شیائومی می ۱۱ اولین گوشی از سری پرچمدار می ۱۱ بود که در اواخر سال ۲۰۲۰ رونمایی شد. این گوشی اولین پرچمداری است که از چیپست قدرتمند اسنپدراگون ۸۸۸ بهره مند شده و در عین حال اولین گوشی با این چیپ محسوب می‌شود که پایش به دیجیاتو باز شده است. می ۱۱ با نمایشگر ۱۲۰ هرتزی ۱۴۴۰p، دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی، شارژر ۵۵ واتی و بدنه بسیار با کیفیت و خوش ساخت می‌تواند یکی از جذاب‌ترین انتخاب‌های حال حاضر دنیای اندروید باشد. با دیجیاتو همراه باشید تا این پرچمدار زیبا را بررسی کنیم.
شیائومی می ۱۱ روی کاغذ یک پرچمدار پیشرفته به نظر می‌رسد که البته بر خلاف بسیاری از رقبا از گواهینامه IP برای مقاومت در برابر نفوذ آب و گرد و غبار بی بهره است. در بسته‌بندی گوشی، آداپتور ۵۵ واتی و کابل USB مخصوص، دفترچه‌های راهنما، کاور سیلیکونی شفاف، ابزار بیرون آوردن درگاه سیم‌کارت و تبدیل USB-C به جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون به چشم می‌خورد.
شیائومی می ۱۱ ظاهری مدرن‌‌تر از بسیاری از رقبا دارد. جنس شیشه روی نمایشگر از گوریلا گلس ویکتس است و نه تنها از دو طرف، بلکه از بالا و پایین هم کمی تا لبه‌ها ادامه یافته است. فریم اطراف گوشی جنسی آلومینیومی دارد و از هیچ طرف نمایشگر را در بر نمی‌گیرد؛ به عبارتی اگر گوشی را از سمت نمایشگر روی سطح صاف قرار دهید، شیشه نمایشگر کاملا روی سطح قرار می‌گیرد. اما استفاده شیائومی از بهترین شیشه محافظ موجود در بازار تا حدودی خیال کاربران را از بابت مقاومت در برابر ضربه و خش راحت می‌کند. همین نوع طراحی موجب شده می ۱۱ بسیار مدرن و زیبا باشد و در عین حال ظریف و باریک به نظر برسد. اگر بخواهم می ۱۱ را با نسل قبلی مقایسه کنم باید بگویم که در حدود یک میلی‌متر ضخامت کمتری دارد اما به لطف طراحی جدید، در دست بسیار باریک‌تر احساس می‌شود.
قاب پشتی گوشی از شیشه گوریلا گلس ۶ ساخته شده و در بالای سمت چپ آن ماژول‌های دوربین اصلی به چشم می‌خورد. مجموعه دوربین پشتی طراحی سه سطحی دارند؛ بزرگترین بخش، قسمت نقره‌ای رنگ است که چند میلی‌متر به ضخامت گوشی اضافه می‌کند. در سمت راست این بخش ماژول دوربین تله‌ماکرو و فلاش قرار گرفته و در سمت چپ آن مجموعه ماژول‌های مشکی رنگ دوربین اصلی در بالا و دوربین فوق عریض در پایین. این بخش سیاه رنگ باز هم کمی به ضخامت گوشی اضافه می‌کند و در نهایت ماژول دوربین اصلی هم چند میلی‌متر بالاتر از سطح قرار گرفته است. ضخامت کل مجموعه دوربین‌ها در حدی است که گوشی روی سطح صاف به راحتی لق می‌خورد اما به دلیل همین طراحی سه سطحی، ضخامت آن چندان به چشم نمی‌آید. شیائومی همچنین برای کاربرانی که طراحی تمام شیشه‌ای گوشی را نمی‌پسندند یک مدل با روکش پشتی چرمی را در نظر گرفته که در رنگ‌های قهوه‌ای-طلایی یا بنفش به دست کاربران می‌رسد.
مدلی که ما در اختیار داریم رنگ «Horizon Blue» و با ظاهری بسیار جذاب است و بسته به این که از کدام زاویه و در چه نوری به قاب پشتی آن نگاه کنید به رنگ‌های مختلف نقره‌ای-آبی، بنفش، برنزی، نارنجی کم‌رنگ، طلایی و خیلی رنگ‌های دیگر دیده می‌شود. فریم اطراف هم به رنگ نقره‌ای-آبی براق است و کیفیت بسیار بالایی دارد. قاب پشتی، چربی انگشت را جذب می‌کند اما مات بودن آن موجب شده چرب شدن آن چندان به چشم نیاید و خیلی آزار دهنده نباشد. جنس خاص قاب پشتی همچنین موجب شده که شیائومی می ۱۱ در مقایسه با بسیاری از گوشیهای دیگر با قاب پشتی براق، چسبندگی کمی بهتری در دست داشته باشد اما در کل به دلیل لبه های خمیده، گوشی در دست نسبتا لیز احساس می‌شود و به همین دلیل بهتر است از قاب سیلیکیونی ارائه شده در جعبه گوشی استفاده کنید.
در فریم سمت راست گوشی تنها کلیدهای پاور و ولوم به چشم می‌خورد. مکان هر دو این کلیدها مناسب است و برای افرادی که دستان بزرگی دارند به راحتی در دسترس هستند. در فریم بالایی، حفره‌های ۴ تایی اسپیکر استریو، سوراخ میکروفن و نیز فرستنده مادون قرمز قرار گرفته. در فریم سمت چپ هیچ خبری نیست و در نهایت در فریم پایینی سوراخ‌های اسپیکر دوم، میکروفن، USB-C و درگاه سیم کارت تعبیه شده است. برای استفاده از حسگر مادون قرمز، شیائومی یک اپلیکیشن ویژه به نام «Mi Remote» را برای گوشی در نظر گرفته که امکان کنترل دستگا‌‌ه‌های مختلف از جمله سیستم صوتی، تلویزیون، سیستم تهویه مطبوع و ... را در اختیارتان می‌گذارد.
اگر از نمای جلویی یعنی نمایشگر به دو گوشی شیائومی می ۱۱ و می ۱۰ نگاه کنید متوجه می‌شوید که این دو بسیار به هم شبیه هستند. اما نمایشگر می ۱۱ چندین بهبود را تجربه کرده از جمله افزایش رزولوشن از ۱۰۸۰p به ۱۴۴۰p، امکان نمایش یک میلیارد رنگ، نرخ رفرش ۱۲۰ هرتز (به جای ۹۰ هرتز در می ۱۰) و البته کمی افزایش ابعاد نمایشگر از ۶.۶۷ به ۶.۸۱ اینچ. در حفره بالا و سمت چپ نمایشگر هم دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسلی تعبیه شده است.
سنسور اثر انگشت می ۱۱ در زیر نمایشگر و از نوع اپتیکال است. حسگر در مکان خوبی قرار دارد و دسترسی به آن ساده است و علاوه بر این حین لمس آن نگران از دست افتادن گوشی نمی‌شوید. یکی از مواردی که احتمالا به دنبال آن خواهید گشت، حفره اسپیکر مکالمه است. شیائومی حفره اسپیکر را بین شیشه نمایشگر و فریم تعبیه کرده و این بخش آن قدر ظریف است که به سختی می‌توانید متوجه‌ش شوید. البته ۴ حفره بالای نمایشگر که در کنار لوگوی Harman/Kardon قرار گرفته‌اند هم در پخش صدای اسپیکر دوگانه نقش دارند.
