خانواده وی چهار سال بعد برای گریز از نازیسم به استرالیا مهاجرت کرده و در شهر شپارتونِ ویکتوریا اقامت گزیدند؛ آنان در آنجا نام خانوادگی خود را به پرات تغییر دادند. پرات پس از پایان تحصیلات مقدماتی در ۱۹۵۳وارد دانشگاه ملبورن شد و در رشته تجارت شروع به تحصیل کرد.
پس از مرگ پدرش در ۱۹۶۹ وی عهده دار تجارت خانوادگی شد که در آن زمان چند صد کارمند داشت و درآمدی بالغ بر ۵ میلیون دلار استرالیا می‌شد. با هدایت وی «ویزی» از دو کارخانه در ملبورن به بیش از ۵۵ کارخانه در استرالیا، آمریکا، نیوزیلند و پاپوا گینه نو توسعه یافت. ویزی از یک شرکت تولید مقوا و جعبه به شرکت تولید کاغذهای بازیافتی از ضایعات بدل شد. از اواخر دهه نود پرات به عرصه تجارت کاغذهای باطله نیویورک وارد شد.
در ۱۹۹۳ اداره مبارزه با تبهکاری ملی استرالیا (ان سی ای) دفاتر پرات را در ارتباط با یک پرونده مورد یورش قرار داد و در دهه نود کمیسیون رقابت و مصرف‌کننده استرالیا به شرکت ویزی دستور داد تا به دلیل رویکرد ضد رقابتی نیم میلیون دلار به خزانه دولت بپردازد.
پرات علاوه بر عرصه تجارت در زمینه‌های مدنی نیز فعالیت داشت که از آن میان باید از تاسیس دانشگاه تکنولوژی سوینبرن یاد کرد. وی رئیس هیات امنای مرکز هنرهای ویکتوریایی و رئیس هیات‌مدیره انستیتو پژوهشی سلامت روان ویکتوریا نیز بود.
بنیاد پرات با اهدای ۱۰ میلیون دلار سالانه به پناهندگان، امور هنری و سایر موارد نیکوکارانه در زمره برترین موسسات خیریه استرالیا به شمار می‌رود. پرات همچنین مبالغ قابل‌توجهی به هر دو جناح سیاسی استرالیا کمک مالی می‌کرد.
در ۱۹۹۶ روزنامه «استرالیان» فاش ساخت که پرات شبکه‌ای چندمیلیون دلاری از مشاوران را در اختیار دارد که از میان مشاوران باید از باب هاوک در زمینه «موضوعات آسیایی و دولتی» و گو ویتلام در مقام مشاور تجاری بازارهای خارجی یاد کرد. ریچارد پرات پس از یک دوره طولانی ابتلا به سرطان پروستات در ۲۸ آوریل ۲۰۰۹ درگذشت.
