شیوع کرونا زندگی انسان‌ها روی کره زمین را دستخوش تغییرات بسیاری کرده است. بسیاری از مشاغل با تغییرات گسترده‌ای روبرو شدند و مردم برای حفاظت از خود در برابر خطر مرگ، بیشتر به نظافت و شست و شوی دست‌هاشان اهمیت می دهند. جای شکی نیست در ایام کرونا در دنیا بسیاری از مشاغل که به اعتبار استقبال مردمی حیاتشان مستمر است نفسشان به شماره افتاد و هنوز هم در وضعیت اورژانسی به سر می‌برند.
این واقعیت است که شیوع کرونا را شاید تا مدت‌ها پایانی نباشد. نمی‌توانیم امیدوار باشیم که کرونا امسال بطور کامل از میان می رود و دیگر نگرانی از این بابت نداریم اما در عین حال نمی‌توانیم کار و زندگی را رها کنیم و با خانه نشینی تا مدت زمان نامشخص، به امید روزی باشیم که این ویروس ریشه کن می شود. در ایام شیوع کرونا این محصولات فرهنگی و فرهنگ و هنر بود که روح ما را نجات داد. چه موسیقی هایی که به ما امید نداد، چه سکانس‌هایی از چه فیلم هایی که به ما نگفت زندگی روزهای بهتری پیش رو دارد و چه عکس ها نقاشی ها و اشعار پندآموزی زندگی را دوباره به ما برنگرداند و رنج خانه نشینی را برای ما آسان‌تر نکرد.
حالا امروز ما در پیک دوم کرونا در تلاشیم تا بار دیگر با این ویروس مقابله کنیم؛ شاید پیک دوم شیوع نه اما بی ملاحظگی هایی ما را زودتر از موعد به هشدار همه گیری این ویروس رساند اما حالا باید همه دست به دست هم بدهیم و با این ویروس براساس توصیه های اعلام شده مقابله کنیم.
امروز دیگر باید با رعایت پروتکل های بهداشتی زندگی در کنار ویروس کرونا را بیاموزیم. باید یاد بگیریم در بخش های مختلف زندگی چگونه رفتار کنیم. از پوشش و خوراک و رفتن به محل کار و تفریحاتی که دوست داریم.
یادمان باشد سینما هنوز به عنوان یک تفریح مهم فضایی استراتژیک برای ارتقای روحیه اجتماعی است. هنوز هم مخاطبان با رفتن به سینماها امیدوارند که بتوانند روزی بدون دغدغه به تماشای فیلم های روز سینمای ایران بنشینند و از تماشای این آثار لذت ببرند اما تا آن روز، با توجه به وجود کرونا، با رعایت پروتکل‌های بهداشتی مخاطبان استقبال خوبی از آثار سینمایی روی پرده داشته‌اند.
استقبال مردمی از فیلم‌های شنای پروانه و خوب بد جلف ۲ در این شرایط به معنای رکورد زدن این آثار نیست بلکه با توجه به کاهش ظرفیت صندلی سینماها به دلیل رعایت فاصله اجتماعی، جای خوشحالی است که سینما از حالت کما بیرون آمده و دارد نفس می کشد. سینما امروز نیازمند نفس کشیدن است و ریسک اکران فیلم های سینمایی آن هم از سوی بخش خصوصی نشان می دهد همه حاضرند برای فرهنگ و هنر این مرز و بوم فداکاری کنند.
امروز زمان آن رسیده به جای منع کردن از رفتن به سینما به مردم آموزش دهیم در شرایط جدید زندگی باید چگونه به سینما برویم. ما امروز نیازمند ساختن فرهنگی جدید برای استقبال از آثار فرهنگی هنری هستیم. باید بایدها و نبایدهای لذت بردن از فیلم و تئاتر را به مردم گوشزد کنیم و از طریق اطلاع رسانی گسترده، بجای ترغیب مردم به خانه نشینی به آنان بیاموزیم باید چگونه رفتار کنند.
شاید نشستن به تماشای فیلم با ماسک برای کسانی که در سالن های سینمایی سال ها به راحتی به تماشای آثار نشسته اند سخت باشد اما لذت دیدن فیلم روی پرده سینما آن هم بعد از چند ماه از منظر روحی و روانی می تواند کمکی شایان به جامعه داشته باشد.
در کنار سالن های سینمایی، راه اندازی سینماماشین و سینماآنلاین و تلاش سازمان سینمایی برای حمایت از فعالیت های نوآورانه در پخش آثار سینمایی، راهی دیگر برای آشتی دوباره با سینماست. سینما پس از انقلاب و با وقفه ای طولانی راه خود را پیش گرفت تا جایی که در همان دهه ۶۰ و در اوج جنگ و با امکانات سینماها و پخش با تاخیر آثار سینمایی در شهرستان ها، راه خود را پیدا کرد و امروز اگر شیوع کرونا را جنگی نوین در دنیا بدانیم باید امیدوار باشیم که این سینما بار دیگر راه خود را پیدا می کند و بار دیگر سالن های سینمایی اینبار با رعایت پروتکل های بهداشتی و فرهنگ و آداب و آیین جدید سینماروی، میزبان تماشاگرانی می شود که نشان دادند سینمای ایران را دوست دارند.
امروز سینماهای کشور در انتظار مردم هستند و قطعا با رعایت نکات بهداشتی از جمله زدن ماست و شست و شوی دست‌ها و رعایت فاصله اجتماعی، از این شرایط عبور خواهیم کرد و کرونا را شکست خواهیم داد.
