همشهری آنلاین _ مریم باقرپور: هر چند اهالی، وجود امامزاده «عینعلی و زینعلی» (ع) در پونک و چنارهای تنومند حیاطش را گواهی بر قدمت بسیار بالای آن می‌دانند و نیز کتیبه‌های بر سر در امامزاده‌ها مبنی بر قدمت بالای پونک است، اما تاریخ دقیقی از پیدایش روستا وجود ندارد و می‌توان گفت که وجود رودخانه پونک در مرز شرقی محله‌های پونک و «باغ فیض» به همراه چند قنات با قابلیت آبیاری باغ‌های روستا و زمین‌هایی با قابلیت کشاورزی و زراعی سبب پیدایش این روستا شده است. البته روستا در جریان توسعه فضای شهری، بافت روستایی خود را از دست داده و تبدیل به یکی از محله‌های شهر تهران شده است. اما در قدیم، اهالی روستا محصولات کشاورزی خود را به «سه‌راه طرشت» می‌بردند و به فروش می‌رساندند
اراضی این پهنه از گذشته‌های دور برای کاشت گندم، جو، عدس و پونه مناسب بود و یکی از دلایل نامگذاری کوچه‌ها با اسم پونه نیز مرغوبیت پونه این منطقه بوده است. براساس سندی که بر جای مانده است، در سال ۱۲۸۰ هجری قمری، ده پونک از سوی «ظل السلطان» به «مهد علیا»، مادر «ناصرالدین شاه» تقدیم شده بود که ناصرالدین شاه آن را به‌عنوان املاک خالصه به دولت داد. البته این موضوع سبب اعتراض مهد علیا شد. پس از آن اراضی، ده پونک در تعلق مرحوم «مستوفی الممالک»، صدر اعظم وقت درآمد که با فوت وی به همسرش «تاج ماه» خانم رسید و تاج ماه خانم هم آن را به مرحوم «حاجی بهاالدوله» فروخت. در این زمان اراضی قریه پونک از شمال به «فرحزاد»، از جنوب به طرشت و از غرب به اراضی باغ فیض و «کن» منتهی می‌شد.
