این روزها که همه فعالیت‌های نمایشی به محاق رفته است، مونا فرجاد، بازیگر جوان با اجرای قطعاتی نمایشی در صفحه شخصی خود، جمع بزرگی از تماشاگران را جذب کرده است.
بعد از شوک اولیه‌ای که از رویارویی با کرونا بر ما حادث شد، بعضی از هنرمندان تئاتر کوشیدند با اجرای قطعات کوتاه نمایشی، نبود تئاتر را تا حدودی جبران کنند ولی این فعالیت‌ها ادامه‌دار نشد.
حالا اما مونا فرجاد قصد دارد جریانی ادامه‌دار ایجاد کند. او مرتبا نمایش‌های کوتاهی را در قالب تک‌گویی در صفحه شخصی‌اش بارگذاری می‌کند. نکته قابل توجه در اجرای این قطعات، تمرکز داشتن هر یک از آنها بر یکی از حروف الفباست. قرار است این قطعات نمایشی از الف تا یا اجرا شود. نکته دیگر بهره گیری از زبان مردم کوچه و بازار و بخشی از ادبیات فراموش شده در این قطعات است. گروه اجرایی با انتشار توضیحاتی برای هر یک از واژگان فراموش شده، مخاطب را در برقراری ارتباط بیشتر با این قطعات یاری می‌دهند. ضمن اینکه به کار خود جنبه‌ای آموزشی هم می‌بخشند.
این بازیگر درباره ایده اجرای این نمایش‌ها در صفحه شخصی‌اش می‌گوید: «در آغاز شیوع کرونا تصورم این بود این ماجرا خیلی زودتر از اینها به پایان می‌رسد و زندگی به حالت عادی برمی‌گردد ولی متاسفانه همچنان ادامه دارد و چون شخصا به عنوان تماشاگر یا بازیگر جرات ندارم در سالن‌های نمایش حضور داشته باشم و اگر هم قرار باشد واکسیناسیونی انجام شود، سالن‌های تئاتر خیلی دیرتر از آنچه فکر می‌کنیم به رونق قبلی برمی‌گردد، تصمیم گرفتم برای رفع دلتنگی خودم برای تئاتر، این کار را انجام بدهم. فکر کردم همانطور که من دلتنگم، شاید بتوانم به رفع دلتنگی بسیاری از دوستانی که در صفحه مجازی با من همراه هستند، کمک کنم.»
او ادامه می‌دهد: «در کش و قوس اینکه در این شرایط چگونه می‌توان تئاتر کار کرد، طبیعتا به دنبال کاری بودم که نیاز به عوامل و بازیگران دیگری نداشته باشد، کاری کم هزینه که انجامش در خانه میسر باشد و همه اینها نشانه‌های تک‌گویی یا مونولوگ را به من می‌داد.»
فرجاد با اشاره به گفتگویی که میان او و نویسنده موردنظرش برای اجرای این قطعات انجام شده است، اضافه می‌کند:« پیشنهاد نویسنده مورد نظرم که به درخواست خودشان فعلا نامی از ایشان نمی‌بریم، این بود که اجرای تک گویی‌هایی که نمایشنامه‌هایشان چاپ شده یا متون خوبی که بارها روی صحنه رفته‌اند، کاری است تکراری . بنابراین فکر کردیم چگونه می‌توان ایده‌ای خلاقانه داشت که هم تازه باشد و هم به دلیل خالی شدن از جذابیت‌های دیداری تئاتر مانند دکور، حضور بازیگران متعدد و ... امکان جایگزینی عناصر دیگری را به ما بدهد.»
اگر این قطعات نمایشی را دیده باشید، به سرعت متوجه به کارگیری ادبیات کوچه و بازار در آنها می‌شوید، ادبیاتی که شاید در ذهن بخشی از مخاطبان فراموش شده باشد. البته این گروه دو نفره برای این انتخاب و نیز برای همراه کردن مخاطب راه چاره‌ای جستند که فرجاد این گونه توضیحش می‌دهد: «به این فکر کردیم که کار ما می‌تواند وجه آموزشی داشته باشد. اگر سراغ ادبیات کلاسیک می‌رفتیم شاید به این دلیل که یک قشر خاصی را می‌تواند همراه کند، بخشی از مخاطبان را از دست می‌دادیم. پس سراغ ادبیات کوچه بازاری رفتیم که امروز کمتر از آن استفاده می‌شود و به دست فراموشی هم سپرده شده. این خود می‌توانست کمک کند که قطعات برای مخاطب عام جذاب‌تر و دلنشین‌تر باشد. ضمنا استفاده از این ادبیات و واژگان با ضرباهنگی که به این مونولوگ‌ها می‌دهد، جذابیتی مضاعف ایجاد می‌کند.»
جذب مخاطب اینستاگرام که عموما کم صبر و تحمل است و معمولا می‌خواهد به سرعت از کنار مسائل گذر کند، کار چندان آسانی نیست. ولی مونا فرجاد چگونه توانسته تماشاگران زیادی را همرا خود کند، او در پاسخ به این پرسش توضیح می‌دهد: مخاطبان اینستاگرام در کسری از ثانیه یا پست‌ها را رد یا فقط به یک تایید بسنده می‌کنند و سختی کار چند برابر می‌شود که در همان کسری از ثانیه، فرصت این را دارم محتوایی تولید کنم که مخاطب برای لحظه‌ای مکث کند، توجهش جلب شود و برای همراهی با این قطعه نمایشی چند دقیقه وقت بگذارد. به همین دلیل سعی کردم در این نمایش‌ها ایجاد جذابیت کافی برای تامل مخاطب و همراهی او با قطعات نمایشی را مورد توجه قرار بدهم.
۵۸۵۸
