به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، تعدد و تنوع رویدادهای سیاسی داخل کشور، هفته گذشته را به یکی از پرخبرترین و جنجالی ترین هفته های چند ماه اخیر تبدیل کرد. انتشار فایل صوتی و محرمانه «محمدجواد ظریف» وزیر امورخارجه، تقطیع آن از سوی تلویزیون ایران اینترنشنال، و تیترزنی، تهمت زنی و تحلیل مخالفان دولت بر اساس آن بخش تقطیع شده یکی از مهم ترین این رویدادها بود که به نظر می رسد در هفته یا شاید هفته های آینده هم دامنه آن تمامی نداشته باشد. تغییرات لایحه بودجه در مجلس و ابهامات روزافزون پیرامون آن هم جنجال دوم هفته بود و در نهایت، روایت هشت سال تلاش و تحمل مشقات اداره کشور از سوی معاون اول رییس جمهوری و اعلام ناگفته هایی مهم، به نوعی هفته پرخبر گذشته پایان داد، اگرچه به عقیده کارشناسان، همه این رویدادها در پس زمینه ای به نام انتخابات برگزار می شود که با نزدیک تر شدن ۲۸ خرداد، هر روز پر رنگ تر خواهد شد..
روایت گوشه هایی از دشواری های دولت
اسحاق جهانگیری، شامگاه جمعه در ماراتن سخنرانی پنج ساعته ای در شبکه اجتماعی کلاب هاوس شرکت کرد که گرچه برخی، آن را به انتخابات ربط دادند؛ اما روایت مختصری از مشقاتی بود که دولت طی سال های مسئولیت خود به ویژه چهارسال گذشته تحمل کرده است. معاون اول دولت درباره شدت تحریم هایی که گروهی این روزها به بهانه رقابت های سیاسی، آن را منکر می شوند، گفت: «تمام سفارت‌خانه‌های آمریکا موظف به رصد معاملات ایران شده بودند و اصرار بر صفر شدن فروش نفت، فلج کردن سیستم حمل و نقل دریایی و شناسایی تمام گلوگاه‌ها داشتند. در ۲۰۰ کشتی ایرانی سانحه ایجاد کردند تا تجارتی صورت نگیرد.»
معاون اول رییس جمهوری در توضیح چالش های اداره کشور با وجود تحریم ها و حضور رقبای سیاسی حاضر به یراق همیشه منتقد، از نبود درآمد افسانه ای در دولت های تدبیر و امید سخن گفت اما این تقلای دولتمردان برای حراست از اعتماد و امید مردم، دستاوردی برای دولت اول تدبیر و امید بود که سبب شد مردم بار دیگر در اردیبهشت ۹۶ به حجت الاسلام روحانی رای دهند. این اما آغاز ماجرا بود و به تعبیر جهانگیری، گروه هایی در داخل و خارج از هر فرصتی برای تحریک و ناامید کردن مردم دریغ نورزیدند.
جهانگیری در کلاب هاوس تاکید کرد که ترامپ آمده بود ایران را نابود کند و برخی هم غافل از اهداف طراحی شده وی، در مسیر تضعیف دولت گام برداشته و برمی دارند. جهانگیری گفت: «۲۴ میلیون رای به این دولت داده شده است، اما عده اندکی تلاش دارند اثبات کنند که مردم اشتباه کرده اند و این تلاش ها باعث شده است که تمایل به مشارکت در انتخابات به شدت کاهش یابد.»
«علی اکبر صالحی» رییس سازمان انرژی اتمی هم شامگاه جمعه در دفاع از هشت سال تلاش برای نجات توامان صنعت هسته ای و رفع تحریم ها، به مخالفان برجام و دولت اینگونه هشدار داد: «طوری صحبت می‌کنند که گویی قبل از برجام همه چیز خوب و گل و بلبل بوده، آقایان فراموش نکنید؛ پیش از توافق، به خاطر قطعنامه ۱۹۲۹، حتی نمی‌گذاشتند کشتی هایمان عبور و مرور کنند. اکنون فرض کنید دولت هیچ نقصی نداشته باشد، اما وقتی روابط بانکی با دنیا ندارد، چگونه می‌خواهد کشور را اداره کند؟!»
