ستون‌های فلزی اسرارآمیز؛ یک شوخی هنری یا اجسام فرازمینی؟ (+عکس)

اخیراً سازه‌های فلزی ستون‌مانندی که در کشورهای گوناگون دیده شده‌اند و توجه بسیاری از رسانه‌های سراسر جهان را به خود جلب کرده‌اند، و گمانه‌زنی‌های مختلفی از ارتباط آنها با هنرمندان یا ترفندهای بازریابی گرفته تا حتی فرازمینی‌ها مطرح شد.

 

به گزارش ایسنا، در پروازی که روز ۱۸ نوامبر بر فراز ایالت یوتا در آمریکا و برای سرشماری گوسفندان وحشی این ایالت صورت گرفته بود، ستون فلزی عجیب و نقره‌ای رنگی شناسایی شد که توجه بسیاری از رسانه‌های جهان را به خود جلب کرد.

 

 

این ستون که در جنوب شرقی بیابانی در ایالت یوتا کشف شده بود، بین سه تا ۳/۵ متر ارتفاع داشت و بررسی‌ها نشان می‌داد که به صورت تصادفی در این محل قرار نگرفته است. مقامات ایالات یوتا پس از کشف این ستون فلزی، ابتدا موقعیت دقیق آن را آشکار نکردند تا از جاری شدن سیل علاقمندان به این منطقه پیشگیری کنند. این ستون فلزی عجیب، به "مونولیت یوتا"(Utah Monolith) مشهور شده است.

 

مونولیت؛ یک ادیسه فضایی! 

 

کشف این ستون فلزی، به مطرح شدن نظریات گوناگونی انجامید. برخی آن را کار موجودات فرازمینی و متعلق به آنها می‌دانستند. آنها باور داشتند که این سازه حتما کار موجوداتی غیر از انسان است و نمی‌تواند ساخته دست بشر باشد.

 

شباهت این رخداد عجیب با ماجرای نخستین صحنه از فیلم "۲۰۰۱: ادیسه فضایی"(2001: A Space Odyssey) به کارگردانی "استنلی کوبریک" موجب شد که بسیاری از مردم، این ساختار را کار هواداران کوبریک و ادای احترامی به این فیلم مشهور بدانند.

 

 

آنها باور داشتند که به احتمال زیاد، یکی از علاقمندان این فیلم برای تکرار صحنه مورد نظر، ستون فلزی را در زمین کاشته و قرار گرفتن این ستون در بیابان، کار انسان‌ها است.

 

 

روزنامه نیویورک‌تایمز، گزارشی را در این رابطه منتشر کرد که از شباهت میان این سازه فلزی صیقلی با آثار "جان مک‌کراکن"(John Maccracken)، هنرمند مینی‌مالیست اهل آمریکا حکایت داشت. 

گالری "دیوید زویرنر" (David Zwirner) که نمایش آثار این هنرمند را از سال ۱۹۹۷ تاکنون بر عهده داشته است، ادعا کرد که این ستون فلزی صیقلی، از آثار مک‌کراکن است.

 

 

 "پاتریک مک‌کراکن" (Patrik Maccracken)، پسر این هنرمند فقید در یک مصاحبه تلفنی گفت که از شنیدن این خبر گیج شده است اما پس از آن، خاطره‌ای با پدرش را مطرح کرد: ما بیرون از خانه ایستاده بودیم و به ستاره‌ها نگاه می‌کردیم که پدر گفت می‌خواهد آثار هنری خود را در مکان‌های دورافتاده رها کند تا بعدها کشف شوند.

 

پاتریک در پاسخ به این سوال که آیا فکر می‌کند پدرش شوخی کرده است، گفت که این طور فکر نمی‌کند. وی افزود: پدر تحت تاثیر این ایده قرار داشت که بازدیدکنندگان بیگانه، اشیایی شبیه به آثار او را در زمین به جا می‌گذارند و یا شاید آثار او به آثار این موجودات شباهت دارد. کشف این مونولیت، مطابقت زیادی با دیدگاه هنری او دارد.

 

 

مونولیت یوتا در روز ۲۷ نوامبر، به صورت ناگهانی ناپدید شد و مقامات ایالت یوتا اعلام کردند که نقشی در ناپدید شدن آن نداشته‌اند.

 

پس از ناپدید شدن مونولیت یوتا، "راس برناردز" (Ross Bernards)، عکاسی که تصاویری را از این مونولیت ثبت کرده بود، ادعا کرد که چهار مرد را دیده است که مونولیت را شبانه از زمین بیرون آورده و با خود برده‌اند. تصاویری که برناردز ثبت کرده است، با دوربین تلفن همراه گرفته شده‌اند و کیفیت چندانی ندارند.

 

 

 

پس از ناپدید شدن مونولیت یوتا، نمونه‌های مشابهی از آن در کشورهای گوناگون دیده شد.

