همشهری آنلاین _ رابعه تیموری: وقتی وارد آستان می‌شوید باید ردیفی از کاج‌های بلند و تصاویر شهدای شهرری را که مانند دالان باریکی کنار هم قرار گرفته‌اند، بگذرانید تا بقعه امامزاده را زیارت کنید. امامزاده عبدالله(ع) از نوادگان امام زین‌العابدین(ع) است و بقعه ایشان از سده‌های گذشته تاکنون محل زیارت علاقه‌مندان اهل‌بیت(ع) بوده است. در آرامستان امامزاده عبدالله(ع) تعداد زیادی از مشاهیر مذهبی، علمی، ادبی و سیاسی مدفون هستند که آن را به موزه‌ای از تاریخ کشور در دوره‌های مختلف تبدیل کرده است. «محسن مقدم» از بنیانگذاران دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، «حسینقلی نظام‌السلطنه» نخست‌وزیر ایران در زمان محمدعلی‌شاه قاجار و «حسین قوللرآغاسی» نقاش بزرگ ایرانی از جمله افراد مدفون در این آرامستان کهن هستند.
شکل‌گیری این آرامستان از دوره قاجار آغاز شده است. در این دوره اموات گمنام و صاحب‌نام در چهارسوی بقعه امامزاده عبدالله(ع) دفن شدند و کم‌کم در اطراف بقعه آرامستانی عریض و طویل به وجود آمد. در دهه ۵۰ در حالی که این آرامستان به موزه‌ای از مزارهای مشاهیر ایران تبدیل شده بود، دفن اموات تازه متوقف و اهالی فقط در مزارهای از پیش خریداری شده اجازه دفن اموات را داشتند. صاحبان آرامگاه‌های خانوادگی این آرامستان تلاش کرده‌اند اعضای خانواده‌های‌شان همان‌طور که در زمان حیات خانه‌هایی متناسب با فرهنگ خانوادگی خود داشته‌اند در شکل و شمایل منزلگاه ابدی خود هم خاص باشند.
