به گزارش روز سه شنبه ایرنا به نقل از پایگاه خبری "او آر اف" ، حتی یک نگاه اجمالی به رویدادهای جهانی شکی باقی نمی‌گذارد که آسیا جایگاه بالایی در دستور کار جهانی دارد. در پی امضای توافقنامه "مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای" (RCEP) ، اجلاس سطح بالای گروه چهارجانبه Quad و تعدادی دیگر از رویدادهای کوچکتر ، چین و ایران هم روز ۲۷ مارس در تهران توافق همکاری موسوم به مشارکت جامع راهبردی را امضا کردند. این سند یک طرح ۲۵ ساله است که دورنمای همکاری بلندمدت در حوزه‌های سیاسی ، راهبردی ، اقتصادی ، علمی ، فنی ، فرهنگی و انسانی را با تاکید بر مشارکت فعال ایران در ابتکار "یک کمربند ، یک راه" را مشخص می‌کند. این توافقنامه یک تضمین برای چین در صورت افزیش جدی تنش با آمریکا در خلیج فارس ایجاد می‌کند. برای ایران ، این توافقنامه عمدتا تلاشی برای تضمین ثبات روابط تجاری در مواجهه با فشار خارجی و تضعیف تاثیر تحریم‌ها است.
در این تحلیل نوشته "یوری ام. یارمولینسکی" Yuri M Yarmolinsky تحلیلگر موسسه تحقیقات راهبردی بلاروس آمده است: پیش از سفر ماه مارس وزیر خارجه چین به ایران ،مدیر شرکت ملی نفت جنوب ایران گفت که ایران برای پیوستن مجدد به بازارهای جهانی آماده است. برآوردها حاکی است که در ماه مارس ۳.۷۵ میلیون تن معادل ۲۷ میلیون بشکه نفت از ایران به چین صادر شد. این رقم فراتر از رکورد قبلی ۳.۳۷ میلیون تن در ژانویه ۲۰۲۰ است. این توافقنامه بطور قابل ملاحظه‌ای تلاش‌های آمریکا برای استفاده از راهبرد جنگ اقتصادی علیه ایران را مخدوش می‌سازد. تحریم‌ها بجای محدود کردن آمال منطقه‌ای ، به چین اجازه می‌دهند که حضور خود را در ایران و منطقه افزایش دهد.
آمریکا در رویارویی خود با چین ، در میان کشورهای اروپایی از حمایت قوی از سوی انگلیس برخوردار است. راهبرد سیاست خارجی و دفاعی انگلیس برای ۳۰ سال آینده که بتازگی ارائه شد از کشور چین به عنوان تهدید اصلی یاد می‌کند و همچنین تعهد انگلیس به تعمیق روابط با کشورهای منطقه مانند ژاپن ، کره جنوبی ، اندونزی ، ویتنام ، مالزی و سنگاپور را مورد تاکید قرار داده است.
در همین حال ، رویارویی بی‌سابقه بین آمریکا و چین در حوزه فناوری نمایان شده است. بنابر اعلام وزارت علوم و فناوری چین ، هزینه برای تحقیقات بنیادی در چهاردهمین برنامه پنج ساله به رقم بی سابقه ۸ درصد کل هزینه‌های تحقیقات و توسعه می‌رسد. در سال ۲۰۱۹ بودجه تحقیقات بنیادی چین به ۱۳۳.۶ میلیارد یوان (حدود ۲۰.۴ میلیارد دلار) رسید که بیش از ۶ درصد کل بودجه تحقیقات و توسعه بود.
در پاسخ ، واشنگتن تا کنون ۱.۹ تریلیون دلار در اقتصاد سرمایه‌گذاری کرده و قرار است ۱۰۰ میلیارد دلار در مدت پنج سال به تحقیقات در ۱۰ حوزه پیشرفته اختصاص یابد. در حالی که واشنگتن وارد رقابت فناورانه بلندمدت با چین شده است ، چالش اصلی ایجاد حمایت فدرال برای تحقیقات پایه و زیربنای فناوری‌های کلیدی آینده است.
رویارویی چین – آمریکا موجب شده که پکن برای ایجاد یک بازار سهام و سیستم پرداخت بین‌المللی جایگزین اقدام کند. مقامات چین در حال بررسی امکان ایجاد یک بازار بورس هستند که امکان لیست گذاری شرکت‌های چینی فعال در هنگ کنگ و آمریکا و نیز شعب محلی "اپل" و "تسلا" را فراهم کند. تلاش‌های طولانی‌مدت چین در زمینه دلارزدایی در حال نتیجه دادن است. فایننشال تایمز گزارش داده است که سهم آمریکا از تجارت دوجانبه از ۹۰ درصد در سال ۲۰۱۵ به ۴۶ درصد در سه ماهه اول سال ۲۰۲۰ کاهش یافته است. همچنین مذاکراتی بین کشورهای عضو "بریکس" (برزیل ، روسیه ، هند ،چین و آفریقای جنوبی) درباره استفاده از پول این کشورها در معاملات درون این بلوک در جریان است. شش بانک تجاری بزرگ چین در حال تشدید تلاشها برای ایجاد کیف پول دیجیتال از طریق اکانت‌های "وی‌چت" برای تقویت یوان دیجیتال هستند. بانک مردم چین در همکاری با مقامات مالی هنگ کنگ اولین آزمایش کاربرد فرامرزی آن را انجام دادند. توسعه بیشتر حوزه کاربرد در معاملات بین‌المللی به چین اجازه خواهد داد که به انجام معاملات با کشورهای سوم از طریق سیستم "سوییفت" ادامه ندهد که گام مهمی در بین‌المللی کردن پول چین خواهد بود.
توسعه پول دیجیتال چین در نهایت موجب تضعیف کنترل آمریکا بر پرداخت‌های جهانی می‌شود و در نتیجه سیاست تحریم و همچنین هژمونی آمریکا را به خطر خواهد انداخت. ممکن است که این سیستم پرداخت به سیستم غالب تبدیل نشود اما قادر خواهد بود که یک سیستم موازی برای دور زدن رگولاتور آمریکایی ایجاد کند. دلارزدایی از اقتصاد جهانی یک روند آشکار است هرچند روندی سریع نیست و هر چند دلار آمریکا پول مورد ترجیح بانک‌های مرکزی مهم دنیا است اما سهم آن سال گذشته به پایین‌ترین سطح خود در ۲۵ سال گذشته رسید.
در چهارچوب ساختار ژئواکونومیک جدید در حال ظهور در آسیا ، این حمایت فدراسیون روسیه است که برای نظم منطقه‌ای جدید حیاتی است و روسیه تلاش‌های دیپلماتیک خود را در آسیا تشدید کرده است. به نظر می‌رسد که چرخش روسیه به سمت شرق در حال تثبیت و غیرقابل بازگشت شدن است و بحران در روابط با غرب صرفا این روند را تقویت می‌کند. بنابراین ، بازی بزرگ جدید در آسیا در جریان است و بطور فزاینده‌ای شکل یک بازی با مخاطرات بالا را به خود می‌گیرد. سوال اصلی این است که چه کسی در نهایت به جایزه بزرگ دست پیدا خواهد کرد.
