مسعود حلاج پور روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: میراثی که جهانی می شوند، منحصر به فرد و فاقد جایگزین بوده و برای همه بشریت ارزشمند هستند؛ از اینرو محافظت و اهتمام به این آثار ارزشمند، زمینه ای برای توسعه گردشگری داخلی و خارجی است.
وی با بیان اینکه دفتر پایگاه جنگل‌های هیرکانی گیلان در موزه میراث روستایی دایر شده است، اظهار داشت: این اتفاق فرصت خوبی برای حفظ و احیای جنگل‌های گیلان و فرهنگ بومی منطقه و ایجاد همگرایی لازم بین عوامل مرتبط این حوزه است.
وی ادامه داد: به تازگی دو اثر از گیلان به ثبت جهانی رسیده که یکی از دلایل حفاظت از آنها، حفظ این میراث برای آیندگان است.
حلاج پور گفت: وظیفه اصلی ما حفظ و نگهداری این میراث کهن است و برای نیل به این هدف تحلیل و تفسیر اهمیت این جنگل‌ها، تبیین فرهنگ هیرکانی و برنامه‌ریزی توسعه محور با رویکرد پایداری، حفظ محیط زیست و آموزش همگانی وظیفه‌ای خطیری است که بر دوش دستگاه‌های اجرایی، تشکل‌های مردمی و فعالان این حوزه است.
وی با تاکید بر لزوم همکاری بین دستگاه‌های مرتبط با موضوع جنگل‌های هیرکانی تاکید کرد: آموزش عمومی و ارتقاء سطح دانش جامعه محلی در خصوص حفظ جنگل‌ها و جلوگیری از تخریب آنها نیازمند دستگاه‌های متولی این حوزه است.
الواح میراث جهانی گیلان شامل جنگل های هیرکانی و روستای قاسم آباد رودسر با محوریت چادرشب بافی کنونی در اردیبهشت ماه امسال بمناسبت پاسداشت هفته موزه و میراث فرهنگی در موزه میراث روستایی رشت رونمایی شد.
روستای قاسم آباد رودسر در بهمن ماه سال گذشته به عنوان روستای جهانی چادرشب بافی از سوی شورای جهانی صنایع دستی ( World Crafts Council) به ثبت جهانی رسید؛ این روستا نخستین اثر از گیلان است که بصورت مستقل در فهرست ثبت جهانی قرار گرفته است.
همچنین ثبت جهانی جنگل‌های هیرکانی که بخش عمده‌ای از آن در گیلان قرار دارد، تیرماه سال ۹۸ در چهلمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو در باکو پایتخت جمهوری آذربایجان اعلام شد.
جنگل های هیرکانی از بقایای جنگل های دوران سوم زمین شناسی است و به لحاظ پایداری و قدمت از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد؛ حدود دو میلیون هکتار از این جنگل ها در ایران بویژه شمال کشور قرار دارد و ثبت جهانی این اثر ارزشمند در فهرست میراث جهانی اقدامی مناسب برای حفظ زیست بوم و گردشگری طبیعی است.
سه سایت از جنگل های هیرکانی شامل لیسار تالش، گشت رودخان فومن و سیاه رود رودبار مربوط به گیلان است و این مناطق به عنوان مناطق حفاظتی تلقی و هیچ گونه دخالت انسانی در آن انجام نخواهد شد و به عنوان جاذبه های طبیعی گیلان محسوب می شوند.
