25 آذر در تقویم به منظورترویج فرهنگ پژوهش، به نام روز پژوهش؛ نام‌گذاری شده و هفته‌ی پژوهش و فناوری، فرصتی است برای دانشگاه‌ها تا عملکرد خود را ارائه کنند، عملکردی که معمولا بر اساس تعداد مقاله‌های علمی منتشر شده و نه پروژه‌های منتهی به عملیاتی شدن، ارزیابی می‌شود؛ آنچه همه بر سر آن توافق دارند، این است که پژوهش برای دستیابی به توسعه و پیشرفت ضروی است، اما پرسش اساسی اینجاست که آیا اثر پژوهش‌های انجام شده در صنعت دیده می‌شود تا بتوانیم شاهد رقابتی شدن محصولات داخلی و پیشرفت باشیم؟ خانم آسیه حاتمی، در این رابطه گفت:« نهادهای پژوهشی در حوزه‌های مختلفی می‌توانند نتیجه‌ی کار را بهینه کنند، در واقع آنها با علم خود می‌توانند کمک کنند تا نتیجه‌‌ای که صنعت قرار است از فعالیت‌هایش به دست بیاورد، بهتر شود و محصول تولید داخل را رقابتی کنند!»
موسس و مدیر عامل ایران تلنت، علت توجه کمتر دانشگاه‌ها به پژوهش برای یافتن راه‌حل چالش‌های صنعتی را، معیارهای کنونی رتبه‌بندی دانشگاه‌ها، ارزیابی کرد:« وقتی معیار رتبه گرفتن، تعداد مقالات منتشر شده باشد، آنها هم به دنبال انتشار مقاله می‌روند، اما اگر معیار سنجش این بود که در سال چند چالش را چه در حوزه‌ی فنی و مهندسی و چه در حوزه‌ی علوم انسانی حل کردید، مسیر حرکت نیز عوض می‌شد؛ درواقع اگر شاخص‌های ارزیابی دانشگاه‌ها و اساتید تغییر می‌کرد به اینکه چند چالش را در سازمان‌ها برطرف کردید، دغدغه‌ها نیز تغییر می‌کرد، اما اکنون دغدغه‌ی دانشگاه، صنعت نیست!»
خانم حاتمی، با هدف ایجاد یک پل ارتباطی میان صنعت و دانشگاه، چند سالی است که با راه‌اندازی Talent Coach به دانشگاه‌ها کمک می‌کنند تا سامانه‌ی اشتغال و شبکه فارغ‌التحصیلان خود را بر روی این فضا فعال کنند. مهم ترین منفعت این سامانه برای دانشگاه برقراری ارتباط با صنعت است که به تبع آن دانشگاه و اساتید می توانند پروژه های صنعتی بگیرند، دانشجویان تازه فارغ التحصیل می توانند راحت تر وارد بازار کار شوند و در نهایت دانشگاه می تواند اثر بخشی آموزشی خود در بازار کار را ارزیابی کند. دانشگاه امیرکبیر، دانشگاه صنعت نفت آبادن ، دانشگاه صنعتی شیراز، دانشگاه گلستان و دانشگاه چمران با ایجاد شبکه فارغ التحصیلان بستری فراهم کردند که فارغ التحصیلان این دانشگاه ها بتوانند در فضای صنعت یکدیگر را پیدا کنند و همچنین امکانای را فراهم کردند که شرکت ها فرصت های شغلی کارآموزی و پروژه های صنعتی خود را روی این سامانه قرار دهند.
خانم حاتمی، چاره‌ی پویاتر شدن فضای دانشگاهی را در سیاست‌گذاری و بستری سازی بخش‌های دولتی مثل وزرات علوم، تحقیقات و فناوری و سپردن کارهای اجرایی به بخش خصوصی می‌داند:« وزارت علوم نباید ما را رقیب خود بداند. با تغییر نگاه وزارت‌خانه و قدرت گرفتن بخش خصوصی است که می‌توان پویایی را به دانشگاه برگرداند.»
