع حزبی شود؟ مضاف بر آنکه گزارش های آژانس بین المللی انرژی اتمی گواهی بر واقعی نبودن ادعای این افراد در باره مذاکرات و تعطیل شدن صنعت هسته ای است. کما اینکه در روز ملی فناوری هسته ای، ۲۱ فروردین ماه امسال نیز بیش از ۱۰۰ دستاورد هسته ای در حوزه های مختلف معرفی و رونمایی شد.
پس از اقدامات خرابکارانه در نطنز، رئیس‌جمهوری در جلسه روز یکشنبه هیات دولت، بر تقویت سازمان انرژی اتمی و فعالیت‌های نطنز و جبران خسارات و اتخاذ گام‌های بلندتر در فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز ایران و ادامه مذاکرات از سوی دیگر تاکید کرد.
اکنون مقاومت و مذاکره می تواند همچون تیغ دولبه ای عمل کند که تنها به فکر پیش برد منافع ملی و لغو تحریم هاست. آیا نباید اکنون که چشم انداز برجام تغییر کرده، از تمام ابزارها برای پیشبرد منافع ملی و لغو تحریم ها بهره گرفت؟
خاتمه دوقطبی زیانبار
همانگونه که ربیعی گفته حمایت مقام معظم رهبری از مذاکره کنندگان و اعلام پشتیبانی از تلاش دیپلماتیک برای رفع تحریم، به این دوقطبی زیانبار خاتمه داد. او افزوده این واقعیت هرگز قابل چشم پوشی نیست که مذاکرات ما در زمان انعقاد برجام که صدای تندروهای آمریکایی و صهیونیستی را درآورد و در نهایت به خروج آمریکا از برجام منتهی شد، مبتنی بر مقاومت در برابر زورگویی و سپردن حداقل امتیازها در ازای رفع بسته جامعی از تحریم‌ها به ویژه قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت سازمان ملل متحد بود. این همان دلیلی بود که سرانجام به انتقام گیری آمریکای ترامپ با خروج از برجام به واکنشی غیرقانونی منجر شد.
در نهایت آنچه امروز باید مورد توجه قرار گیرد این است که با روشن شدن بخشی از واقعیت درباره برجام و رد ادعای تعطیلی صنعت هسته ای که گزارش های آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز مهر تایید بر آن می زند، نباید آغاز دوباره مخالفت خوانی همزمان با مذاکرات جدید، فرصت پیش آمده را بسوزاند و گام ها را برای رفع تحریم ها و پیگیری منافع ملی سست کند؟