اگر به دنبال موبایلی هستید که در برابر نفوذ آب و گرد و غبار مقاوم باشد، شیائومی در می ۱۱ چنین تضمینی را نمی‌دهد. اما استفاده از محافظ‌هایی در بخش سیم کارت و بقیه حفره‌ها که در کالبدشکافی‌ها مشخص شده، نشان می‌دهد گوشی احتمالا تا حدودی در برابر نفوذ رطوبت و گرد و غبار مقاوم است. شاید هم شیائومی مثل بسیاری از کمپانی‌های دیگر گوشی خود را مقاوم در برابر نفوذ آب و گرد و غبار طراحی کرده اما در نهایت به سراغ دریافت گواهینامه IP نرفته است. تجربه استفاده من در یک روز بارانی نشان داد که گوشی در چنین شرایطی به خوبی مقاومت می‌کند اما هیچ تضمینی برای مقاومت در زیر آب وجود ندارد.
در کل در مورد شیائومی می ۱۱ باید گفت که با یک گوشی خوش ساخت، زیبا و با ظاهری بسیار مدرن طرف هستیم که با وجود وزن بالایی که دارد اما در دست متعادل احساس می‌شود. با این حال کار با یک دست با آن چندان راحت نیست؛ به خصوص اگر دستان کوچکی داشته باشید. از معدود نکات منفی طراحی، ماژول دوربین پشتی ضخیم است که موجب می‌شود گوشی روی سطح صاف لق بخورد. علاوه بر این طراحی تقریبا تمام شیشه‌ای گوشی موجب شده کمی در دست لیز احساس شود.
بگذارید همین ابتدا خیالتان را راحت کنم؛ شیائومی می ۱۱ یکی از بهترین نمایشگرهای دنیای موبایل را دارد. ابعاد نمایشگر ۶.۸۱ اینچ است و حاشیه‌ها بسیار باریک هستند. نمایشگر همچنین از دو طرف با خمیدگی به لبه‌ها ادامه پیدا کرده و به همین دلیل برخی از کاربران معتقدند با تماس دستتان با اطراف نمایشگر احتمال لمس اشتباه وجود دارد. البته من در مدت استفاده از گوشی با چنین مشکلی مواجه نشدم و شاید این به عادت معمول من در کار با نمایشگرهای خمیده بر می‌گردد.
نمایشگر به پنل امولد با رزولوشن +WQHD یا ۱۴۴۰p (به طور دقیق‌تر ۳۲۰۰ در ۱۴۴۰ پیکسل) مجهز شده و نسبت ۲۰ به ۹ دارد. نمایشگر همچنین از +HDR10 پشتیبانی می‌کند و نرخ رفرش ۱۲۰ هزتز آن، هم تجربه کاربری روان‌تری را رقم می‌زند و هم به کار گیمرها می‌آید. زمانی که نرخ رفرش را روی ۱۲۰ هرتز تنظیم میکنید نمایشگر تقریبا همیشه با همین نرخ کار می‌کند و فقط در برخی مواقع از جمله در زمان نمایش یک تصویر ثابت یا سوییچ کردن بین اپ‌ها، رفرش ریت به ۹۰ یا ۶۰ هرتز کاهش می‌یابد تا در مصرف باتری صرفه‌جویی شود.
نمایشگر می ۱۱ مشابه می ۱۰ اولترا از رنگ‌های ۱۰ بیتی پشتیبانی می‌کند؛ به این معنی که می‌تواند تا ۱.۰۷ میلیارد رنگ را نمایش دهد. در مقایسه باید اشاره کنیم که بیشتر گوشیهای دیگر بازار تنها توانایی نمایش ۱۶ میلیون رنگ را دارند. می ۱۱ از نظر روشنایی نمایشگر هم کارایی عالی دارد و من حتی در زیر نور خورشید هم مشکلی با مشاهده نمایشگر نداشتم. به گفته شیائومی میزان روشنایی نمایشگر به طور معمول تا ۹۰۰ نیت است و زمانی که محتوای HDR تماشا میکنید تا ۱۵۰۰ نیت هم افزایش می‌یابد. شیائومی همچنین یک حالت ویژه به نام «Sunlight mode» را هم در نظر گرفته است. این قابلیت زمانی به کار می‌آید که نور نمایشگر را به طور دستی تنظیم کرده‌اید و ناگهان زیر نور خورشید می‌روید. در این صورت مجبور نیستید روشنایی را مجددا به طور دستی بالا ببرید و روشنایی در این شرایط به طور خودکار افزایش می‌یابد. همچنین باید اشاره کنم که حداقل روشنایی نمایشگر بسیار پایین است و در تاریک‌ترین شرایط هم به اندازه کافی کم نور است که چشمتان را آزار ندهد.
در تنظیمات نمایشگر امکان تنظیم رزولوشن بین دو گزینه +FHD و +WQHD در نظر گرفته شده است. اگر رزولوشن بالاتر (+WQHD) را انتخاب کرده باشید می‌توانید گزینه تغییر خودکار رزولوشن به +FHD به منظور صرفه‌جویی در مصرف باتری را نیز فعال کنید. شیائومی می‌گوید نرخ پاسخ‌دهی لمس نمایشگر ۴۸۰ هرتز است که نرخ بسیار بالایی محسوب می‌شود و در عمل هم پاسخ‌دهی به لمس‌ها بسیار دقیق است.
دقت رنگ‌های نمایشگر هم عالی است و در عین حال گزینههای متنوعی برای تنظیمات رنگ دارید. خود گوشی گزینه خودکار را پیشنهاد می‌دهد که با فعال کردن آن، رنگ‌ها بر اساس نور محیط تنظیم می‌شوند. با انتخاب گزینه Saturated رنگ‌ها با اشباع نمایش داده می‌شوند و با انتخاب گزینه Original color رنگ‌ها بر اساس میزان استاندارد کالیبره شده تنظیم می‌شوند. اگر این تنظیمات راضی‌تان نمی‌کند می‌توانید به بخش Advanced settings بروید و گاموت رنگی دلخواه خود را از بین Enhanced (نمایش تمام محتوا با وسیع‌ترین گستره رنگی ممکن)، Original (تشخیص خودکار گاموت رنگی بر اساس کالیبره رنگ‌ها)، P3 یا sRGB انتخاب کنید. همچنین بسیاری از گزینههای دیگر از جمله گاما، کنتراست، دمای رنگ، اشباع و ... به طور دستی قابل تنظیم هستند.
یکی از تنظیمات دیگر نمایشگر Reading mode است که دو گزینه Classic و Paper را در اختیارتان می‌گذارد. با گزینه اول میزان رنگ آبی نمایشگر کاهش می‌یابد و رنگ‌ها گرم‌تر می‌شوند تا نور مزاحم نمایشگر سیکل خواب‌تان را بر هم نزند. با انتخاب گزینه دوم، علاوه بر کاهش نور آبی، یک بافت دانه دانه مشابه کاغذ نمایش داده می‌شود تا به گفته شیائومی در زمان مطالعه، چشم کمتر آزار ببیند. هر دو این تنظیمات امکان فعال شدن بر اساس زمان‌بندی را هم دارند.
