هادی ضیاءالدینی که سابقه ساخت آثاری همچون بلندترین مجسمه ایران در سنندج و مجسمه مولانا را در کارنامه کاری خود دارد، این بار به ساخت اثری از محمود دولت آبادی دست زده است. او علت ساخت این سردیس را ادای دین به ارزش‌های والای دولت آبادی و قدرشناسی از رنج‌ها و زحمات این نویسنده بیان می‌کند.
ضیاءالدینی درباره روند ساخت سردیس محمود دولت‌آبادی توضیحاتی را ارائه می دهد و می گوید: بخش مهمی از ساخت یک سردیس شناخت موضوع است که من شخصیت این نویسنده را توسط آثار او دریافت کرده‌ام. آقای دولت‌آبادی یا دیگر مشاهیر، اثرشان بخشی از خودشان است. آثار آنها می‌تواند نکات زیادی را روشن کند و فضای حسی را به وجود بیاورد.
این هنرمند ادامه می دهد: پیش از شروع ساخت سردیس، با آقای دولت آبادی تماس گرفتم و به ایشان گفتم که دوست دارم پرتره‌ای از او بسازم که استقبال کردند و برایم عکس‌هایی فرستادند. پس از اتمام کار و پیش از اعلام رسمی، عکس‌های مجسمه را برای ایشان ارسال کردم که مورد تأیید واقع شد و در جمله‌ای گفتند که «توانسته‌ای روح و روحیاتم را در این مجسمه پیاده کنی.».
ضیاءالدینی درباره نصب تازه‌ترین اثرش می‌گوید: ساخت سردیس آقای دولت‌آبادی را با نیت انجام وظیفه انجام دادم ولی اگر جایی بخواهد این اثر را نصب کند، بهتر است؛ زیرا اینگونه این مجسمه در فضایی خارج از محدوده کارگاهم و در فضای باز و عمومی‌تری نصب خواهد شد و مردم آن را خواهند دید. ولی گمان نمی‌کنم درخواستی مبنی بر نصب اثر صورت بگیرد، کما اینکه تا کنون اینگونه نبوده است.
