به گزارش خبرنگار مهر، علی غیاثیان کارشناس مدیریت حمل و نقل دریایی در یادداشتی اهمیت اقتصادی حمل و نقل دریایی برای ایران و دیگر کشورهای جهان را یادآور شده و لزوم بهره گیری از این ظرفیت برای تحقق شعار سال را تبیین کرده است.
متن این یادداشت به این شرح است:
خانواده‌های معمولی اتریشی ساکن وین، وقتی در اواخر ماه آپریل سال جاری احساس کردند مقداری هزینه زندگی بالاتر رفته است، نمی‌دانستند که علت این امر اتفاقی است که در چند هزارکیلومتری آنها رخ داده است. نه جنگی اتفاق افتاده بود و نه حادثه غیرمترقبه طبیعی مانند سیل و زلزله رخ داده بود.
تنها کشتی عظیم کانتینربر ever given که متعلق به یک سرمایه‌گذار ژاپنی بود، به دلیل وزش باد سنگین، ناگهان به گل نشست و یکی از دو کانال راهبردی جهان یعنی کانال سوئز واقع در کشور مصر را حدود یک هفته بست.
این رویداد باعث شد در گوشه دیگری از جهان یک شرکت عظیم تولیدکننده خمیر چوب مخصوص کاغذسازی که یکی از عمده ترین اقلام تولید دستمال کاغذی و محصولات بهداشتی و کاغذی است، هشدار دهد، قادر به تأمین منابع اولیه مورد نیاز محصولات خود نیست.
این چنین بود که وزش باد شدید در خاورمیانه، سرعت غیرمجاز کشتی کانتینربر در کانال سوئز و آنطور که برخی رسانه‌ها نوشتند حواس پرتی کاپیتان کشتی، باعث شد کارخانه دستمال کاغذی در برزیل هشدار گرانی بدهد و هزینه زندگی خانواده‌های معمول اروپایی ناگهان افزایش پیدا کند.
حادثه انسداد کانال سوئز یکبار دیگر بر اهمیت حمل و نقل دریایی و اثر بی بدیل آن بر اقتصاد جهانی تاکید کرد.
با این حال، برای اکثر جمعیت جهان، حمل و نقل کالا در کامیون‌ها، قطارها و گاهی در هواپیماهایی که از بالای سرشان عبور می‌کند، خلاصه می‌شود.
اما نکته این است که بخش بزرگی از بار آن کامیون‌ها و یا قطارها یا از طریق یک شناور آمده و وارد شده است یا قرار است بر روی آن منتقل و صادر شود. به عبارت بهتر، طبق برآورد کارشناسان، بیش از ۸۰ درصد از حمل و نقل بار در جهان به میزان ۱۱ میلیارد تن در سال (آمار سال ۲۰۱۸) از طریق دریا انجام می‌شود.
حال اگر اختلال در کانال سوئز جدی و طولانی مدت بود یا درباره اقلام راهبردی مانند غذا یا حامل‌های انرژی به خصوص نفت خام و میعانات گازی اتفاق می‌افتاد، جهان با بحران بسیار جدی روبه رو می‌شد که نمونه آن را در جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ تجربه کرد.
در واقع حمل و نقل دریایی به اندازه‌ای از اهمیت برخوردار است که تصور جهان بدون آن و کشتی‌های غول پیکری که از مواد غذایی تا حامل‌های انرژی، نهاده‌ای تولید و محصولات صنعتی را در سراسر عالم جابه جا می‌کنند، غیرممکن است. برخی تحقیقات تأیید می‌کنند کالاهایی که یک سوم آنها شامل حامل‌های انرژی و سوخت است و ۶۶ درصد بعدی به کالاهای خشک، فله، کانتینرهای صنعتی و مانند آن اختصاص دارد از طریق دریا حمل می‌شوند.
نکته مهم این است که در ایران نیز وضعیت به همین منوال است. تحریم کنندگان طی دو دوره تحریم هسته‌ای بخش اعظم فشار تحریمی را بر ناوگان کشتیرانی کشور وارد کردند.
این اقدامی آنی و بدون فکر نبود. دشمنان به خوبی می‌دانند که تا ۹۰ درصد از مبادلات تجاری ایران از طریق دریا (بیش از ۱۲۳ میلیون تن کالا در سال ۱۳۹۹) انجام می‌شود، اما این موضوعی است که اکثر ایرانیان از آن بی خبرند.
ایران به دلیل دسترسی مناسب به آب‌های آزاد در جنوب و دسترسی به سواحل قابل کشتیرانی در شمال (حدود ۵۸۰۰ کیلومتر خط ساحلی) که امکان تجارت بین المللی میان ایران و کشورهای روسیه، آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان را فراهم می‌کند، حمل و نقل دریایی از اهمیتی مضاعف برخوردار است.
این نکته را هم باید در نظر گرفت که موقعیت ژئواستراتژیک ایران در شمال تنگه هرمز و خلیج فارس که اهمیت فراوانی در تجارت بین المللی انرژی دارد، امکان بهره مندی کشور ما را از حمل و نقل دریایی دوچندان می‌کند.
ایران دارای بیست و دومین ناوگان بزرگ کشتیرانی در جهان است. به گزارش UNCTAD ایران دارای ۲۴۶ فروند شناور ثبتی است که ظرفیت حمل آنها بیش از ۱۸ میلیون تن است. نکته اینکه بخش بزرگی از این ناوگان در اختیار کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران و شرکت ملی نفتکش ایران است.