دوگانه ها و دوگانه سازان
میدان-دیپلماسی دوگانه ای بود که تلویزیون ایران اینترنشنال به عنوان تیری در تاریکی این روزها و با تقطیع سخنان ظریف شروع کرد و یک هفته توهین و افترا علیه وزیر امورخارجه نشان داد، این تیر اگر به هدف اصابت نکرده باشد؛ دستکم در حوالی آرامش و اعتماد مردم فرود آمده است.
آویختن به هرآنچه بتواند دیپلماسی ریشه گرفته در وین را از میان بردارد؛ مهم ترین اصل گروه هایی در داخل و خارج است که اولی، ثمر دادن آن را نه رفع تحریم ها و عزت مردم که برگی سبز در کارنامه روحانی می بیند و در جهان بینی لبریز از رقابت های سیاسی خود آن را تاب نمی آورد. گروه دوم هم محصول دیپلماسی در وین را بازگشت آرامش به ایران می داند و رویای فروپاشی اجتماعی و سیاسی جمهوری اسلامی را کابوس می یابد؛ از این رو باید طرحی نو دراندازد تا این ریشه نحیف هرگز به ثمر نرسد.
سرقت و انتشار فایل صوتی ظریف را هم می توان گام نهایی در راه تحقق یک ایده سه مرحله ای علیه ایران پس از پیروزی «جوبایدن» دانست که گروهی در داخل با تغافلی تاریخی در دام آن افتادند. «علی ربیعی» سخنگوی دولت در توضیح این طرح سه مرحله ای گفته است: «اتحاد ضد ایرانی، با روی کار آمدن دولت بایدن سه استراتژی را دنبال کردند: یکی عدم به ثمر نشستن برجام با تلاش برای تأثیرگذاری بر طرف‌های برجامی ایران، دوم؛ ایجاد تنازع بین ایران با طرف‌های برجامی و در نهایت، ایجاد اختلاف در داخل ایران و کشاندن نزاع به داخل و به هم ریختن انسجام داخلی در کشور.»
خیر مطلق انگاشتن جناح سیاسی خود و شر انگاری جریان مقابل، بسترساز رشد دوگانه هایی است که رسانه های پترودلاری در اذهان عمومی و سیاستمداران ایران می کارند. بذری شوم که نتیجه آن درگیری ها و نزاع داخلی است. از هم گسیختن انسجام داخلی، خطری خطیر در روزهای نزدیک به ایام ثمربخشی برجام و انتخابات ریاست جمهوری است و به همین دلیل، جهانگیری با تاکید بر اینکه باید مراقب میدان بازی که دیگران برای ما طراحی می کنند، باشیم، تصریح می کند: «بایستی مذاکرات وین و رفع تحریم را بزرگترین موضوع ملی امروز کشور بدانیم و مسئول مذاکره در برابر ۶ قدرت دنیا را تضعیف نکنیم. انتخابات را با رقابت شرافتمدانه و مشارکت موثر رونق ببخشیم نه با مخدوش کردن چهره‌های خدمتگزار کشور.»
اولویت مردم هستند
اهالی رسانه هفته گذشته چندین به اصطلاح بمب خبری را تجربه کردند، اولویت تحلیل و انتشار به آن دادند و گاهی از شامگاه تا بامداد در شبکه های اجتماعی درباره آن ها به بحث و بررسی پرداختند. در این میان اما اولویت مهمتر دغدغه های مردم است، اعتماد و امید آن ها در آستانه یکی از مهم ترین انتخابات چهل سال اخیر. مردم در هجمه ای از خبرها و تحلیل ها قرار گرفته اند که تعیین صحت و غلط آن برای اهالی فن هم به راحتی میسر نیست.
گروهی اتهاماتی به وزیرامورخارجه و رییس جمهوری وارد می کنند بی آنکه سندی برای درستی سخن خود ارائه دهند، گروهی ظریف را به سبب برخی دیدگاه و اختلاف دیدگاه ها سزاوار اشد مجازات می دانند و گروهی دیگر از این آشفته بازار داخلی برای مطامع خود در خارج بهره برداری می کنند. اما دقیقا چه زمانی؟! کمتر از دوماه تا برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به عنوان مهم ترین موضوع سیاست داخلی و در آستانه احیای برجام به عنوان مهم ترین موضوع سیاست خارجی.
