به گزارش ایرنا، بیش از یک سال است که هنگام شنیدن اخبار تمام هوش و حواسش را جمع می کند تا شاید بتواند در میان تمام خبرهای بد و تلخ این روزگار یک خبر خوش بشنود، خبری مانند "ویروس کرونا در کشور مهار شد".
پیرمرد و پیرزنانی که درست در زمانی که نیاز دارند تا اطرافشان مملو از جمعیت باشد، فرزندانشان کنارشان باشند و اعیادی مانند عید نوروز، فطر و قربان شاهد رفت و آمد مهمان در خانه شان باشند، این ویروس بخت برگشته آمده ، روزگار را سیاه و تلخ کرده است.
خیلی از آنها خاطرات زیادی را از همه گیری "طاعون" و "وبا" از پدران و پدربزرگان خود شنیده بودند و گویی همه گیری کرونا در این روزها یکبار دیگر خاطرات آنها را زنده کرده و مصیبت های آن روزگاران را در مقابل چشمانشان قرار داده است.
آنها نمی دانند که کرونا تا چند روز دیگر مهمان ایران و دنیا است، شاید معانی اصطلاحات کرونایی مانند "پیک" و " فاصله گذاری اجتماعی" و بسیار از اصطلاحات دیگر را هم ندانند اما این را به خوبی می دانند که پیش از هر روز دیگر به توجه و محبت نیاز دارند، به این نیاز دارند که احوال آنها پرسیده شود، رفت و آمد حتی با رعایت فاصله هم انجام شود، فرزندانشان از یک تماس تلفنی معمولی هم دریغ نکنند و صد ها موضوع دیگری که می تواند برای یک لحظه هم که شده آنها را خوشحال و تمامی این تنهایی ها و انزوای آنها را جبران نماید.
البته آنها در این روزها خبرهای بهتری از وضعیت کنترل کرونا می شنوند، شاید بسیاری از آنها حتی واکسینه هم شده باشند اما واکسینه شدن شاید درد آنها را به اندازه توجه و مراقبت کاهش ندهد.
آنها نیازمند توجه و پیگیری بیشتری هستند، آنها نیازمند حضور فرزندانشان در دوران پسا کرونا در کنارشان هستند تا بلکه تمامی کمبودهای و مشکلات دوران کرونا را از یاد ببرند و این روزها را با دلی خوش سپری کنند.
گویی تعداد بسیاری زیادی از آنها به دلیل واکسن زدن با انگیزه و روحیه بیشتری زندگی می کنند، با اعتماد به نفس بیشتری به فعالیت های زندگی می پردازند و منتظر هستند تا به همین زودی ها خبر خوب و کنترل ویروس کرونا را هم بشنوند.
و اما فرزندانی که گویا کرونا را فقط بهانه ای می دانند که رسیدگی از پدران و مادران پیر خود کاهش دهند و خیلی از این فرزندان که از مدت ها قبل والدین خود را به مراکز سالمندان سپرده اند باید بدانند که این قافله عمر می گذرد و شاید روزگاری هم خود آنها را اسیر خود کند چه با کرونا و چه با ویروس های جدیدتر، پس تا فرصت باقی است باید قدر پدران و مادران خود باشیم و قدر آنها را بدانیم.
