عصر ایران- در پی جوابیۀ آقای سید محمد حسینی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت دوم محمود احمدی‌نژاد به یادداشت مهرداد خدیر در «عصرایران» که در هر دو اشاراتی به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت اصلاحات هم شده بود، موضوع را از سید عطاء الله مهاجرانی هم جویا شدیم.
در یادداشت عصر ایران به قلم مهرداد خدیر - در انتقاد از بزرگ‌نمایی نقش فرقۀ رجوی در اعتراضات 88 و ادعای خرسندی آنان از انتخابات 92 -به سخنان عطاءالله مهاجرانی وزیر وقت ارشاد در جلسۀ استیضاح 11 اردیبهشت 1378 اشاره شد که به طعنه گفته بود «سیمین دانشور را با سیمین بهبهانی اشتباه گرفته‌اید» و آقای حسینی با مغلطه خواندن سخن مهاجرانی آن را ناظر به خود ندانسته و انتساب آن به خود را شعبده‌بازی و تردستی سیاسی توصیف کرد و جالب این که طی این 22 سال این انتساب، بارها صورت پذیرفته و این اولین بار است که ایشان از خود دور می داند.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت آقای احمدی نژاد نوشته بود:
«درخصوص شبهه اختلاط نام دو بانوی شاعر و نویسنده، کافی است برای کسب اطلاع به عوض تکرار برخی لاطائات، در مقام کشف حقیقت مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی در روز شنبه یازدهم اردیبهشت 1378 از روی سایت کتابخانه و اسناد مجلس دانلود و مطالعه شود. در آن روز در موضوع استیضاح وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، مجموعه نطق بنده بررسی وضعیت سینما و تئاتر بود واساساً نه از وضعیت شعر و داستان سخنی راندم و نه نامی از این دو بانو برده شد که اختلاف یا اختلاطی شکل گرفته باشد و جالب تر آن که دیگر موافقان استیضاح آقایان سید رضا تقوی، سید علی اکبر موسوی حسینی، سید مرتضی نبوی و محمد عظیمی هم هیچ کدام نه مستقیم و نه غیرمستقیم از این دو بانوی درگذشته نامی نبردند و آنچه آقای مهاجرانی در دفاع از خود بیان کردند مغلطه و خاطره ای بود با این مضمون که «گاهی من دیدم که بعضی ها با من صحبت می‌کردند خانم سیمین دانشور را با سیمین بهبهانی اشتباه می‌کردند و قس علیهذا». حالا چگونه این جمله به بنده منتسب شد و تراکنش یافت، باید از شعبده بازان و تردستان سیاسی که دروغ و فریب لقلقه زبان آنها است، پرسیده شود.
بعدها برخی که حقیقت بر آنها آشکار شد بابت این انتساب نادرست، حلالیت طلبیدند. البته آقای مهاجرانی نیز اگر در بیشه قلم، شیر عَلَم نباشد باید آنقدر حریت داشته باشد که این سوء تفاهم تاریخی را توضیح داده و اصلاح کند. ان‌شاء‌الله نویسندۀ محترم عصر ایران نیز با مراجعه به متن کامل و دقیق استیضاح، آنقدر آزادگی داشته باشد که عذرخواهی و تصحیح یک ادعای کذب را وهن خود نداند.
اگر در خواب بیهوشی نباشد گوش ها صائب
به حرفی می توان تقدیر کرد داستانی را».
عین توضیح آقای عطاءالله مهاجرانی هم از این قرار است:
«دلیلی برای کسب حلالیت وجود نداشته است. دربارۀ مطالب وزیر محترم فرهنگ دولت احمدی‌نژاد در جلسۀ استیضاح به صراحت صحبت کرده ام و اشتباه ایشان مثلا دربارۀ دو نمایشنامه را که عوضی گرفته بودند توضیح داده‌ام.
ایشان را بعد از استیضاح اصلا ندیده‌ام. گفت و گویی هم با ایشان نداشته‌ام. دربارۀ مشتبه بودن سیمین بهبهانی و سیمین دانشور بدون اشاره به نماینده‌ای که مطلب را در گفت و گو با اینجانب مطرح کرد در سخنرانی استیضاح فقط به موضوع اشاره کرده‌ام.»
مهرداد خدیر نویسندۀ آن یادداشت نیز یادآور می شود:
چنانچه به بخش هفتم جلسۀ استیضاح دکتر مهاجرانی که در یوتیوب قابل مشاهده و استماع است مراجعه شود می‌بینیم وزیر وقت ارشاد قبل از اشاره به بی‌دقتی استیضاح کنندگان دربارۀ کسانی که جایزه گرفته‌اند می‌گوید: "جناب آقای حسینی رفسنجان (برای این که از مرحوم حسینی اخلاق در خانواده تفکیک کند) ده بار آمد و اصرار داشت که بیا رفسنجان و یک بار نگفت نمی توانی ارشاد را اداره کنی."
پس از آن البته موارد دیگری مطرح می‌کند و به همین خاطر جایی که می‌گوید نماینده‌ای سیمین دانشور را با سیمین بهبهانی اشتباه گرفت، چه در آن زمان و چه پس از آن همه ناظر به آخرین نامی دانستند که برده بود.
