به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، گرچه قدمت پویایی منظومه شمسی صدها هزار یا میلیون‌ها است اما این "اتوبان آسمانی" یا "شاهراه آسمانی"(celestial highway) تازه کشف شده چندین دهه است که وجود دارد و فعالیت می‌کند.
در این مطالعه دانشمندان ساختار پویایی این مسیرها را مشاهده کردند و یک سری قوس متصل را در داخل منیفلدهای فضایی که از کمربند سیارکی تا اورانوس و فراتر از آن گسترش می‌یابد، ایجاد کردند.
خمینه یا منیفلد(Manifold) فضای توپولوژی است که در هر نقطه به صورت موضعی شبیه فضای اقلیدسی است. به طور دقیق تر، هر نقطه از فضای n-بعدی دارای همسایگی هومئومورف با فضای اقلیدسی n بعدی است.
برجسته‌ترین سازه‌های قوسی با مشتری و نیروهای گرانشی قوی که اعمال می‌کند، مرتبط هستند. این منیفلدها، جمعیت دنباله دارهای خانواده مشتری(دنباله دارهایی که دوره مداری آنها ۲۰ سال است) و اجرام کوچک منظومه شمسی که با نام "سانتور"(Centaurs) شناخته می‌شوند و در مقیاس زمانی بی سابقه‌ای حرکت می‌کنند را کنترل می‌کنند. برخی از این اجرام در نهایت با مشتری برخورد می کنند و یا از منظومه شمسی خارج می شوند. سانتورها اجرام آسمانی هستند که بین مشتری و نپتون گردِ خورشید می‌گردند. مدارشان ناپایدار است و ممکن است مدار سیارات بیرونی را قطع کند یا نکند.
دانشمندان با جمع آوری داده‌های عددی در مورد میلیون‌ها مدار در منظومه شمسی، این ساختار را حل کردند و سپس نحوه قرار گرفتن این مدارها در منیفلدهای فضایی شناخته شده را محاسبه کردند.
با این حال، مطالعات بیشتری برای تعیین چگونگی استفاده از آنها توسط فضاپیماها یا رفتار چنین منیفلدها در مجاورت زمین، کنترل برخورد سیارک‌ها و شهاب سنگ‌ها و افزایش جمعیت اشیا مصنوعی ساخته شده توسط انسان در سیستم زمین-ماه مورد نیاز است.
انتهای پیام
