به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، زبان فارسی در افغانستان ناملایمت‌های بسیاری را تحمل کرده است؛ به‌طوری که امروزه با وجود آزادی بیان در این کشور، به‌دلیل فعالیت‌های پشتوگرایانه دولتمردان، هنوز این زبان نتوانسته جایگاه واقعی خود را در سیاست‌های دولت افغانستان کسب کند.
به تازگی نیز وزارت امور حج و اوقاف افغانستان در نشست علمای این کشور، زبان رسمی فارسی را حذف کرد.
پیش از این نیز زبان فارسی در فهرست زبان‌خارجی اداره ثبت و احوال و نفوس افغانستان قرار گرفته بود که اگرچه رئیس این اداره آن را اشتباه فنی خوانده بود اما با واکنش‌های گسترده‌ای روبرو شد.
همچنین حدود چهار ماه پیش نیز در رونمایی از نمونه‌های اسکناس‌های جدید افغانستان نیز حذف زبان فارسی جنجال برانگیز شد، نوشته‌های پشت و روی این اسکناس‌های چاپ شده فقط دو زبان پشتو و انگلیسی روی آن‌ها دیده می‌شد.
این درحالی است که نزدیک به 70 درصد از جامعه افغانستان را تاجیک‌ها، هزاره‌ها، سادات، قزلباش و... که فارسی‌زبان هستند تشکیل می‌دهند.
یادآوری می‌شود که شواهد تاریخی متقن نشان می‌دهد نزدیک به یکصد سال پیش زبان فارسی زبان رسمی، زبان اداره، زبان علم و زبان ادب کشور افغانستان بوده و حتی شاهان درّانی گاه به فارسی شعر می‌سرودند و دفتر و دیوان و کتاب‌های تاریخ آنان به فارسی بوده است. «تاریخ احمدشاهی» هم که وقایع سلطنت احمدشاه درانی را در خود دارد به دستور خود او به فارسی نوشته شده است.
به هر حال، پافشاری بر روی یک زبان خاص(پشتو) و نادیده گرفتن نزدیک به 70 % جمعیت فارسی زبان یک کشور که به گویش‌های مختلف کابلی، مزاری، هزارگی، هراتی و...، میراث‌دار «قند پارسی» هستند و رنگ و لعاب سیاسی به این مسئله زدن در سرزمینی که روزگاری بخش وسیعی از قلمرو بزرگ تمدن کلان فارسی را شکل می‌داد، پذیرفتنی و پایدار نیست.
انتهای پیام/.