آخرین گزینه‌ای که باید به آن اشاره کنم Ai image engine است که با استفاده از هوش مصنوعی به بهبود تجربه نمایش عکسها و ویدیوها کمک می‌کند. این قابلیت ۴ گزینه را در اختیارتان می‌گذارد که شامل افزایش خودکار رزولوشن ویدیوها برای بهبود کیفیت (upscale)، بهبود رنگ‌های عکسها به طور خودکار، بهبود HDR در ویدیوها و در نهایت اضافه کردن فریم‌های بیشتر به ویدیوها برای تجربه‌ای روان‌تر هستند.
نمایشگر همیشه روشن شیائومی می ۱۱ از قابلیت‌های جذاب گوشی است؛ البته این جذابیت زمانی معنی پیدا می‌کند که تصویر پس زمینه را از بین گزینههای «سوپر والپیپر» انتخاب کنید. در این صورت انیمیشن مربوط به نمایشگر همیشه روشن با انیمیشن لاک اسکرین و صفحه هوم یکپارچه می‌شود. متاسفانه توضیح زیبایی این ویژگی در کلمات نمی‌گنجد و باید به چشم آن را ببینید، ولی اگر بخواهم خلاصه بگویم، کارکردش این گونه است که مثلا زمانی که گوشی قفل است یک نمای کلی از سیاره مریخ نشان داده می‌شود. وقتی که قصد ورود با اثر انگشت را دارید، نما به نیم کره مریخ زوم می‌شود و در نهایت با آنلاک کردن گوشی یک زوم سریع روی بخشی صخره ای از سیاره را مشاهده میکنید. گزینههای سوپر والپیپر برای ما در حال حاضر تنها به ۳ گزینه محدود است ولی بسته به منطقه عرضه، برخی از کاربران به موارد دیگری هم دسترسی دارند. همچنین باید اشاره کنم که اگر نرخ رفرش را روی ۱۲۰ هرتز تنظیم کرده باشید، صفحه همیشه روشن هم با همین نرخ نمایش داده می‌شود.
شیائومی چند هفته قبل در چین پوسته MIUI 12.5 را برای این گوشی عرضه کرد اما اعلام نموه که عرضه این نسخه برای سایر نقاط جهان چند هفته پس از چین آغاز خواهد شد. مدلی که در اختیار داریم از اندروید ۱۱ و پوسته MIUI 12.0.4 بهره‌مند است.
اگر از قبل با رابط کاربری گوشیهای شیائومی، پوکو یا ردمی کار کرده باشید، رابط کاربری می ۱۱ هم برایتان آشناست. ولی اگر در بین تازه‌وارهای دنیای شیائومی هستید احتمالا برای پیدا کردن بسیاری از قابلیت‌ها به ویژه در بخش تنظیمات حسابی گیج خواهید شد؛ چون همان طور که در بررسی‌های دیگر گوشیهای این کمپانی هم گفته‌ام ظاهرا شیائومی با چیدمان بیشتر گزینههای بخش تنظیمات در اندروید سر ناسازگاری دارد. مثلا برخی از ساده‌ترین تنظیمات از جمله زمان خاموش شدن خودکار نمایشگر را به جای عجیب دیگری در منوی تنظیمات برده و حتی اسم آن را تغییر داده تا مطمئن شود که به این راحتی‌ها پیدایش نمی‌کنید! با این حال امکانات رابط کاربری آن قدر متنوع است که تا مدت‌ها در آن قابلیت‌های جدید و گاه جالب و گاه به درد نخور را کشف میکنید.
برای کلیدهای ناوبری، دو انتخاب اصلی دارید. یک گزینه همان کلیدهای مجازی سنتی اندروید است. با انتخاب گزینه دیگر، کلیدهای مجازی حذف می‌شود و باید از ژست‌های حرکتی استفاده کنید. در این صورت برای بازگشت به صفحه هوم کافی‌ست از پایین نمایشگر به سمت بالا سوایپ کنید. برای مشاهده اپ‌های در حال اجرا هم باید به بالا سوایپ کرده و انگشت خود را نگه دارید و در نهایت برای بازگشت به قبل باید از لبه‌های چپ یا راست نمایشگر به سمت وسط سوایپ نمایید.
رابط کاربری شیائومی برنامه‌های باز را به شکل دو ستونی نشان می‌دهد. در این صفحه به گزینه‌هایی از جمله Cleaner و Deep clean برای پاک کردن رم و حذف فایل‌های زائد، Security Scan برای یافتن مشکلات امنیتی احتمالی و در نهایت رفتن به بخش مدیریت اپلیکیشنها در تنظیمات گوشی دسترسی دارید. شیائومی در بسیاری از گوشیهای خود در هر بار اجرای اپ‌های Security Scan، Cleaner و Deep clean تبلیغات مزاحمی را نشان می‌دهد اما خوشبختانه در نسخه بین‌المللی می ۱۱ شاهد چنین تبلیغاتی نیستیم.
یکی از ویژگی‌های گوشی که من را به یاد iOS می‌اندازد «کنترل سنتر» است. در حالت معمول سوایپ از بالای نمایشگر، صفحه اعلان‌ها و تنظیمات سریع را در اختیارتان می‌گذارد اما با فعال کردن کنترل سنتر همه چیز عوض می‌شود. در این صورت با سوایپ از میانه یا سمت چپ صفحه به پایین، اعلان‌ها نمایش داده می‌شود. سوایپ از بالای سمت راست اما کنترل سنتر با ظاهری بسیار شبیه به iOS را نشان می‌دهد و می‌توانید بسیاری از تنظیمات از جمله وای‌فای بلوتوث و غیره را تغییر دهید یا به صفحه تنظیمات کامل‌تر آنها وارد شوید. اگر در تنظیمات گوشی، منطقه را ایران انتخاب کنید، امکان مشاهده تمها را ندارید و حتی اپلیکیشن تم هم اجرا نمی‌شود، اما در صورتی که کشورهای دیگر از جمله امارات متحده عربی را انتخاب کنید می‌توانید به تعداد بسیار بالایی از تمها و والپیپرهای متنوع دسترسی داشته باشید و نمونه دلخواه خود را دانلود کنید.
شیائومی می ۱۱ همچنین برای رابط کاربری دو گزینه اپ دراور (نشان دادن تمامی اپلیکشین‌ها در صفحه جداگانه) یا حالت نمایش اپ‌ها در صفحات هوم را در اختیارتان می‌گذارد. در صورتی که حالت اپ دراور را فعال کرده باشید، اپلیکیشنها به طور خودکار در دسته‌بندی‌های متنوع قرار می‌گیرند. مثلا برای مشاهده بازی‌ها کافی‌ست در منوی اپ‌ها به سربرگ Games بروید. علاوه بر این اگر مایل باشید می‌توانید دسته‌بندی‌های خاص خودتان را ایجاد کنید یا حتی گزینه دیگری را فعال کنید.
اگر گیمر هستید، اپلیکیشن Game Turbo می ۱۱ یکی از جذاب‌ترین بخش‌های رابط کاربری برای شما است. گیم توربو که در بسیاری از دیگر گوشیهای شیائومی هم حضور دارد کارهای عجیب و غریبی مثل افزایش سرعت پردازنده یا پردازشگر گرافیکی انجام نمی‌دهد و در عوض عمدتا بر کاهش مزاحمت‌های حین بازی و بهینه‌سازی‌هایی برای تجربه بازی حرفه‌ای‌تر متمرکز است. برای هر بازی می‌توانید پروفایل‌های جداگانه و با تنظیمات مختص به همان بازی ایجاد کنید.