برآوردهای سازمان‌های بین المللی مانند UNCTAD این است که یکی از مهم‌ترین ابزارهای ایران برای مقاومت در برابر تحریم‌های آمریکا همین ناوگان بزرگ حمل و نقل دریایی است که حداقل در فقره صادرات بنزین به ونزوئلا عملاً تحریم‌های ترامپی را به سخره گرفت و به چالشی جدی کشید.
در همین راستا و در تأیید مضاعف اهمیت و بزرگی بخش دریایی ایران، طبق اعلام سازمان اطلاعات انرژی آمریکا، روزانه نزدیک به ۱۷ میلیون بشکه نفت خام از تنگه هرمز به سمت اروپای غربی، شرق دور و ایالات متحده عبور می‌کند.
دست کم ۸۸ درصد نفت خام صادراتی عربستان سعودی، ۹۰ درصد نفت سبک و سنگین ایران، ۹۸ درصد نفت عراق، ۹۹ درصد نفت امارات متحده عربی و ۱۰۰ درصد نفت کشورهای کویت و قطر به صورت دریایی از خلیج فارس راهی مقاصد خود می‌شود که این میزان معادل ۹۰ درصد صادرات نفت بزرگترین کشورهای تولیدکننده نفت در منطقه خاورمیانه است.
تردد سالانه بیش از ۵۰ هزار کشتی اقیانوس پیمای تجاری، نفتی و گازی از مسیر تنگه هرمز به عنوان یکی از تنگه‌های راهبردی جهان، انتقال و جابه‌جایی بیش از ۱۳ میلیون بشکه نفت خام از این منطقه، وجود بیش از ۸۰۰ سکوی اکتشاف و استخراج نفت و گاز و وجود هزاران شناور نظامی و سنتی حاکی از اهمیت این تنگه است. سازمان اطلاعات انرژی آمریکا حمل و نقل حامل‌های انرژی از تنگه هرمز را معادل گذر ۴۰ درصد نفت فوب (شناور روی آب) جهان و ۲۰ درصد از کل نفت دنیا تخمین زده است.
به اعتقاد تحلیلگران بازارهای جهانی، در صورت اختلال در حمل و نقل دریایی در تنگه هرمز، بازار جهانی با کمبود ۲۰ میلیون بشکه‌ای نفت مواجه خواهد شد و بهای نفت از مرز ۲۵۰ دلار نیز فراتر می‌رود. برخی تحلیلگران حتی معتقدند، با اختلال در تنگه هرمز، اقتصاد جهانی سقوط خواهد کرد و حتی کارشناسان ارشد صنعت بیمه سوخت بین المللی از جمله شرکت بیمه لویدز می‌گویند، در صورت اختلال در حمل و نقل دریایی در خلیج فارس، احتمال توقف کامل معاملات تجاری در کشورهای حاشیه خلیج فارس وجود دارد.
علاوه بر این، نباید از اهمیت حمل و نقل دریایی برای کشور ما که در زمینه واردات فنّاوری و اقلام صنعتی "های تک"، وابستگی وارداتی دارد، غافل ماند.
در این راستا و با توجه به اهمیت استراتژیک حمل و نقل دریایی در ایران و جهان و اثر غیرقابل انکار آن بر وضعیت اقتصادی کشور، توجه مضاعف به نوسازی ناوگان حمل و نقل دریایی، توجه به فنّاوری‌های جدید در عرصه کشتیرانی، کشتی سازی، کشتی‌داری و همچنین ایجاد اسکله‌های تازه با تجهیزات به روز دنیا در کنار ایجاد زیرساخت‌های جابه جایی کالا از عرشه به ساحل می‌تواند کشور ما را در زمینه تحقق شعار "تولید پشتیبانی‌ها و مانع زدایی‌ها" که امسال از سوی مقام معظم رهبری تعیین شده است، یاری کند.
حمل و نقل دریایی با توجه به ویژگی‌های خود که مهم‌ترین آنها امکان رفت و آمد در آب‌های آزاد بین المللی در کوتاه‌ترین زمان و بالاترین امنیت ممکن است و با وجود مزیت‌های نسبی فراوانی مانند توانایی حمل و نقل در حجم کلان و تنوع زیاد در مسیرهای بسیار طولانی، زمان مناسب حمل، قیمت ارزان، سلامت فیزیکی بار حمل شده و مزیت‌هایی از این دست، از جایگاه خاص در روش‌های مختلف حمل و نقل برخوردار است.
به همین دلیل بهره گیری از فناوری‌های نو و نوآوری‌های جدید در این نوع از حمل و نقل در ابعاد وسیعی مورد استقبال دست اندر کاران و صاحبان کالا قرار می‌گیرد.
با استفاده از آخرین روش‌های ساخت کشتی، استفاده از تکنولوژی روزآمد در تولید و به کارگیری وسایل و تجهیزات و ملزومات کشتی سازی مانند پیشرانه‌های قدرتمند، نظام‌های سنجش دریایی و ناوبری سطحی، فناوری‌های جدید الکترونیکی و مخابراتی یکی از ملزومات صنعت کشتیرانی است تا در کنار مجهز کردن اسکله‌های مدرن در بندرهای بزرگ بین المللی کشور از جمله بندر چابهار به عنوان تنها بندر اقیانوسی کشور، امکان تحقق بخشیدن به شعار مهم امسال که رویکردی کاملاً اقتصادی دارد را فراهم کند.
