فرشید اردلان، مسئول روابط عمومی جهاددانشگاهی استان کردستان طی یادداشتی به مناسبت روز روابط عمومی، گفته که روابط عمومی تنها یک خبر نویس، رابط خبرنگاران، عکاس و یا فیلم بردار نیست، یک روابط عمومی قوی بهترین مشاور برای مدیران در مواجهه با مشکلات بیرون و درون سازمانی است و نباید این مغزهای متفکر در یک سازمان به یک زیر پله نشین در ادارات تبدیل شوند.
بسیاری از سازمان‌های دولتی و خصوصی و حتی اشخاص، یک یا چند نفر را به عنوان مسئول روابط عمومی منصوب می‌کنند، اما هنوز هم بسیاری از مدیران و حتی فعالان این حوزه، تعریف روشن و کاملی از این مسئولیت ارائه نمی‌دهند.
روابط عمومی یک سازمان، شرکت، دولت یا فرد تلاش می‌کند داستان‌هایی را به گوش مردم و جوامع برساند؛ با این هدف که در آن‌ها حس مثبتی نسبت به اهداف، موفقیت‌ها، موقعیت یا محصول خاصی ایجاد شود و یکی دیگر از تفاوت‌های روابط عمومی با تبلیغات در این مورد است.
تبلیغات، جامعه هدف بسیار مشخصی دارد که گاهی برای یک محصول هزینه زیادی پرداخت می کند، اما روابط عمومی همان‌طور که از اسم آن پیداست با عموم مردم و کل جامعه سر و کار دارد.
روابط عمومی ها در سازمان ها و ادارات همیشه در تلاش هستند که نام نیکی را از جایی که در آنجا فعالیت می کنند در عموم جامعه بر جای بگذارند و در خیلی از موارد این روابط عمومی ها هستند که سپر مدیران و دستگاه های خود می شوند.
روابط عمومی فقط برای کنترل یا روایت داستان بعد از اتفاق افتادن آن نیست، بلکه برای ساختن درست داستان هم ضرورت دارد.
حرفه‌ای‌های روابط عمومی باید به مدیران سازمان مشاوره دهند تا اهداف و سیاست‌ها به بهترین شکل ممکن تبیین شود، تصمیمات مهم در موقعیت‌های مختلف به درستی اتخاذ و برنامه‌های جانبی مناسبی برای حفظ ارتباط سازنده با جامعه طراحی و اجرا شود.
علاوه بر این، روابط عمومی زبان پاسخ‌گوی سازمان است و باید آماده توضیح در مورد تمام عمل‌کردها باشد و بتواند موضع سازمان در برابر مسائل مختلف را بیان کند.
جایگاه حوزه روابط عمومی از اهمیت بالایی برخوردار است و اگر نقش آن در درون سازمان خوب تعریف و شأن آن به درستی حفظ شود، قطعا در آن سازمان و اداره پویایی و شکوفایی مشاهده می شود.
امروزه در سازمان ها، شناخت، درک متقابل و ارتباطات به منظور دستیابی به اهداف، به عنوان یک اصل اساسی مدیریت پذیرفته شده و این نوع ارتباط که از آن به روابط عمومی یاد می شود یکی از مهمترین عوامل مؤثر در سرنوشت هر سازمان و گروه محسوب می شود و در دنیای امروز روابط عمومی ها به عنوان عناصر قوی در ارزیابی و تقویت برنامه ها و پیشبرد اهداف سازمان ها تلقی می شوند.
اما چرا هنوز در جامعه ما این حوزه به درستی شناخته نشده است و مدیران از قدرت مثبت روابط عمومی ها آگاهی ندارند، جای سئوال است و باید پرسید این زیر پله نشین های بی ادعا همان افرادی هستند که می توانند در رشد و توسعه سازمانی مهمترین نقش را ایفا کنند.
روابط عمومی کارآمد و برنامه ریزی شده یکی از ابزارهای قوی مدیریت ها است و روابط عمومی به عنوان اصلی ترین حلقه ارتباط بین مدیران و بخش های دیگر ، مسئولیت خطیری در فرایند دسترسی مدیران به سایر بخش ها دارند. عدم آگاهی و شناخت کافی از وظایف و حیطه عملیاتی و توانمندی های تخصصی روابط عمومی در ابعاد درون سازمانی و برون سازمانی از جمله مشکلاتی است که باعث شده روابط عمومی با موانع جدی متعددی روبرو باشد.
برخی مشکلات فنی و ضوابط قانونی و اداری برای کار روابط عمومی ها، آسیب پذیری همبستگی و روح کار جمعی، کم توجهی به طرح های پژوهشی افکارسنجی و... موجبات ضعف روابط عمومی را فراهم آورده و فقدان مشارکت مدیران و کارکنان را در تصمیم گیری ها باعث شده است.
و اما نامگذاری ۲۷ اردیبهشت به عنوان روز ملی ارتباطات و روابط عمومی در تقویم بیانگر اهمیت و جایگاه والای روابط عمومی است، خدمات ارزشمند و کوشش خردمندانه دست اندرکاران حوزه ارتباطات و روابط عمومی که در جهت ایفای رسالت خطیر اطلاع رسانی و تنویر افکار عمومی و تسهیل خدمت رسانی به مردم گام بر می‌دارند قابل تقدیر است.
شکی نیست مدیران و کارشناسان روابط عمومی با اطلاع رسانی و اطلاع یابی و انعکاس به موقع مسائل، مشکلات و نیازهای مخاطبین، مدیران را در فرآیند مهم تصمیم گیری و تصمیم سازی یاری می کنند و بر همین اساس مدیران باید همیشه تقدیر از خادمان این حوزه را در اولویت قرار دهند و به تنها یک روز بسنده نکنند و جایگاه اصلی روابط عمومی ها را به اهل فن بسپارند و این جایگاه را به تبعیدگاه کارکنان تبدیل نکنند.
انتهای پیام