گیم توربو سه گزینه Classic ،Pro و Customize برای تنظیم ژست‌های لمسی مربوط به بازی را در اختیارتان می‌گذارد. بیشترین گزینه‌ها در حالت سوم نمایش داده می‌شوند و می‌توانید مواردی از جمله سرعت پاسخ‌دهی به سوایپ‌ها، حساسیت لمس‌های پشت سر هم و دقت نشانه‌گیری را تنظیم کنید. کمی پایین‌تر قابلیت غیر فعال کردن بخشی از تاچ نمایشگر در نظر گرفته شده که می‌تواند برای افرادی که دستان بزرگ دارند مفید باشد. گزینه آخر هم امکان افزایش جلوه‌های ویژه در هر بازی را می‌دهد و به این منظور کنتراست و وضوح تصویر در بازی افزایش می‌یابد. این ویژگی بسته به سلیقه می‌تواند کابردی یا بی فایده باشد. من در بازی کال آو دیوتی موبایل این گزینه را تا حداکثر فعال کردم و شاهد اشباع بیش از حد رنگ‌ها به ویژه اغراق در رنگ قرمز بودم. این که این ویژگی چه اندازه جذاب باشد کاملا بستگی به سلیقه شخصی کاربران دارد.
وقتی که یک بازی را به گیم توربو اضافه میکنید می‌توانید با سوایپ از گوشه بالا سمت چپ به تنظیمات و امکانات حین بازی از جمله ضبط ویدیو از بازی، ثبت اسکرین‌شات، اجرای یک برنامه به صورت شناور روی صفحه، مشاهده نرخ فریم، میزان درگیر شدن پردازنده و پردازشگر گرافیکی و بسیاری قابلیت‌های گاه مفید و گاه بی مصرف دیگر دسترسی داشته باشید.
رابط کاربری شیائومی می ۱۱ در کل بسیار کامل است و امکانات شخصی‌سازی متنوعی دارد. علاوه بر این بسیار روان و بدون کوچک‌ترین لگی اجرا می‌شود که هم به دلیل سخت‌افزار قدرتمند است و هم به دلیل نرخ رفرش ۱۲۰ هرتز نمایشگر.
شیائومی می ۱۱ از نظر سخت‌افزار یک پرچمدار تمام عیار است و در بین قوی‌ترین‌های بازار جای می‌گیرد. قلب تپنده گوشی چیپست اسنپدراگون ۸۸۸ است که با ترکیب رم و حافظه داخلی ۸/۱۲۸، ۸/۲۵۶ و ۱۲/۲۵۶ گیگابایتی همراه شده است. حافظه داخلی می ۱۱ از نوع USF 3.1 و رم از نوع LPDDR5 است. مدلی که بررسی می‌کنم ۸/۲۵۶ گیگابایتی است و همان طور که گفتم اولین گوشی با چیپست جدید کوالکام است که در دیجیاتو به بررسی آن می‌پردازیم.
ترکیب هسته‌های پردازشی این چیپست شامل ۳ خوشه و مجموعا ۸ هسته هستند که در مقایسه با اسنپدراگون ۸۶۵ تا ۲۵ درصد کارایی بالاتری دارند و از نظر مصرف انرژی هم بهینه‌تر عمل می‌کنند. ترکیب هسته‌ها به این ترتیب هستند: یک هسته Kryo 680 Prime بر اساس طراحی کورتکس X1 با فرکانس ۲.۸۴ گیگاهرتز برای وظایف سنگین، ۳ هسته Kryo 680 Gold بر اساس طراحی کورتکس A78 با فرکانس ۲.۴۲ گیگاهرتز برای وظایف متوسط و در نهایت ۴ هسته Kryo 680 Silver بر اساس طراحی کورتکس A55 برای وظایف سبک‌تر. وظیفه پردازش‌های گرافیکی هم به پردازشگر آدرنو ۶۶۰ سپرده شده که در مقایسه با نسل قبل (آدرنو ۶۵۰) تا ۳۵ درصد کارایی بالاتری دارد. اسنپدراگون ۸۸۸ همچنین با موتور هوش مصنوعی جدید هگزاگون ۷۸۰، پردازشگر تصویر جدید و مودم X60 با پشتیبانی از ۵G و LTE همراه شده است. این چیپ همچنین از وای‌فای ۶ پشتیبانی می‌کند.
برای سنجش کارایی چیپست به سراغ بنچمارکهای آنتوتو (نسخه ۸ و ۹)، گیک‌بنچ، پی‌سی‌مارک و تری‌دی‌مارک رفتم. به دلیل نامشخصی اجرای گیک‌بنچ که از گوگل پلی استور دریافت کرده بودم، با خطا همراه بود و مجبور شدم نسخه موجود در مارکت غیر رسمی APKPure را دانلود کنم. گوشی همچنین امکان دانلود پکیج‌های مورد نیاز برای بنچمارک تری‌دی مارک را نداد. پس از جستجو متوجه شدم شیائومی روی برخی از گوشیهای جدید خود با پوسته MIUI 12 یا بالاتر، دسترسی به این بنچمارک را به دلیل نامعلومی مسدود نموده و توسعه دهنده تری‌دی‌مارک هم این موضوع را تایید کرده و گفته تا زمان آپدیت فرم‌ور از سوی شیائومی امکان استفاده از تری‌دی‌مارک وجود ندارد! اما نسخه‌ای از تری‌دی‌مارک که از APKPure دانلود کردم بدون مشکل اجرا شد. تمامی بنچمارک‌ها با رزولوشن +FHD و با نرخ رفرش ۱۲۰ هرتز انجام شده‌اند. در ادامه نتایج را مشاهده میکنید:
نتایج بنچمارک‌ها بالاترین مقادیری است که تا کنون در دیجیاتو به دست آورده‌ایم. نکته جالب این که می ۱۱ در چندین تست تری‌دی‌مارک بالاتری امتیاز ممکن را به دست آورده و از این نظر اولین موبایلی است که در دیجیاتو به این حد رسیده است. در زیر مقایسه‌ای بین بنچمارکهای این گوشی با سایر رقبا را مشاهده میکنید:
مقایسه بنچمارکهای شیائومی می ۱۱ با سایر پرچمداران هم نشان می‌دهد که با قوی‌ترین گوشی بازار طرف هستیم که در عین حال در مقایسه با نسل قبل هم پیشرفت قابل توجهی داشته است. برای این که پایداری موبایل در شرایط سخت را بسنجم به سراغ استرس تست وایلد لایف تری‌دی‌مارک رفتم که با ۲۰ آزمایش پشت سر هم پایداری گوشی را می‌سنجد و حسابی به گوشی فشار می‌آورد.
شیائومی می ۱۱ در این آزمایش امتیاز پایداری ۸۳.۸ درصد را به دست آورد که با وجود حداکثر دمای بسیار بالای چیپست و بدنه، امتیاز خوبی برای پرچمدارها محسوب می‌شود. برای مقایسه باید اشاره کنم که گلکسی اس ۲۱ اولترا با چیپست اگزینوس ۲۱۰۰ (بررسی دیجیاتو) امتیاز پایداری ۶۴.۷ درصد را ثبت نموده اما در عوض بسیار خنک‌تر تست را سپری کرده است.