 

 

مدت کوتاهی پس از ناپدید شدن مونولیت یوتا، یک ساختار مشابه در شهر "پیاترا نئم"(Piatra Naemt) رومانی دیده شد و پلیس این شهر، تحقیقات خود را در مورد مجسمه‌ای که به صورت غیرقانونی نصب شده بود، آغاز کرد. 

 

 

روی این مونولیت جدید، نقش و نگارهایی نیز دیده می‌شد. "رابرت لازوب"(Robert Losub)، خبرنگار محلی در گفتگو با رویترز گفت: این مونولیت احتمالا کار یک جوشکار محلی ناشی است.

مونولیت رومانی، در ۱ دسامبر ناپدید شد.

 

 

در روز سوم دسامبر، مونولیت دیگری در شهر "آتاسکادرو" (Atascadero) در ایالت کالیفرنیا ظاهر شد. به گزارش خبرگزاری این شهر، مونولیت جدید، از فولاد ضد زنگ ساخته شده بود و طول آن به حدود سه متر می‌رسید. این مونولیت بر خلاف مونولیت یوتا، به زمین متصل نشده بود؛ در نتیجه یک فشار قوی می‌توانست آن را از زمین بیرون بیاورد.

 

 

مونولیت کالیفرنیا نیز مدتی پس از انتشار اخبار آن ناپدید شد.

 

 

پس از ناپدید شدن مونولیت کالیفرنیا، رسانه‌های محلی هلند از کشف یک مونولیت دیگر در طبیعت این کشور خبر دادند. آنها مونولیت کشف شده را یک جسم فلزی براق توصیف کردند و آن را اسرارآمیز خواندند.

 

 

 

در روز شش دسامبر، مونولیت دیگری در "جزیره وایت"(Ise of Wight) انگلستان دیده شد و توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد. ساکنان جزیره از دیدن مونولیت، هیجان‌زده بودند و بسیاری از آنها نظریه موجودات فرازمینی را مطرح کردند. ارتفاع این مونولیت، حدود ۲/۲ متر بود و سطحی کاملا صیقلی داشت که موجب می‌شد به آینه شبیه باشد.

 

 

مقامات جزیره وایت در مصاحبه‌ها گفتند که قصد دارند به بررسی مونولیت بپردازند تا مطمئن شوند که این ساختار، کاملا ایمن است و آسیبی را برای ساحل جزیره به همراه ندارد.

 

 

در روز ۱۰ دسامبر، مونولیت دیگری در کنار "رودخانه ویستولا"(Vistula river) در لهستان دیده شد. به گزارش رسانه‌های محلی لهستان، طول این مونولیت به سه متر می‌رسید و سطح نقره‌ای براقی داشت. رسانه‌ها این مونولیت را یک ساختار اسرارآمیز و غیرمعمول توصیف کرده‌اند.

 

 

 

جدیدترین نمونه در مورد کشف مونولیت‌ها، به استرالیا مربوط است. کشف این مونولیت سه متری در استرالیا، بسیار خبرساز شده و توجه افراد بسیاری را به خود جذب کرده است.

 

 

 

ناسا حدود چهار سال پیش، تصاویری را از مریخ ثبت کرد که ساختارهایی مشابه مونولیت‌های فلزی کشف شده روی زمین، در آنها به چشم می‌خورد. این تصاویر را فضاپیمای چندمنظوره ناسا موسوم به "مدارگرد شناسایی مریخ"(Mars Reconnaissance Orbiter)، از مریخ و یکی از قمرهای آن موسوم به "فوبوس" (Phobos) به ثبت رسانده است.

 

مونولیت مریخ، یک ساختار مستطیل شکل است که به صورت عمودی روی سطح این سیاره قرار گرفته و مدارگرد شناسایی مریخ توانسته تصاویر آن را از فاصله حدود ۱۸۰ مایلی ثبت کند.

 

 

اگرچه ممکن است دیدن این تصاویر، فرضیه نقش موجودات فرازمینی را در نصب مونولیت‌های زمینی تقویت کند اما برخی از پژوهشگران باور دارند که تصاویر ثبت شده از سطح مریخ، چیزی به جز تصویر یک تخته سنگ مستطیل شکل نیست.

 

 

اگرچه تاکنون فرضیه‌های بسیاری در مورد مونولیت‌ها و همچنین نقش موجودات فرازمینی در این میان مطرح شده اما نمی‌توان این ساختارها را لزوما یک پدیده فرازمینی دانست.

 

پس از کشف مونولیت‌های زمینی، یک گروه هنری ادعا کرده‌اند که ساختارهای مذکور، اثر آنها هستند و به موجودات فرازمینی تعلق ندارند. آنها توضیحات کافی در این مورد نداده‌اند و تنها ادعا کرده‌اند که گاهی چنین شوخی‌هایی می‌کنند!

 

با وجود همه احتمالات مطرح شده مبنی بر نقش انسان در ساخت و نصب مونولیت‌ها، بسیاری از علاقمندان به داستان‌های علمی‌- تخیلی تمایل دارند که این ساختارها را با موجودات فرازمینی مرتبط سازند و شکل هیجان‌انگیزتری به آن ببخشند.