پس از مرگ پدرش در ۱۹۴۲ وی با دستمزد ۱۰ دلار در هفته شروع به همکاری با کمپانی مبلمان مولین کرد. سپس مدتی کوتاه در انتشاراتی «من اُوار» کار کرد و بعدتر در سازمان مالیاتی آمریکا مشغول به کار شد. در آنجا با شوهر سابقش مارتی نایدچ آشنا شد و با وی در ۱۹۴۷ ازدواج کرد. پس از چند ماه از آنجا که مارتی در تولسای اکلاهاما کاری به عنوان مدیر اعتبارات یافته بود راهی آنجا شدند. کمتر از یک سال بعد راهی وارن در پنسیلوانیا شدند تا این بار مارتی به عنوان مدیر انبار در آنجا فعالیت کند. اما در فوریه ۱۹۵۲ خانواده به نیویورک بازگشت و مارتی این بار راننده اتوبوس شد. هر چند جین تصمیم به ماندن در خانه گرفت اما درگیر فعالیت‌های خیریه در آن ناحیه شد و همین تجربه به وی کمک کرد تا مهارت‌های مدیریتی لازم برای تبدیل «ویت واچرز» به یک برند جهانی را به دست آورد.
جین که همواره با مشکلات اضافه وزن خود درگیر بود راهی کلینیک چاقی نیویورک شد؛ جایی که به وی گفته شد باید یک پرهیز غذایی را در پیش بگیرد. اما به زودی فهمید که نمی‌تواند چندان پایبند به این رژیم غذایی بماند.
وی تصمیم گرفت شش زن چاق را به خانه‌اش دعوت کند؛ جایی که در نشست‌های هفتگی در مورد ترفندها و رژیم‌های غذایی کاهش وزن با همدیگر صحبت می‌کردند. او قانونی مشخص کرد که بر اساس آن هر زنی که خواهان پیوستن به گروه وی بود باید با پزشکان خود مشورت می‌کرد؛ قانونی که تا امروز همچنان پابرجاست. جین نایدچ گروه خود را با عنوان «ویت واچرز» در 1963 به ثبت رساند. جین با موفقیت توانست 40 کیلوگرم از وزن خود بکاهد و به زودی صدها زن برای دریافت راهکار به وی روی آوردند. او از هر مشتری خود 25 سنت دریافت می‌کرد تا برنامه‌های مدنظر برای کاهش وزن را به آنها بدهد. در 1973 مصادف با دهمین سال تاسیس این موسسه نایدچ از این شرکت کناره گرفت و در 1978 شرکت به ارزش 71 میلیون دلار به جی. دی.هینر فروخته شد. جین نایدچ در 29 آوریل 2015 در خانه شخصی خود در پارکلندِ فلوریدا درگذشت.
