دولت الکترونیک در یک تعریف متداول به معنای امکان دریافت خدمات دولتی و حاکمیتی از طریق ابزار الکترونیکی است. یکی از مشکلات کنونی پیاده سازی دولت الکترونیک در کشور، نبود یک سامانه جامع کشوری و یکپارچه دریافت خدمات الکترونیک در کشور می باشد.
اگر نگاهی به پایگاههای خدمات رسانی الکترونیکی دولتی بیاندازیم درمی‌یابیم که این پایگاهها اکثراً تک منظوره بوده و برای امور خاصی در حوزه یک دستگاه اجرایی مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله اینها می توان به سامانه های ثنا (قوه قضاییه)، سامانه تهران من (شهرداری تهران)، سامانه خدمات انتظامی (پلیس + 10) و ... اشاره نمود.
ایده ایجاد یک درگاه واحد ارایه خدمات (iran.ir) اگرچه در سنوات مختلف دنبال شده بود ولی متاسفانه به دلیل عدم تجمیع پایگاههای اطلاعاتی مختلف در کشور و البته عدم تمایل دستگاههای مختلف اجرایی برای واگذاری پایگاه داده خویش در اختیار یک نهاد دیگر متاسفانه با شکست مواجه گردیده است و هم اکنون عملاً این سامانه بلا استفاده مانده است.
پیشنهاد آن است که با تعریف یک پست الکترونیک بر اساس شماره ملی افراد، تمامی اعلامیه ها، قبوض خدماتی، اخطارها و اطلاع رسانی های حاکمیتی از این طریق به اطلاع مردم برسد
در عین حال افراد برای دریافت انواع خدمات مختلف نیاز به احراز هویت چندگانه و مراجعه متعدد به دستگاهها یا دفاتر ارایه خدمات مربوط، نداشته باشند. این موضوع به خصوص برای اطلاع رسانی های مهم مالیاتی ، قضایی و غیره روشی کارآمد محسوب می شود که البته نیاز دارد تا قبل از هر چیز امکان ارایه خدمات مختلف در یک درگاه یکپارچه فراهم شود. در حالیکه امروزه اصولاً ارایه خدمات دولتی و حاکمیتی تبدیل به کسب و کار برای برخی گردیده است که خود مانعی برای تجمیع اطلاعات و ارایه درگاه یکپارچه خدمات هستند.
اتصال کدملی هر فرد به پست الکترونیکی ، نشانی اقامت، شماره تلفن ، حسابهای بانکی و... کمک می کند تا گامی مهم برای ارایه خدمات یکپارچه دولت الکترونیک، برداشته شود و بسیاری از فرآیندهای تکراری دستگاههای مختلف اجرایی و حاکمیتی با استعلام برخط از طریق این سامانه و بدون اتلاف وقت صورت پذیرد.
مطلب آخر اینکه برای بهره گیری از دانش روز دنیا تنها کافی است از مزیت در حال توسعه بودن خویش ! استفاده کنیم و با استفاده از تجارب حاصل شده از سایر کشورها آن را پیاده کنیم.
