ابوطالب امینی روز سه شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: بیشتر آب استحصالی میزان آب های زیرسطحی و سفره‌های زیرزمینی را افزایش می‌دهد که این امر در مباحث زیست محیطی و منابع طبیعی بخصوص در استانی که با کم آبی و کاهش شدید منابع مواجه است بسیار اهمیت دارد.
وی ادامه داد: در صورت نبود اینگونه طرح‌ها میزان تخریب سیلاب‌ها در مناطق مختلف بویژه نواحی بیابانی به شدت بیشتر می‌شد و خسارات فراوانی را به روستاها، شهرها، محیط زیست و زمین‌های کشاورزی تحمیل می‌کرد.
معاون آبخیزداری اداره‌کل منابع طبیعی و آبخیزداری اصفهان اضافه کرد: به ازای هر هکتار عملیات آبخیزداری، کاهش فرسایش خاک به زیر ۹ تُن، افزایش ۱۲۰ گیلوگرم علوفه و ذخیره نزولات ۵۳۰ متر مکعب آب محقق می‌شود.
امینی با بیان اینکه عملیات آبخیزداری تاکنون در بیش از ۱.۸ میلیون هکتار از عرصه های طبیعی استان انجام شد، گفت: مطالعات تفصیلی نیز برای ۲.۵ میلیون هکتار از مساحت استان انجام گرفته است.
وی با اشاره به اینکه دولت یازدهم و دوازدهم به پروژه‌های این بخش اهمیت داد ، خاطرنشان کرد: اجرای انواع طرح‌های آبخیزداری و آبخوانداری سال گذشته در استان نسبت به سال ۹۲ و ابتدای فعالیت دولت یازدهم بیش از ۳.۳ برابر افزایش یافت.
آبخیزداری (Watershed Management) علم و هنر برنامه ریزی مستمر و اجرای اقدامات لازم برای مدیریت منابع عرصه‌های آبخیز اعم از طبیعی، کشاورزی، اقتصادی و انسانی بدون ایجاد اثرات منفی در منابع آب و خاک است که می‌تواند به صورت مکانیکی یا بیولوژیکی مانند احداث انواع سیل بند سنگی و سنگی مَلاتی و پخش سیلاب باشد.
نگاهی به وضعیت اصفهان از حیث عرصه‌های طبیعی حاکیست که این استان به مرکزیت شهرستان اصفهان با ۲۴ شهرستان، مساحتی معادل ۱۰.۷ میلیون هکتار دارد که بیش از ۹۰ درصد از این مساحت را معادل ۹.۸ میلیون هکتار عرصه‌های منابع طبیعی و ملی و از این میزان حدود ۴۰۳ هزار هکتار جنگل معادل (۴ درصد)، ۶ میلیون هکتار مرتع معادل (۶۴ درصد ) و سه میلیون هکتار بیابان معادل (۳۲ درصد) در برگرفته است.
جنگل‌های استان اصفهان بطور عمده در ۲ شهرستان فریدونشهر با ۴۰ هزار هکتار و سمیرم با ۲۵ هزار هکتار پراکنده و سرانه جنگل درکمتر از ۰.۱ هکتار است اما با وجود سطح به نسبت کم تنوع گونه‌ای خوبی ( ۳۵ گونه درختی ودرختچه ای) دارد.
اصفهان از نظر تقسیم بندی نواحی رویشی در ۲ ناحیه رویشی زاگرسی و ایران تورانی قرار گرفته که ناحیه رویشی زاگرسی غرب و جنوب استان را شامل می‌شود و بقیه مناطق استان جزو ناحیه رویشی ایرانی تورانی است.
این استان واقع در مرکز کشور دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است و از این پهنه ۳.۲ میلیون هکتار معادل ۳۲ درصد استان را اراضی بیابانی و شنزار تشکیل می دهد که به طور عمده در بخش‌های شمالی و شرقی آن پراکنش دارند.
