به گزارش برنا، فیلم های استنلی کوبریک چشم انداز فرهنگی چندین ده را از آن خود کرده اند. در دهه 1950، او با راه های افتخار یکی از انگشت شمار فیلم سازان آمریکا بود که توانست به گرانیگاه سینمای اروپا دست یابد. در دهه ی 1960، او از دید تمشاچیان مردی بود که هم دکتر استرنج لاو، فیلمی توانمند بر علیه جنگ، و هم 2001: ادیسه ی فضایی، فیلمی محبوب در نقد فرنگ را ساخت. در دهه ی 1970، او زبور خشونت شهری را در فیلم پرتقال کوکی سرود. در دهه ی 1980، او با درخشش و غلاف تمام فلزی چکیده ای از سرشت روان پریشی فردی و جمعی را به دست داد. نخستین فیلم دهه ی 1990 و آخرین فیلم او، چشمان باز کاملا بسته با بازی تام کروز، به پیوند زن و مرد در بستر عاطفه و جهان پریشان امروزی پرداخت.
درباره ی زندگی شخصی او و تاثیر آن بر هنرش در پیشگاه همگان نیز کم گفته شده است. او که زاده ی برانکس نیویورک بود، از 1961 در گوشه ی تنهایی اش در روستایی انگلیسی زندگی خود را پی گرفت. از مصاحبه ها با افراد گوناگونی که بیشترین آشنایی را با او از کودکی تا مرگ داشتند، جان باکستر کامل ترین گزارش ممکن درباره ی زندگی کوبریک را به دست می دهد؛ درباره ی ناسازگاری های او با همکاران و بازیگران، ناکامی اش در ساختن ناپلئون، ازدواج های ناکامیابش و دوستی های از دست رفته اش، خوش یا بد رفتاری اش با نویسندگان و دیگر همکارانش، این زندگی نامه ی ریزبینانه و همه سوسنگر از هر امکانی برای نمایان کردن چهره ی مردی بهره برده است که، گذشته از هرچیزی، یارای آن را داشت که زندگی اش را با شرایط دلخواه خودش بگذراند.
جان باکسر منتقد فیلم، رمان نویس، زندگی نامه نویس و از دست اندرکاران رسانه، افزون بر زندگی نامه کوبریک، زندگی نامه ی سینماگرانی دیگری چون جان فورد، کن راسل،فلینی، بونوئل و استیون اسپیلبرگ را در کارنامه ی خود دارد.
