به گزارش برنا، بر اساس نتایج اعلام شده تا ساعت ۲۳ و ۳۰ دقیقه جمعه شب، این حزب با کسب ۳۶ کرسی از مجموع ۱۲۹ کرسی پارلمان اسکاتلند، بیشترین آراء را نسبت به سایر احزاب سیاسی کسب کرده و در مسیر پیروزی قرار دارد.
حزب ملی اسکاتلند حتی موفق شد کرسی لیبرال دموکرات ها در منطقه «سوئینسون» را نیز فتح کند. نیکلا استرجن رهبر این حزب در گفت‌وگویی پس از اعلام نتایج، مدعی پیروزی این حزب و در دست گرفتن دولت محلی برای چهارمین بار متوالی شد. دقایقی پیش «اگنوس رابرتسون» معاون رهبر حزب ملی اسکاتلند، رای حوزه ادینبرو مرکزی را با اختلاف زیاد از آن خود کرد. همچنین اعلام شد نیکلا استرجن نیز از حوزه گلاسگو برنده شده است.
خبر می رسد که مشارکت در اسکاتلند بسیار چشمگیر بوده و در برخی مناطق میزان مشارکت به ۹۲ درصد رسیده است. با اینکه شمارش آراء خاتمه نیافته اما تقریباً قطعی است که حزب «اس ان پی» برنده این انتخابات خواهد بود. در اسکاتلند بیش از یک میلیون نفر فقط از طریق پست رای داده اند در حالیکه بیش از ۴.۲ میلیون نفر برای این انتخابات ثبت نام کرده اند. کل جمعیت اسکاتلند ۵.۵ میلیون نفر است.
انتخابات روز پنجشنبه، اواین آزمون «کی یر استامر» رهبر جدید حزب کارگر در یک انتخابات بود. در این انتخابات که بیشتر مختص برگزیدن نمایندگان شورای های محلی بود، فقط یک کرسی پارلمانی و آن هم در منطقه «هارت پول» به رای گذاشته شده بود که توسط حزب محافظه کار تصاحب شد. این منطقه به طور سنتی همواره در اختیار حزب کارگر بوده است. از این جهت نتیجه انتخابات در این شهر به طور نمادین برای حزب کارگر مهم است.
شمارش آراء تا این لحظه نشان دهنده برتری حزب محافظه کار است در شوراهای محلی و کاهش ۱۰ درصدی آراء حزب کارگر است. بوریس جانسون در اظهار نظر گفت علت پیروزی حزب محافظه کار پرداختن آن به مسائل اصلی زندگی مردم است.
در حالیکه پیروزی «اس ان پی» حزب ملی گرای اسکاتلند قطعی به نظر می رسد، حزب کارگر نیز با وجود کاهش کرسی هایش اما همچنان اکثریت در پارلمان ولز را حفظ خواهد کرد.
در انتخابات روز گذشته همپوشانی پست های گوناگون به رای گذاشته طوری بود که همه بزرگسالان ساکن انگلیس، اسکاتلند و ولز می توانستند حداقل یک برگه رای به صندوق بیندازند. از این جهت این رای گیری بسیار شبیه به انتخابات سراسری بود. در برخی مناطق افراد دو یا سه برگه رای برای انتخاب نهادهای مختلف مانند شورای محلی یا شهردار در اختیار داشته اند.
نتایج این انتخابات ممکن است به دلیل حساسیت های مرتبط با کرونا اندکی دیرتر از موارد مشابه سالهای قبل اعلام شود، اما تا همینجا می توان شاهد حضور ضعیف حزب کارگر، پیروزی مجدد صادق خان به عنوان شهردار لندن و پیروزی حزب ملی گرای اسکاتلند بود.
شاید مهمترین نکته این انتخابات آشکار شدن سردرگمی حزب کارگر و رهبر جدید آن باشد. حزب کارگر بین انتخاب سیاستهای سوسیالیستی یا همکاری با برنامه های اقتصاد بازار آزاد سردرگم بوده و علاوه بر آن موضع مشخصی در زمینه برگزیت که یکی از شکافهای اصلی جامعه است ندارد. افرادی مانند نماینده چپ گرای پارلمان «لوید راسل» معتقد هستند که رهبر فعلی حزب فاقد اصالت بوده و نسخه بی رمقی از یک حزب سوسیالیست را ارائه می کند. این گروه «استامر» رهبر فعلی حزب را متهم می کنند به اینکه یک محافظه کار ملایم است به جای آن رهبر حزب زحمتکشان باشد.
