نتایج پژوهشی جدید نشان می‌دهد که میلیون‌ها سال پیش در جو مریخ ابرهایی با ارتفاع زیاد وجود داشته که با بارندگی به پایداری رودها و دریاچه‌ها کمک می‌کردند و منجر به ایجاد اثر گلخانه‌ای در این سیاره می‌شدند. این نظریه می‌تواند توسط مریخ‌نورد استقامت ناسا که در حال حاضر روی سطح سیاره سرخ فعالیت می‌کند، تحت آزمایش قرار بگیرد.
یکی از بزرگترین معماهای منظومه شمسی، چگونگی تغییر مریخ از یک سیاره پر آب به زمینی خشک و بدون حیات است. دانشمندان مطمئن هستند که زمانی روی سطح این سیاره سرخ آب مایع وجود داشته و یکی از دلایل آن‌ها، وجود دلتاهایی درست مانند دلتاهای زمینی روی سطح آن است که در تصاویر ماهواره‌ای به وضوح دیده می‌شوند.
برخلاف تمام نظریه‌هایی که درباره مریخ وجود دارد، دانشمندان هنوز دقیقا متوجه نشده‌اند که مریخ چگونه توانسته با چنین فاصله زیادی از خورشید، روی سطح خود آب مایع نگه دارد. در فاصله‌ای که مریخ از خورشید قرار دارد، تقریبا یک سوم زمین از خورشید انرژی دریافت می‌کند.
نتایج تحقیق اخیر و شبیه‌سازی‌های سه بعدی کامپیوتری نشان می‌دهد که ممکن است میلیون‌ها سال پیش در جو مریخ ابرهایی با ارتفاع بسیار زیاد وجود داشته که اثر گلخانه‌ای مورد نیاز را تامین می‌کرده. این نظریه از سال ۲۰۱۳ ارائه شد، اما مورد تایید جامعه علمی قرار نگرفت. مخالفت آن‌ها به این دلیل بود که این ابرهای مریخی به انسجام بیشتری نیاز داشتند تا بتوانند چنین اثری تولید کنند.
اگرچه شبیه‌سازی اخیر نشان می‌دهد که این ابرها می‌توانستند تا یک سال در ارتفاع‌های بالا باقی بمانند، اما رطوبت و گرما را در لایه‌های پایینی خود نگه می‌داشتند و ابرهای ارتفاع پایین را به وجود می‌آوردند. دانشمندان معتقدند که چرخه آب مریخ به هیچ وجه شبیه به زمین نیست و می‌تواند در آن اتفاق‌های عجیبی مانند ابر یکساله رخ داده باشد.
