نگهداری شانه‌ ی پنج هزار ساله در موزه ملی

به گزارش گروه وبگردي خبرگزاري صدا و سيما، شانه‌ای پنج هزار ساله که در موزه ملی نگهداری می‌شود، متعلق به هزاره سوم پیش از میلاد است و از کاوش‌های شهر سوخته بدست آمده است. بیشتر دندانه‌های این شانه ظریفِ چوبی که انحنا‌های زیبایی دارد، بطور عجیبی حفظ شده و بافت آن در ظاهر سالم است.

محوطه باستانی شهر سوخته در جنوب شرق ایران و ۵۶ کیلومتری شهر زابل در استان سیستان و بلوچستان و کنار دلتای رود هیرمند قرار دارد و یکی از محوطه‌های کلیدی مطالعات باستان شناسی محسوب می‌شود. این محوطه کهن حدود ۲۸۰ هکتار مساحت دارد و پیشرفته‌ترین شهر باستانی دنیا لقب گرفته است.

 

شهر سوخته در هزاره سوم پیش از میلاد، یکی از مهم‌ترین مراکز دوران مفرغ در شرق ایران بشمار می‌آید. کاوش‌های علمی این محوطه از یک ساختار فرهنگی غنی جامعه شهرنشین حوزه فرهنگی جنوب شرق ایران پرده برداشته است.

نتیجه بررسی‌ها و آزمایش‌های انجام شده روی یافته‌های باستان شناختی شهر سوخته چهار دوره استقرار فرهنگی را نشان می‌دهد. اولین دوره مربوط به ۳۲۰۰ پیش از میلاد است که بنا به عواملی از جمله قابل قبول‌ترین آن ها، تغییر بستر رودخانه هیرمند، شهر متروک می‌شود. این شهر حداقل دوبار و حداکثر سه بار در بازه‌های زمانی متفاوت دچار حریق و آتش سوزی شده است.

اشیای ارزشمند کشف شده در شهر سوخته از تنوع هنر‌های گوناگون مانند سفال گری، خراطی، جواهرسازی و بافندگی در این منطقه خبر می‌دهند. از سال ۱۹۶۷ میلادی، یعنی حدود ۵۴ سال پیش، باستان شناسان انگلیسی و ایتالیایی کار حفاری و کاوش در محدوده شهر سوخته را آغاز کردند. بعد از انقلاب پس از وقفه‌ای طولانی از سال ۱۳۷۴ کاوش‌های باستان شناسی زیر نظر استادان ایرانی و با سرپرستی دکتر سیدمنصور سیدسجادی ادامه پیدا کرد. در حال حاضر شهر سوخته منبع مطالعاتی برجسته‌ای در میان پژوهشگران محسوب می‌شود و ظرفیت‌های گسترده پژوهشی آن پایان ناپذیر است.

از دیگر اشیای باستانی مکشوفه در این دولت شهر میتوان به چشم مصنوعی، کوزه سفالی با امضای سازنده آن، سوزن، خط کش، چکش، کوره‌های سفالگری، کوره‌های ذوب فلزات، دکمه لباس، شانه سر، بذر حبوبات و میوه، برنج، زیره و بسیاری از لوازم متداول و روزمره اشاره کرد.