شیائومی می ۱۱ در اولین تست پایداری، امتیاز ۵۷۴۶ را به دست آورد اما در نهایت در تست بیستم این میزان به ۴۸۱۸ کاهش یافت. در این تست در دمای اتاق ۲۴ درجه سانتیگراد دمای بدنه گوشی به حداکثر ۵۲ درجه رسید که در دست گرفتن گوشی را مشکل می‌کند. البته به ندرت پیش می‌آید که گوشی برای مدت نسبتا طولانی تحت این میزان از فشار کار کند اما شیائومی می ۱۱ حتی حین برخی از کارهای ساده نظیر آپدیت کردن اپلیکیشنها، به ویژه در دمای اتاق بیش از ۲۷ درجه سانتیگراد هم با گرم شدن بدنه مواجه می‌شود که البته در کوتاه مدت معمولا چندان آزار دهنده نیست. علاوه بر این پس از ۲۰ دقیقه بازی کال آو دوتی موبایل در دمای اتاق ۲۵ درجه، دمای بدنه به ۴۲ درجه رسید که برای من کمی آزار دهنده بود. به نظر می‌رسد این مشکل در شیائومی می ۱۱ بسیار معمول است؛ چون پیش از این برخی از کاربران به داغ شدن بیش از حد این گوشی اشاره کرده بودند.
برای تجربه بازی به سراغ چندین بازی با کیفیت‌‌های مختلف رفتم. تمامی این بازی‌ها را با رزولوشن +QHD و نرخ رفرش ۱۲۰ هرتز اجرا کردم.
در مورد تجربه بازی باید گفت که می ۱۱ به دلیلی نامشخص امکان اجرای بازی‌ها با نرخ بالاتر از ۶۰ فریم بر ثانیه (در بازی‌های پشتیبانی شده) را ندارد و حتی برخی راهکارهایی که در اینترنت برای حل این مشکل ارائه شده هم اثری ندارد. احتمال می‌رود این مشکل در آینده با یک آپدیت نرم‌افزاری قابل حل باشد. به جز این مشکل، تجربه بازی بسیار روان و معمولا فاقد لگ است.
یکی از بخش‌های آزار دهنده شیائومی می ۱۱ ، عملکرد ضعیف سنسور اثر انگشت زیر نمایشگر است. این سنسور اپتیکال تقریبا در ۳۰ درصد مواقع به کندی انگشت را شناسایی می‌کند و در ۱۰ درصد شرایط هم کلا قادر به شناسایی نیست. به نظر می‌رسد دقت نسبتا پایین حسگر به این دلیل باشد که شیائومی سنسور را به طور مستقیم زیر نمایشگر قرار داده و بر خلاف بسیاری از برندهای دیگر، از هیچ لنزی بهره نبرده است. رابط کاربری امکان استفاده از فیس آنلاک با شناسایی دو بعدی چهره را هم در اختیارتان می‌گذارد اما از آنجایی که این سیستم امنیت به مراتب پایین‌تری نسبت به اثر انگشت دارد استفاده از آن را پیشنهاد نمی‌کنیم.
شیائومی می ۱۱ همچنین از بلوتوث ۵.۲ پشتیبانی می‌کند که امکان اتصال به دو هدفون یا اسپیکر را دارد و با کدک‌های صوتی aptX HD و aptX Adaptive نیز سازگار است. این گوشی همچنین از وای‌فای ۶ (۸۰۲.۱۱ax) با حداکثر سرعت ۳.۵ گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می‌کند. یکی از نکات منفی، عدم پشتیبانی از USB 3.0 است و می ۱۱ در پورت USB-C تنها از USB2.0 پشتیبانی می‌کند.
شیائومی می ۱۱ از اسپیکر استریو بهره می‌برد که صدای آن توسط هارمن کاردن تنظیم شده است. همان طور که در بخش طراحی گفتم اسپیکرها در بالا و پایین فریم قرار گرفته‌اند. اسپیکر بالایی صداهای با فرکانس‌های میانه را پخش می‌کند و حجم صدای آن کمی پایین‌تر از اسپیکر پایینی است. اسپیکر پایینی هم عمدتا پخش صداهای زیر و بم را به عهده دارد. با وجود این که در بازی‌ها تفاوت صدای پخش شده از دو اسپیکر، کمی محسوس است اما اسپیکرها در کنار هم کیفیت صدای بسیار بالایی دارند و حجم صدا فراتر از انتظار است. البته مشابه تقریبا همه گوشیهای دیگر صدای بیس چندان قدرتمند نیست. لذت بخش‌ترین تجربه‌ای که با اسپیکرها داشتم حین بازی کال آو دوتی موبایل بود که هم صدای فراگیر و با کیفیتی را تجربه کردم و هم جهت صدا به راحتی قابل تشخیص بود.
اسپیکر بالایی حین مسدود شدن با دست هم قادر به پخش صدا است؛ چون عمده صدای این اسپیکر از زیر نمایشگر پخش می‌شود. اما با مسدود کردن اسپیکر پایینی، صدا به شدت کاهش می‌یابد. البته این موضوع حین بازی مشکل ساز نمی‌شود چون اگر در حالت افقی، فریم سمت راست را به سمت بالا بگیرید، موضوع مسدود شدن اسپیکرها پیش نمی‌آید. شیائومی همچنین یک دانگل تبدیل USB-C به پورت ۳.۵ میلی‌متری را در نظر گرفته اما هیچ هدفونی را در جعبه گوشی قرار نداده است.
در بخش تنظیمات صدا به گزینه‌هایی از جمله تشخیص هوشمند صدا دسترسی دارید که به طور خودکار بسته به نوع صدای پخش شده، جنس پخش صدا را بهینه می‌کند. علاوه بر این می‌توانید از بین ۳ پروفایل موسیقی، ویدیو یا صدای افراد، جنس صدای مورد علاقه خود را انتخاب کنید. این گزینه هم برای هدفون و هم برای اسپیکر گوشی در دسترسی است. در مورد هدفون هم امکان تنظیم صدا بر اساس هدفون‌های تولید شده توسط شیائومی، تغییر اکولایزر ۷ خطی، تنظیم صدا بر اساس سن شنوایی افراد و تغییر کارکرد کلیدهای روی ریموت هدفون در نظر گرفته شده‌اند.
مجموعه دوربینهای پشتی می ۱۱ شامل دوربین پشتی سه‌گانه و دوربین سلفی تکی هستند. شیائومی در مقایسه با می ۱۰ دوربین پشتی معمولا بی فایده عمق سنج را حذف کرده و در عوض رزولوشن دوربین ماکرو را از ۲ به ۵ مگاپیکسل افزایش داده که اتفاق خوبی است. در ادامه مشخصات دوربینهای این گوشی را می‌بینید:
بیشتر وظیفه عکاسی با می ۱۱ بر عهده دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی است که از سنسور ایزوسل برایت HMX ساخت سامسونگ بهره می‌برد؛ یعنی همان سنسوری که پیش از این در گوشیهای می ۱۰ و می ۱۰ پرو هم استفاده شده بود. البته این بار گشودگی دیافراگم از f1.69 به f1.85 تغییر پیدا کرده و به عبارت دیگر از نظر تئوری انتظار می‌رود در شرایط نوری ضعیف کمی نور کمتری به حسگر برسد. قابلیت ترکیب ۴ پیکسل در قابل یک پیکسل بزرگ‌تر به دوربین کمک می‌کند به ویژه در نور کم عکسهای بهتری ثبت کند. در عمل حداکثر رزولوشن عکسها ۲۷ مگاپیکسل است و البته در صورت تمایل می‌توانید از منوی گزینههای عکاسی، رزولوشن ۱۰۸ مگاپیکسلی را نیز انتخاب کنید.
