به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، محققان در روش درمانی جدید سرطان از «سلولهای گرم خون» برای هدف قرار دادن تومورها استفاده کردند. این روش درمانی بهصورت ترکیبی بوده که نشان میدهد دو روش درمانی ممکن است به مراتب بهتر از یک روش درمانی باشد.
یکی از بزرگترین چالشهای درمان سرطان، رساندن دارو به تومورها است. بسیاری از داروهایی که در ظرف پتری امیدوارکننده به نظر میرسند در نهایت به این دلیل که نمیتوانند به تومور دست یابند یا نمیتوانند به آنجا برسند، کنار گذاشته میشوند. این داروها بدون اینکه صدمه زیادی وارد کنند عملاً در درمان عقیم هستند.
به تازگی محققان چینی یک روش درمانی جدید برای درمان سرطان ایجاد کردند که ممکن است به لطف سلولهای خونی اصلاح شده که در معرض نور گرم میشوند برای درمان تومورها مفید باشد.
این روش درمانی جدید سرطان، ترکیبی از دو روش درمانی موجود – ایمونوتراپی و فوتوترمال بوده که آنها را به یک روش ترکیبی تبدیل کرده است.
موشهایی که تحت درمان با این روش جدید قرار گرفتند، همگی در پایان مطالعه زنده ماندند. ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن خود بیمار بهعنوان سلاحی علیه سرطان استفاده میکند. این روش ممکن است شامل یک واکسن یا داروهای تحریککننده سیستم ایمنی باشد.
فوتوترمال درمانی بیشتر عملی است. نانوذرات، که برای گرم شدن در معرض طول موجهای خاصی از نور قرار میگیرند، به بدن بیمار تزریق میشوند. با تمرکز نور بر تومور، پزشکان میتوانند نانوذرات را در همان مکان دقیق گرم کنند و سلولهای سرطانی را از بین ببرند.
محققان برای روش درمانی جدید خود، پلاکتهای خون را اصلاح کردند تا هم داروی تحریککننده سیستم ایمنی بدن (که سلولهای ایمنی بدن را برای حمله فراخوانی میکند) و هم نانوذرات فوتوترمال را در خود داشته باشد.
آنها سلولهای خونی اصلاح شده را در برابر نه مدل مختلف سرطان موش آزمایش کردند. هنگامی که محققان نور مادون قرمز نزدیک را به تومورهای موشهای آزمایشگاهی میتابانند، پلاکتهای نزدیک تومور گرم میشوند. این باعث شد سلولها داروی تحریککننده سیستم ایمنی را آزاد کنند و سپس واکنش ایمنی آغاز میشود.
برخی از پلاکتها نیز در اثر گرما به «پلاکت» های کوچکتر شکسته شدند. تکههای سلولهای خونی به اندازه کافی کوچک بودند که به داخل تومور وارد شوند و داروی تحریککننده سیستم ایمنی را با خود به همراه آورند.
این روش درمانی جدید ضدسرطان تقریباً بهطور کامل در موشها تومور را متوقف کرد و در پایان آزمایش ۱۰۰ روزه، همه آنها هنوز زنده بودند.