از سوی دیگر برخی حزب کارگر را به چپ بودن و ایدئولوژیک بودن بیش از حد متهم می کنند. این اتهامات در زمان جرمی کوربین شدید تر بود اما هنوز هم مطرح است. آنها می گویند طبقه متوسطی که صاحب خانه و ماشین است احساس نمی کند که حزب کارگر می تواند آنها را نمایندگی کند. تاکید بیش از حد حزب کارگر روی مسائل فرهنگی از نوع پیشرو، باعث شد این حزب پایگاه خود در میان طبقه کارگر را از دست بدهد. از جمله نداشتن موضع محکم در مورد اروپا، حال چه خروج باشد و چه باقی ماندن، موجب ریزش آراء این حزب شد.
به نظر می رسد با توجه به کثرت مخالفان برگزیت، بهترین استراتژی برای حزب کارگر اتخاذ موضع پیوستن دوباره به اتحادیه اروپا است. طبیعی است که در این صورت نمی تواند توقع تشکیل دولت اکثریت را داشته باشد و اجباراً باید به ائتلاف با احزاب کوچک روی آورد. در واقع این حزب باید بپذیرد که نخواهد توانست رای طرفداران برگزیت را جلب کند.
در ادامه باید این را در نظر داشت که پیروزی حزب محافظه کار لزوماً به معنی کسب اکثریت آراء نیست. این پیروزی بیشتر مدیون نوع تقسیم بندی حوزه های انتخاباتی است. هر حوزه مستقل از تعداد جمعیتش فقط می تواند یک نماینده به پارلمان بفرستد. به طور سنتی حوزه های ثروتمند و طرفدار محافظه کاران کم جمعیت هستند و حوزه ای پرجمعیت در مناطق فقیر تر به حزب کارگر رای می دهند.
حزب حاکم محافظه کار به رهبری بوریس جانسون در حالی به استقبال این انتخابات رفت که با توجه به میزان بالای واکسیناسیون، انتظار افزایش محبوبیت در افکار عمومی را داشت. علاوه بر این استقلال عمل انگلیس در اجرای برنامه واکسیناسیون و مقید نبودن به محدودیت های اتحادیه اروپا، نشان داد که خروج از این اتحادیه چندان هم کار احمقانه ای نبوده است.
یکی از مهمترین نکات این انتخابات آن است که در اسکانلند و ولز، رای دهندگان نمایندگان خود برای پارلمان محلی و در نتیجه دولت محلی را تعیین می‌کنند. با توجه به زمزمه های استقلال خواهی در اسکاتلند، انتخابات فعلی از اهمیتی دو چندان در آن منطقه برخوردار است. اسکاتلندی های سرخورده از هر دو حزب کارگر و محافظه کار و ناراضی از برگزیت، اکنون تنها مسیر عملی شدن خواسته های خود را در کسب استقلال می بینند.
این انتخابات همچنین اهمیت خاصی برای حیات حرفه ای رهبران احزاب بزرگ دارد. «کی یر استامر» رهبر حزب کارگر در ماه های اخیر بارها متهم به بی خاصیتی و عدم توانایی در جذب آرا شده است. این انتخابات می تواند برای وی تعیین کننده بوده و در صورت شکستی فاحش، آینده او به عنوان رهبر حزب را به خطر بیندازد.
آینده بوریس جانسون به عنوان نخست وزیر و رهبر حزب محافظه کار نیز تا حدی به این رای گیری وابسته است. این حزب پس از پیروزی در انتخابات سراسری به طور مرتب در نظرسنجی ها از حزب کارگر جلوتر بوده است. با این حال و حتی با وجود امتیاز واکسن، در یک هفته گذشته شاهد نزول موقعیت این حزب در نظرسنجی ها بوده ایم. اتهامات مرتبط با فساد مالی و پارتی بازی بوریس جانسون از جمله پذیرفتن کمک مالی یک حامی خصوصی حزب برای تغییر دکوراسیون آپارتمان محل سکونت نخست وزیر، از چشم رسانه ها دور نمانده است. حزب محافظه کار به طور سنتی نسبت به فساد مالی آسیب پذیرتر است.
این انتخابات همچنین روی آینده سیاسی «نیکلا استرجن» که اکنون سومین حزب بزرگ کشور است نیز تاثیر به سزایی خواهد داشت. مردم اسکاتلند ۱۲۹ عضو پارلمان محلی و در نتیجه دولت محلی را انتخاب می کنند. دولت اسکاتلند هم اکنون در اختیار حزب «اس ان پی» به رهبری نیکلا سرجن است. با یک پیروزی دیگر وی موقعیت مناسب تری برای پیشبرد برنامه استقلال طلبی این کشور داشته و خواهد توانست اکثریت لازم برای به رای گذاشتن همه پرسی استقلال را بدست آورد.
