ابزاری که به فضا می‌فرستیم روزبه‌روز پیچیده‌تر می‌شود و داده‌های جمع‌آوری شده بیشتر و بیشتر می‌شوند، بنابراین باید راه بهتری برای فرستادن این داده‌ها به زمین پیدا کنیم. امروزه سازمان‌های فضایی برای انتقال اطلاعات از فضا به زمین از ارتباطات رادیویی استفاده می‌کنند، اما سازمان‌هایی مانند ناسا در حال حرکت به سمت استفاده از تکنولوژی‌های جدید هستند. ناسا به دنبال راهی است تا بتواند با فرکانس‌های بالاتر، هر بار حجم بیشتری از اطلاعات به زمین بفرستد. برای انتقال اطلاعات با فضاپیماهای نسل آینده به سیستمی نیاز داریم که بتواند حتی اطلاعات بیشتری را منتقل کند.
ارتباطات لیزری یا ارتباطات اپتیکی به فضاپیما اجازه می‌دهد تا داده‌های حجیم‌تری مانند ویدیو ۴K یا آنالیزهای علمی را با سرعت بیشتری به زمین ارسال کند. این سیستم می‌تواند حجم داده‌های انتقالی را بین ۱۰ تا ۱۰۰ برابر نسبت به سیستم کنونی افزایش دهد. به طور مثال با ابزار کنونی، انتقال نقشه کامل مریخ به زمین در ۹ هفته طول می‌کشد، اما با لیزر می‌توان در ۹ روز چنین اطلاعاتی را منتقل کرد.
ناسا اخیرا اعلام کرده که تا اواخر تابستان امسال نمونه آزمایشی این سیستم را در ماموریتی با عنوان «نمونه آزمایشی بازپخش ارتباطات لیزری» (LCRD) به فضا خواهد فرستاد. این ماموریت به ناسا کمک می‌کند تا فواید این سیستم را به راحتی آزمایش کند و به طور تجربی بتواند به عملکرد بهتری دست یابد. با اثبات کارایی این سیستم می‌توان از آن در ماموریت‌های آینده استفاده کرد و آن را به عنوان یک سیستم استاندارد برای ارتباط میان سیاره‌ای شناخت.
برای آزمایش LCRD ناسا ابزار مورد نظر را در مداری تا ارتفاع ۳۵ هزار کیلومتری زمین می‌فرستد. ارتباطات لیزری به راحتی با ابرها می‌توانند قطع شوند و ناسا نیاز به مطالعه و آزمایش‌های مکرر دارد تا عواقب آن را بهتر درک کند. در دو سال اول ماموریت، این سیستم ارتباطی بارها به صورت آزمایشی اطلاعاتی را از کالیفرنیا به هاوایی منتقل می‌کند تا تاثیرات جوی را روی این سیستم مشاهده کند.
