زهره عابدینی کارشناس ارشد روان شناسی، درباره مراقبت از اختلالات تیک در کودکان اظهار کرد: تیک‌های گذرا اغلب شایع بوده و تا ۲۰ درصد از کودکان را در سنین مدرسه تحت تاثیر قرار خواهند داد که این تیک‌ها خود به خود از بین می‌روند. با این حال اگر پایدار بمانند و مانع فعالیت‌های کودک شوند باید توسط متخصص اطفال، متخصص مغز و اعصاب یا روان پزشک بررسی شوند.
او گفت: تیک‌های حرکتی شامل حرکات بدن مانند بالا انداختن شانه، حرکات صورت یا تکان دادن سر است. تیک‌های صوتی شامل غرغر کردن، صاف کردن گلو یا تولید صدای حیوانات یا پرندگان است، این حرکات و صدا‌ها غیرارادی هستند و حدود ۶ سالگی ظاهر می‌شوند. یک اختلال تیک حرکتی یا صوتی مزمن شامل تیک‌هایی است که بیش از یک سال ادامه داشته باشد، برای مثال"اختلال توره" نیز شامل تیک‌های حرکتی و صوتی است که بیش از یک سال ادامه دارد.
عابیدینی بیان کرد: طبق CDC سال ۲۰۲۰، ۸۶% از کودکان که مبتلابه توره هستند، علائم یک اختلال دیگر را هم تجربه می‌کنند. به عنوان مثال، این افراد ۶۳% علائم نقص توجه/ بیش فعالی (ADHD) یا بیش فعالی/ تکانشی و یا مشکلات توجه و تمرکز، ۴۹% اضطراب و حدود ۳۳% وسواس را تجربه می‌کنند.
او تصریح کرد: برای تشخیص این بیماری، سوالاتی در مورد شکل ظاهری، زمان شروع /چگونگی بروز و تعداد دفعات پرسیده می‌شود وکودک ممکن است برای رد دلایلی که می‌تواند علت تیک او باشد به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع داده شود. سایر تشخیص‌ها می‌تواند شامل یک اختلال تشنج یا سایر اختلالات عصبی یا حرکتی دیگر باشند.
عابدینی گفت: اگر تیک‌ها کودک را ناراحت نمی‌کنند و مانع از فعالیت‌های روزمره و علاقمندی‌های او نمی‌شود ممکن است نیازی به درمان هم نداشته نباشد، اما برای عده ای، تیک‌ها می‌توانند مشکل ساز باشند که در این صورت درمان‌های بسیار عالی برای کمک به کودک در کنترل تیک وجود خواهد داشت.
او افزود: توصیه آکادمی نورولوژی آمریکا یک مداخله رفتاری به نام "مداخله رفتاری جامع" یا CBIT به عنوان اولین انتخاب درمانی است. مداخله رفتاری جامع شامل یادگیری مهارت‌ها و استراتژی‌هایی برای مدیریت هرچه بهتر تیک هاست. این روش همچنین شامل راهکار‌هایی برای کمک به آرامش کودک مانند "تنفس عمیق" است که می‌تواند فرکانس تیک‌ها را کاهش دهد. یادگیری تکنیک‌های جدید به کودکان و خانواده‌ها اطمینان بیشتری در مدیریت تیک‌ها می‌دهد.
عابدینی تصریح کرد: برخی از پزشکان نیز ممکن است ترکیبی از دارو با روش‌های درمانی_ رفتاری مانند CBIT را پیشنهاد دهند. هرچند شواهد مربوط به اثربخشی دارو‌ها متفاوت است. پزشک همچنین ممکن است برای کمک به مدیریت اختلال ADHD یا اضطراب داروی دیگری هم تجویز کند.
او گفت: خانواده ها باید این راه و روش را برای متمرکز شدن بر کودکان پیش بگیرند تا بتوانند میزان توجه متمرکز به تیک را در آن ها کم کنند. همچنین، بجای اینکه از کودک بخواهید تیک را متوقف کند او را تشویق کنید تا وقتی احساس عصبی می‌کند نفس آرام و عمیق بکشد. برای کمک به کودک، خود نیز به همراه او نفس عمیق بکشید.
