نتایج پژوهشی که توسط تیمی از پژوهشگران در دانشگاه بارسلونا اسپانیا انجام شد و در medRxivمنتشر شد، به شرح نشانه‌های بینی که با از دست دادن بویایی و چشایی در کووید-۱۹ در ارتباط است از جمله نشانه‌های هشداردهنده ابتدایی عفونت، پرداخت.
اهمیت شناسایی زودهنگام عفونت بدون نشانه
حامل بدون نشانه سندروم تنفسی حاد شدید ویروس کرونا ۲ (SARS-CoV-۲) که کووید-۱۹ را ایجاد می‌کند، یکی از عامل‌های محدودکننده برای مهار کارآمد گسترش ویروسی در همه‌گیری کنونی است.
افراد مبتلا به ویروس نیاز است که به سرعت (و به یک روش مقرون به صرفه) شناسایی و جدا شوند تا انتقال ویروس SARS-CoV-۲را محدود کنند.
تصور می‌شود که تغییرها در حس چشایی و بویایی در تقریبا ۸۰ درصد موارد کووید-۱۹ وجود داشته باشد.
پژوهشگران نشانه‌های بینی را در یک گروه شامل ۳۵ بیمار بررسی کردند، که این نشانه ها تنها شامل نشانه‌هایی بود که احتمالا توانستند باعث ایجاد اختلال‌های مشخص‌شده در کارکرد بویایی شوند.
آنها مشاهده‌های خود را با یک گروه کنترل از ترکیب همان سن و جنسیت تایید کردند.
نشانه‌های غیر معمول بینی
آنها یافتند که تقریبا ۷۰ درصد گروه بیمار گفتند که آنها یک یا بیشتر از یک نشانه بینی داشتند، که شامل "یک احساس عجیب در بینی" بود، که تقریبا ۳۷ درصد بیشتر از گروه کنترل بود.
بیش از ۶۰ درصد در گروه بیمار در مقایسه با ۱۵ درصد گروه کنترل گفتند که خشکی غیر طبیعی بینی را احساس می‌کنند.
افزون بر این، بیش از نیمی از گروه بیمار گفتند که آنها احساس می‌کنند که گویی یک شستشوی شدید بینی انجام شده است، در حالی که تنها یک نفر از گروه کنترل این احساس را گزارش کرد و نشان داد که گروه بیمار ۳۲ درصد بیشتر در خطر این نشانه قرار دارد.
نشانه‌های بینی در گروه بیمار بیشتر در همان دوره تغییر در بویایی و چشایی یا پیش از آغاز مورد دوم روی می‌دهد.
میانگین دوره چنین نشانه‌هایی به طور متوسط ۱۲ روز، در مقابل پنج روز در گروه کنترل بود.
در کل تقریبا ۸۵ درصد و ۸۰ درصد بیماران به ترتیب دارای مشکل‌هایی با از دست دادن بویایی و چشایی بودند که با سایر گزارش‌ها در این زمینه سازگاری دارد.
اهمیت این یافته‌ها این نیست که آنها تهدیدکننده زندگی هستند یا در ابتلا به بیماری کمک می‌کنند، بلکه یافته ها نشان داد که این نشانه ها:
۱)مجزا از اختلال در بویایی یا چشایی هستند.
۲)در آغاز دوره بیماری بروز می‌کنند.
این مسئله ممکن است نشان‌دهنده این باشد که آنها باید در پروتکل‌های تشخیص زودهنگام کووید-۱۹ در نظر گرفته شوند، که شامل نظارت زودهنگام و اقدام‌های جداسازی اجتماعی برای پیشگیری از انتقال بیماری است.
ورود ویروس به بافت پوششی تنفسی بینی، به ویژه سلول‌های گابلت، ممکن است سبب ایجاد اختلال ناگهانی در سد مخاط شود، که به نوبه خود سبب خشک شدن بافت پوششی می‌شود.
این مسئله همچنین با کاهش تعداد مولکول‌های بودهنده که می‌توانند به گیرنده‌های آنها بچسبند، در نبود لایه مخاطی چسبنده، حساسیت بویایی را کاهش می‌دهند.
این می‌تواند هم احساس ناهنجار بینی و هم از دست دادن بویایی را در بر داشته باشد.
البته، عفونت ویروسی همچنین می‌تواند سبب آسیب مستقیم به بافت پوششی تنفسی شود.
این می‌تواند موضوعی برای پژوهش‌های بیشتر باشد و دقیقا زمانی را که احساس غیرطبیعی بینی، مانند خشکی بیش از حد، جای خود را به نشانه‌های دیگر کووید-۱۹ که بیشتر شناخته شدند بدهد، مشخص کند.
