به گزارش "ورزش سه"، گلزنی عیسی آل‌کثیر در دقیقه ۶۰ هواداران پرسپولیس را به آسمان فرستاد اما لحظاتی بعد که به زمین برگشتند و استقلال بازی را از وسط زمین آغاز کرد، کابوس همیشگی به سراغشان آمد: از دست دادن پیروزی.
این همان اتفاقی است که در بازی با سپاهان نیز رخ داد و مانع از صعود سرخ‌ها به صدر جدول شد. در دربی رفت نیز مهدی قایدی در همان لحظاتی که قرمزها آماده جشن و پایکوبی می‌شدند، یک بازیکن پرسپولیس را فریب داد و توپ را به قعر دروازه فرستاد. بنابراین این نگرانی چندان هم بی راه نبود.
اما مین‌گذاری فرهاد مجیدی برای یحیی، از همان ابتدای مسابقه آغاز شد. سرمربی استقلال از دربی جام حذفی و دربی دور رفت، این را دریافته که گلزنی در دقایق ابتدایی، شوک منفی برای تیم مقابل خواهد بود چرا که در هر دو مورد پرسپولیس برای زدن گل تساوی تا نیمه دوم صبر کرد. بنابراین استقلال در همان دقایق نخست چند حمله را روی دروازه پرسپولیس انجام داد و در یک صحنه هم تا آستانه فروپاشی دروازه پیش رفت و در صحنه دیگر، اتفاق مشکوک به پنالتی رخ داد.
پرسپولیس این فصل ۳۰٪ گل‌های خود را در یک سوم ابتدایی بازی دریافت کرده بود و تنها شکست تیم یحیی نیز با گل خوردن در همین دقایق رقم خورد. بنابراین احتیاط روز گذشته، قابل درک بود. اما نکته مهم این است که هدف پرسپولیس در نیمه اول مالکیت توپ بود و در راه رسیدن به این هدف کاملا ناموفق عمل کرد. دلیل آن احتمالا نمایش ضعیف احمد نوراللهی بود ولی در نیمه دوم با خروج کمال و ورود سرلک، احمد هم متحول شد و به گردش توپ سالم پرسپولیس یاری رساند.
قرمزها در تمام دقایق پیش از عقب نشینی خاصی داشتند که یحیی آن را طبیعی می‌داند. احتیاط قرمزها در تمام دقایق بازی محسوس بود اما در یک لحظه، نفوذ وحید امیری مدافع چپ پرسپولیس و هوشمندی زوج خط حمله، کار استقلال را ساخت. پس از آن کار اصلی مدافعان تیم یحیی گل‌محمدی مشخص شد.
سرخپوشان 50% گل‌های این فصل را در یک سوم پایانی بازی دریافت کرده است. در همان بازی آخر و پس از گل عیسی آل‌کثیر، قرمزها در دقیقه 87 دروازه خود را باز شده دیدند اما این بار یحیی گل‌محمدی از تمام ابزار خود استفاده کرد تا استقلال با کمترین موقعیت زمین را ترک کند. مهدی قایدی که محاصره پهلوان، فرجی، کمال کامیابی‌نیا و البته سیدجلال حسینی گرفتار شده بود، هیچ شوت به دروازه‌ای نزد و شیخ دیاباته و مطهری نیز کاملا در کنترل پرسپولیس بودند.
اما ماجرا فقط در عناصر دفاعی خلاصه نمی‌شود. یکی از ایرادات پرسپولیس در بازی‌های قبلی این بود که بازیکنان خط هجوم، توانایی حفظ توپ در زمین حریف، کنترل بازی و آرام کردن مسابقه را نداشتند. این بار ولی پرسپولیسی‌ها خیلی خوب توانستند توپ را به زمین استقلال ببرند، خطا بگیرند و اجازه ارسال‌های بلند را ندهند. نمونه بارز آن وقت های تلف شده است که نیمی از آن در زمین استقلال سپری شد.
یحیی این فصل علاوه بر دربی، پیروزی مقابل سپاهان و ذوب آهن را هم در دقایق پایانی از دست داده بود و انتقادات زیادی را متوجه خود می‌دید. بنابراین 30 دقیقه پایانی بازی، برای او و شاگردانش از اهمیت بالایی برخوردار بود و شاید به خاطر موفقیت در کنترل بازی بود که گل‌محمدی پس از سوت پایان توسط اکبریان، این چنین با فریاد پیروزی اش را جشن گرفت و فریادی بلند سر داد.
تیم او از تمام دقایق خطرناک بازی سربلند خارج شد و مین‌گذاری سرمربی حریف را یکی پس از دیگری خنثی کرد تا پیروز دربی شود. این یک موفقیت بزرگ برای یحیی گل‌محمدی است و او شایسته این تمجیدها پس از اولین پیروزی در دربی. اما راه یحیی و پرسپولیس در فصل جاری هنوز به اتمام نرسیده و وی برای موفقیت تا پایان فصل باید نقاط ضعف دیگر را هم برطرف کند و به خصوص درباره بازی دیروز به این سوال پاسخ دهد که چگونه استقلال، مالکیت توپ را از تیمش گرفت؟ چرا تیم او در طول بازی فقط 3 موقعیت خطرناک داشت؟
راز فریادهای یحیی گل‌محمدی شاید در همین باشد که تیمش بدون حضور یک ستاره شاخص، دربی را شکست داد و نام او نیز به جمع برنده‌های شهرآورد وارد شد. ماموریت بعدی؟ عنوان اولین مربی ایرانی پرسپولیس که دو قهرمانی لیگ برتر را تجربه کرده. اگر این ماموریت با موفقیت سپری شود، احتمالا باید شاهد یک خوشحالی ویژه دیگر از سرمربی سرخ ها باشیم.