دوربین فوق عریض از سنسور OmniVision OV13B10 بهره می‌برد و فاقد فوکوس خودکار است. سنسور دوربین تله‌ماکرو هم سامسونگ S5K5E9 است و امکان فوکوس خودکار در فاصله ۳ تا ۱۰ سانتی‌متری را دارد. شیائومی برای دوربین سلفی هم از سنسور سامسونگ S5K3T2 استفاده کرده. این دوربین هم فاقد فوکوس خودکار است. در همه دوربین‌ها بزرگترین کادر در نسبت عکاسی ۳ به ۴ ثبت می‌شود و به همین دلیل من هم همین نسبت را انتخاب کرده‌ام.
رابط کاربری دوربین از نظر طراحی شبیه به بیشتر گوشیهای شیائومی، ردمی و پوکو است. در پایین کلیدهای شاتر، سوییچ بین دوربین سلفی و پشتی و نیز مشاهده عکسهای ثبت شده قرار گرفته‌اند. کمی بالاتر از کلید شاتر گزینههای زوم در دسترس هستند و می‌توانید بین زوم ۰.۶ دوربین فوق عریض یا زوم‌های یک برابر دوربین اصلی و دو برابر دیجیتال انتخاب کنید. در بیشتر گوشیهای میان‌رده یا پرچمدار با نگه داشتن انگشت روی زوم، می‌توانید با استفاده از اسلایدر، به سادگی به میزان دلخواه زوم کنید اما شیائومی روش پیچیده‌تری را در نظر گرفته و مجبور می‌شوید ۲ بار یکی از این ۳ میزان زوم اصلی را لمس کنید تا اسلایدر زوم نشان داده شود.
در نوار بالایی به تنظیمات مهم عکاسی یا فیلم‌برداری دسترسی دارید؛ مثلا می‌توانید حالت‌های HDR، هوش مصنوعی، فلاش و افکت‌های عکاسی را انتخاب کنید یا با لمس منوی همبرگری بالا سمت راست، به مواردی از جمله نسبت عکاسی، تایمر و یا تنظیمات بیشتر دسترسی داشته باشید. حالت ماکرو هم در همین بخش قرار گرفته که دسترسی سریع به آن را کمی مشکل می‌کند. من ترجیح می‌دادم برای عکاسی ماکرو، مشابه حالت‌های عکاسی، فیلم‌برداری، نایت مود و پرتره، یک حالت عکاسی جداگانه در نظر گرفته می‌شد تا دسترسی به آن از منوی اصلی گزینههای عکاسی ممکن باشد. باید اشاره کنم که یک حالت نایت مود خودکار در تنظیمات عکاسی در نظر گرفته شده که با فعال کردن آن، در شرایط نوری ضعیف به طور خودکار عکسهای شبانه ثبت می‌شود. در تنظیمات همچنین یک گزینه HDR خودکار در نظر گرفته شده است. علاوه بر این اگر هوش مصنوعی گوشی را فعال کنید، در بسیاری از شرایط به طور خودکار HDR را فعال می‌کند که بسته به شرایط ممکن است موضوع چندان خوشایندی نباشد.
رابط کاربری دوربین امکان تغییر گزینههای پیش فرض در منوی پایینی را در اختیارتان می‌گذارد و اگر به گزینه‌ای نیاز نداشتید کافی‌ست آن را به بخش More منتقل کنید یا برخی گزینه‌ها از جمله عکاسی تایم‌لپس، پانوراما یا عکاسی ۱۰۸ مگاپیکسلی را به نوار پایینی بیاورید. حالت پرو عکاسی هم تقریبا کامل است و تنظیماتی از جمله تغییر دستی وایت بالانس، فوکوس، سرعت شاتر، ISO، و نوردهی در نظر گرفته شده است. از قابلیت‌های مهم عکاسی، حالت‌های پرتره و نایت هستند. یکی از موادری که در کمال تعجب امکان تنظیم آن را ندارید، رزولوشن عکسهای دوربین‌ها است و تنها می‌توانید کیفیت عکاسی را بین ۳ حالت کم، استاندارد و بالا انتخاب کنید.
رابط کاربری دو قابلیت جالب هم دارد: «Long exposure» و «Movie effects». با انتخاب ویژگی اول چندین گزینه افکت از جمله عکاسی از ستارگان، جمعیت در حال حرکت، رنگ روغن و ... را در اختیار دارید تا عکس‌هایی خاص از سوژه‌های متحرک ثبت کنید. قابلیت دوم گزینههای فیلم‌برداری با افکت‌های هالیوودی از جمله زوم جادویی و سرعت شاتر پایین دارد که با هر کدام می‌توان ویدیوهایی با افکت‌های خاص گرفت. توضیح نحوه کار و کیفیت خروجی این دو قابلیت در این مطلب نمی‌گنجد و به همین دلیل بیش از این به آن نمی‌پردازم.
در سال‌های اخیر زوم با کیفیت به یکی از حوزه‌های رقابت بین پرچمداران بدل شده. می ۱۱ اما فاقد دوربین تله‌فوتو است و تمامی زوم‌های بالاتر از یک برابر (تا ۳۰ برابر) به شیوه دیجیتال و توسط دوربین اصلی ۱۰۸ مگاپیکسلی انجام می‌شود. وظیفه زوم‌های بین ۰.۷ تا ۰.۹ برابر هم به عهده دوربین فوق عریض است. در ادامه زوم‌های ۰.۶، ۱، ۲، ۵، ۱۰ و ۳۰ برابر را مشاهده میکنید.
در عمل زوم‌های بالاتر از ۲ برابر کیفیت چندان مناسبی ندارند و بهتر است خیلی روی آنها حساب نکنید. در واقع همان طور که گفتم این زوم‌ها کراپی از عکسهای دوربین اصلی هستند. در ادامه عکسهای دوربین اصلی در نور روز را می‌بینید.
عکسهای دوربین اصلی در بزرگترین اندازه، رزولوشن ۲۷ مگاپیکسلی دارند. این دوربین در نور روز عکسهای بسیار با کیفیتی می‌گیرد و رنگ‌ها هم زنده هستند؛ اما در رنگ‌های سبز گاه کمی بیش از حد اغراق می‌شود و آسمان هم هر چند زیبا اما با افزایش رنگ آبی ثبت می‌گردد. میزان نویز معمولا بسیار خوب کنترل می‌شود و گستره دینامیکی هم خوب است. البته گاه در نور ضعیف‌تر نویز به میزان کمی بیشتر می‌شود و عکسها کمی آبرنگی ثبت می‌شوند. علاوه بر این شاخ و برگ‌ها به ویژه در سایه‌ها کیفیت پایین‌تری دارند و جزئیاتشان کمتر است.