گروهی در داخل که با شعار پرطمطراق معیشت مردم وارد نهاد قانونگذاری شده بودند؛ اکنون در پاسخ به ابهامات جامعه به ویژه درباره بودجه و جداول آن، رسانه ها را تهدید به شکایت می کنند. فارغ از غوغای ایجاد شده درباره این تغییرات و قانونی و غیرقانونی بودن آن، و در جریان بودن یا نبودن سازمان برنامه و بودجه، اما این پرسش همچنان در ذهن مخاطبان خبرهای این روزها پاسخی نمی یابد که در شرایط دشوار معیشتی اختصاص بودجه های گزاف برای موضوعاتی مانند اختصاص بودجه برای فعالان فضای مجازی و ... - که جزییات و سازوکار آن روشن نیست - چه ضرورتی داشته و اگر ضرورت و در راستای منافع مردم و کشور بوده؛ چرا در همان زمان بررسی و تصویب بودجه، در این باره سخنی به مردم گفته نشده است؟! یا در پرسشی اساسی تر، پیگیری طرح هایی از جنس ایجاد محدودیت برای خبرنگاران رسانه های خارجی یا تعیین مجازات برای منتشر کنندگان خبر این رسانه ها در دنیایی که هر روز از نظر اطلاع رسانی کوچکتر و بهم پیوسته تر می شود، در سال سخت کرونا چه باری از دوش مردم بر می دارد؟! یا طرح محرومیت ۱۰ ساله از نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس، برای وزیری که از نمایندگان مجلس سه بار کارت زرد از نمایندگان دریافت کرده است، چه پشتوانه کارشناسی دارد؟! یا اینکه توییت های لبریز از توهین و تحقیر وزیر امورخارجه و دولت یا تهدید به افشاکنندگان تغییرات بودجه در آستانه ایام انتخابات، در کدام نقطه سپهر شعارهای انقلابی آن ها قرار دارد؟! اقدامات و رفتارهایی که به نظر می رسد فقط امید و اعتماد مردم را هدف قرار گرفته است.
رد صلاحیت عجیب داوطلبان نامزدی انتخابات شوراها، به گونه ای که بر اساس برخی گمانه ها امکان برگزاری را در برخی مناطق از میان برده است، چه نسبتی با برگزاری انتخابات پرشوری دارد که هم نیاز امروز کشور است و هم توصیه موکد و صریح رهبر معظم انقلاب؟!
در برابر این همه حاشیه، دولت بارها از تریبون های مختلف از تمام نهادها درخواست کرده است؛ لوایح معیشتی و البته بلاتکلیف دولت را، دستکم برای چند ماه آینده مورد بررسی و تایید قرار دهند تا حداقل ترین خواسته مردم برای ثبات اقتصادی اجرایی شود. یا قوه مجریه بارها از همه جریان ها خواسته است در بحبوحه مذاکرات وین و ضرورت آرامش تیم مذاکره کننده از سناریونویسی هایی که آن ها را هدف گرفته و پروسه رفع تحریم ها را به تعویق می اندازد، خودداری کنند.
در توضیح این خواسته، جهانگیری بامداد شنبه در کلاب هاوس گفت: «مجلس فعلی مجلس طرح هاست، درحالی که ۱۰۰ لایحه دولت دارد خاک می خورد. لایحه شفافیت و تعارض منافع و هشت لایحه دیگر دولت، علی رغم گذشت زمان بسیار، حتی در مجلس اعلام وصول نشده، و این حتما خلاف قانون اساسی است، البته مجلس حق دارد رد کند، ولی حق ندارد آن را اعلام وصول نکند.»
در نهایت، این تخریب ها، هرچند در داخل به بهانه مخالفت با دولت صورت می گیرد اما کیست که نداند خواسته و ناخواسته نشستن بر شاخه اعتماد مردم است و بریدن بن امید آن ها. در این میان اینترنشنال ها از این اقدام بیشترین بهره را می برند و مردم ایران بیشترین ضررها را. مردم در روزگار سخت خود نیازمند حمایت هستند و این مهم ترین و ابتدایی ترین خواسته آن ها از مسوولان است که نباید در غوغاها فراموش شود.