عکسهای HDR دوربین اصلی معمولا تفاوت چندانی با عکسهای حالت فوتو ندارند و گاه بخش‌های بیش از حد پر نور عکس را متعادل‌تر می‌کنند و گاه هم بافت‌های عکسها را با کیفیت کمی بالاتری ثبت می‌کنند. در زیر یکی از معدود عکسهای HDR را مشاهده میکنید که تفاوت‌ش با عکس معمولی قابل توجه است. به دلیل تفاوت‌های اندک، بیش از این به عکسهای HDR نمی‌پردازم.
در زمان استفاده از دوربین فوق عریض با یک مشکل عجیب روبرو شدم. زمانی که تصحیح خودکار اعوجاج را از منوی تنظیمات دوربین فعال کرده باشید و دو عکس را بلافاصله پشت سر هم بگیرید، در کمال تعجب یکی از عکسها با اعوجاج و یکی دیگر با اعوجاج تصحیح شده ثبت می‌شود. کیفیت این دو عکس با هم تفاوت قابل توجهی دارد و در عکسهای اصلاح شده، تمامی بخش‌های تصویر به ویژه اطراف آن شفافیت و کیفیت به مراتب پایین‌تری نسبت به عکس معمول دارند. پیشنهاد می‌کنم اگر کیفیت تصاویر برایتان اولویت دارد قابلیت اصلاح خودکار اعوجاج را غیر فعال کنید. به نظر می‌رسد مشکل دستکاری عکسهای پشت سر هم با ارائه یک آپدیت نرم‌افزاری از سوی شیائومی قابل رفع باشد. در زیر مقایسه‌ای بین دو عکس با اعوجاج و نیز تصحیح شده را مشاهده میکنید.
عکسهای دوربین فوق عریض در نور روز کیفیت بسیار بالایی دارند و جزئیات به خوبی ثبت می‌شوند و گستره دینامیکی و میزان نویز هم قابل قبول است. با این حال بیشتر عکسها معمولا با رنگی کمی سردتر از معمول ثبت می‌شوند. در ادامه عکسهای این دوربین در نور مناسب را می‌بینید. تمامی این عکسها در حالت اعوجاج تصحیح نشده، یعنی با کیفیت بالاتر ثبت شده‌اند.
HDR دوربین فوق عریض معمولا تغییر چندانی در عکسها نمی‌دهد و البته گاه بر عکس هم عمل می‌کند؛ یعنی با این که برخی از قسمت‌های تصویر از نظر نور متعادل‌تر می‌شوند اما برخی قسمت‌های دیگر بیش از حد کم نور ثبت می‌شوند. علاوه بر این کیفیت عکسها به خصوص در گوشه‌ها و اطراف تصویر به شدت کاهش می‌یابد. در زیر مقایسه‌ای بین عکسهای عادی و HDR این دوربین را مشاهده میکنید. از آنجایی که تفاوت عکسهای HDR با معمولی اندک است و معمولا عکسهای نرمال کیفیت بالاتری دارند، بیش از این به عکسهای HDR نمی‌پردازم. در کل پیشنهاد می‌کنم روی HDR دوربین فوق عریض چندان حساب نکنید.
اما به سراغ عکسهای شب دوربین اصلی برویم. این دوربین در نور ضعیف عکس‌هایی با کیفیت بالا و با جزئیات قابل قبول می‌گیرد و در عین حال نویز هم بسیار کم است. با این حال گاه عکسها کمی آبرنگی به نظر می‌رسند و گاهی هم خطاهای نوری دیده می‌شود. در تمامی عکسهای شبانه تمامی دوربین‌ها در آن مواردی که رنگ به شدت به زردی تمایل دارد به دلیل نور زرد محیطی است و ناشی از خطای رنگی دوربین نیست. عکسهای زیر با دوربین اصلی گرفته شده‌اند:
با شیائومی می ۱۱ به دو روش می‌توان نایت مود گرفت؛ یکی نایت مود از بین گزینههای اصلی عکاسی و دیگری نایت مود خودکار (قابل فعال کردن از منوی تنظیمات دوربین) که در صورت نیاز و به تشخیص خود گوشی در برخی از شرایط فعال می‌شود. اگر عکسهای شبانه را با حالت اول یعنی گزینه دستی ثبت کنید، معمولا نور عکسها کمی بیش از حد اغراق شده افزایش می‌یابد و عکسها از یک تصویر شبانه فاصله می‌گیرند. اما حالت خودکار، در مدت زمان کمتری عکسها را ثبت می‌کند و علاوه بر این عکسها معمولا تاریک‌تر اما نزدیک‌تر به واقعیت هستند. پیشنهاد می‌کنم حالت شبانه خودکار را در منوی تنظیمات فعال کنید ولی اگر فرصت داشتید بد نیست چند عکس را هم با حالت دستی بگیرید. در هیچ کدام از دو حالت نایت مود امکان تنظیم زمان عکس‌برداری را ندارید و گوشی به طور خودکار زمان مورد نیاز را تنظیم می‌کند. عکسهای زیر با حالت شبانه دستی یا خودکار ثبت شده‌اند:
دوربین فوق عریض در شب مشابه بیشتر گوشیهای دیگر عکسهای کم کیفیت، پر از نویز و با خطاهای نوری فراوان ثبت می‌کند و بهتر است در شرایط نوری ضعیف قید استفاده از آن را بزنید. عکسهای زیر با این دوربین گرفته شده‌اند:
نایت مود (خودکار یا دستی) کیفیت عکسهای دوربین فوق عریض را به میزان محسوسی بهبود می‌دهد؛ با این حال همچنان نمی‌توان گفت که این عکسهای کیفیت بسیار خوبی دارند. در مورد این دوربین حالت نایت مود دستی بهتر از حالت خودکار عمل می‌کند. در ادامه عکسهای نایت مود این دوربین را می‌بینید که در بیشتر موارد با حالت دستی گرفته شده‌اند:
یکی از قابلیت‌های دوربین اصلی شیائومی می ۱۱ ثبت عکسهای ۱۰۸ مگاپیکسلی است. این عکسها گاه جزئیات کمی بیشتری دارند و گاه هم بسته به شرایط با جزئیات کمتری ثبت می‌شوند. اما از آنجایی که هم حجم بالاتری دارند هم ثبت آنها زمان بیشتری طول می‌کشد پیشنهاد می‌کنم چندان به کیفیت کمی بالاتر آن دل خوش نباشید. در زیر مقایسه‌ای بین کراپی از دو عکس ۲۷ مگاپیکسلی و ۱۰۸ مگاپیکسلی را می‌بینید:
همان طور که در عکس بالا هم دیده می‌شود عکسهای ۱۰۸ مگاپیکسلی نویز بیشتری دارند اما در عین حال نسبت به عکسهای ۲۷ مگاپیکسلی کمی شفاف‌تر هستند.
یکی از قابلیت‌های جذاب بسیاری از گوشیهای سال‌های اخیر دوربین ماکرو است. دوربین تله‌ماکرو در شیائومی می ۱۱ ویژگی مهم فوکوس خودکار ۳ تا ۱۰ سانتی‌متری را دارد اما در عمل فوکوس گرفتن با آن بسیار مشکل است و حوصله فراوانی می‌خواهد؛ به خصوص اگر بخواهید از سوژه‌های متحرک عکس بگیرید. به همین دلیل باید هنگام عکس‌برداری بارها آزمایش و خطا کنید تا بلکه برخی از عکسها با فوکوس دقیق و بدون تاری ثبت شوند. علاوه بر این دوربین ماکرو در شیائومی می ۱۱ تنها در نور مناسب می‌تواند بدون نیاز به فلاش عکسهای با کیفیت بگیرد. در زیر عکس‌هایی از چند گل، صفحه یک ساعت مچی، کلیدهای کیبورد، رم لپتاپ و پیکسل‌های نمایشگر یک گوشی قدیمی را مشاهده میکنید.
رزولوشن عکسهای دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسل است؛ در حالی که به دلیل بهره‌مندی از فناوری ترکیب پیکسل‌ها انتظار می‌رود عکسهای ۵ مگاپیکسلی ثبت کند. این دوربین در کل عکس‌هایی تا حدودی سافت می‌گیرد و البته کیفیت آن در کل خوب است. میزان نویز دوربین در نور مناسب کم است اما در نور کم افزایش می‌یابد. کیفیت رنگ و کنتراست دوربین سلفی هم خوب است و HDR آن کارایی بسیار خوبی دارد. در ادامه عکسهای این دوربین در شرایط نوری مختلف و گاه با فلاش را مشاهده میکنید.
دوربین سلفی امکان ثبت عکسهای پرتره را هم دارد. در عمل پرتره‌ها بسیار با کیفیت هستند و در بیشتر شرایط چهره به خوبی از پس زمینه تفکیک می‌شود. علاوه بر این بخش‌های محو، زیبا و با کیفیت ثبت می‌شوند. در ادامه عکسهای پرتره دوربین سلفی را می‌بینید.
شیائومی می ۱۱ فاقد دوربین عمق‌سنج است. البته این موضوع چندان هم مهم نیست چون در بیشتر شرایط دوربینهای عمق سنج کار خاصی انجام نمی‌دهند و حتی با مسدود کردن با دست هم عکسهای پرتره بدون مشکل ثبت می‌شوند. از بین دوربینهای پشتی تنها دوربین اصلی امکان ثبت پرتره را دارد. کیفیت عکسهای پرتره این دوربین بسیار بالا است و معمولا سوژه از پس زمینه به خوبی تفکیک می‌شود با این حال تصاویر پرتره بدون ایراد هم نیستند و به خصوص وقتی که پشت سوژه اصلی بیش از حد پر نور باشد گاه فوکوس نمی‌کند و گاه چهره بیش از حد تیره ثبت می‌شود. عکسهای زیر در حالت پرتره گرفته شده‌اند:
شیائومی می ۱۱ امکان فیلم‌برداری ۸K با نرخ تا ۳۰ فریم بر ثانیه، ۴k با نرخ تا ۶۰ فریم بر ثانیه و نیز فیلم‌برداری اسلوموشن ۱۰۸۰p و نرخ ۴۸۰ فریم بر ثانیه را با دوربین اصلی دارد و در عین حال از فیلم‌برداری +HDR10 هم پشتیبانی می‌کند. با دوربین فوق عریض می‌توانید نهایتا تا ۴K و ۳۰ فریم بر ثانیه فیلم‌برداری کنید. دوربین سلفی نیز امکان فیلم برداری ۱۰۸۰p و نرخ تا ۶۰ فریم بر ثانیه را در اختیارتان می‌گذارد.
در کل در مورد مجموعه دوربینهای شیائومی می ۱۱ باید گفت که بسیار با کیفیت هستند و عکسهای پرتره نیز دقیق و زیبا ثبت می‌شوند. میزان نویز به ویژه در دوربین اصلی به خوبی کنترل می‌شود و گستره دینامیکی دوربین‌ها بسیار مناسب است. البته فوکوس گرفتن با دوربین ماکرو آن‌قدر مشکل است که گاه کار با آن را طاقت‌فرسا می‌کند. رابط کاربری دوربین هم در بخش‌هایی از جمله زوم و ماکرو می‌توانست طراحی بهتری داشته باشد.
شیائومی می ۱۱ از باتری لیتیوم- یون با ظرفیت ۴۶۰۰ میلی‌آمپر ساعت بهره می‌برد که در مقایسه با نسل قبل با ظرفیت ۴۷۸۰ میلی‌آمپر ساعت اندکی ضعیف‌تر است. این گوشی در تست سنگین پی‌سی‌مارک با روشنایی نمایشگر ۵۰ درصدی، وای‌فای روشن، رزولوشن +FHD و تنظیم نمایشگر روی ۱۲۰ هرتز بیش از ۸ ساعت دوام آورد که رقم چندان بالایی محسوب نمی‌شود و در استفاده معمول در حدود یک روز شارژدهی دارد. ولی اگر با همین تنظیمات، نرخ رفرش را به ۶۰ هرتز کاهش دهید شارژدهی در پی‌سی‌مارک به ۱۲ ساعت و ۱۳ دقیقه افزایش می‌یابد که بسیار مناسب است و در این شرایط می‌توانید تا نزدیک به ۲ روز از گوشی استفاده کنید.
شیائومی می ۱۱ با شارژ سریع ۵۵ واتی همراه شده که به گفته شیائومی می‌تواند در مدت ۴۵ دقیقه گوشی را از صفر تا ۱۰۰ درصد شارژ کند. در تست‌هایی که داشتم سرعت شارژ به این ترتیب بود:
به این ترتیب می‌توان گفت که در حالت روشن بودن گوشی در زمان شارژ، مدت زمان شارژ کامل گوشی تنها در مدل ۵۵ دقیقه شارژ می‌شود که بسیار سریع است. حین شارژ، گوشی تا حدودی گرم می‌شود اما نه آن‌قدر که کار کردن با آن آزار دهنده باشد.
می ۱۱ همچنین از شارژ بیسیم سریع ۵۰ واتی پشتیبانی می‌کند که به گفته شیائومی در این شرایط تنها به ۵۳ دقیقه زمان برای شارژ کامل نیاز خواهد بود. از قابلیت‌های دیگر، امکان شارژ معکوس ۱۰ واتی است که به کار شارژ کردن هدفون‌ها یا ساعت‌های هوشمند پشتیبانی شده می‌آید.
شیائومی می ۱۱ با طراحی جذاب و کیفیت ساخت بالا، نمایشگر و اسپیکرهای عالی و چیپست قوی قطعا یکی از بهترین پرچمداران دنیای موبایل است. مجموعه دوربینهای گوشی هم کیفیت بسیار بالایی دارند اما به دلیل فقدان دوربین تله‌فوتو و عدم بهره‌مندی از گواهینامه IP برای مقاومت در برابر نفوذ آب یک پله پایین‌تر از بسیاری از رقبا از جمله سری گلکسی اس ۲۱ قرار می‌گیرد. می ۱۱ البته بی نقص هم نیست. گرم شدن بدنه و عملکرد نه چندان مطمئن حسگر اثر نگشت ما را ناامید کرد.
از رقبای شیائومی می ۱۱ باید به سامسونگ گلکسی اس ۲۱ پلاس اشاره کرد که از نظر قیمت تفاوت چندانی ندارد. پرچمدار سامسونگ هم گواهینامه IP68 دارد و هم به دوربین تله‌فوتو مجهز شده اما در عوض رزولوشن نمایشگر آن پایین‌تر است و کندتر شارژ می‌شود.
شیائومی می ۱۱ را فروشگاه می‌مارکت در اختیار ما قرار داده است.
