39 سال از آن روز که برادرانم خرمشهر خونین را همچون فرشی زیبا از زیر پای بعثیان بیرون کشیدند می‌گذرد، 39 سال جشن و سرور برای شهری که خدا آن را آزاد کرد، به خودمان و به سروقامتانی که دو ماه آزگار چشم بر هم نگذاشتند تا خرمشهر را به خاک وطن برگردانند، می‌گذرد.
آری خرمشهر را خدا آزاد کرد، اما خدایی که در گام‌ها و قلب‌های پرمهر برادرانم جاری بود. کاش امروز را روز سالگرد پیروزی جنگ به حساب آوریم، به خیابان‌ها بریزیم، شربت و شیرینی پخش کنیم ، سر گذرها شربت دست مردم بدهیم، بلندگوهای مساجد را باز کنیم و مارش پیروزی سر دهیم، «ممد نبودی» بخوانیم و با چشم‌های به اشک نشسته از ذوق پیروزی و حسرت شهادت جهان‌آرا و هم‌رزمانش به هم تبریک بگوییم.
امروز نه شروع جنگ است و نه با پایان آن، بلکه یکی از روزهای مهم جنگ تحمیلی هشت ساله است که توان جبهه ایران به دشمنان برای همیشه ثابت شد، امروز همان روزی است که بهروز مرادی بر ورودی شهر نوشت: خرمشهر 37 میلیون نفر. امروز همان روزی است که سرو قامتان تاریخ، خونین و خسته سر بر آستانه دوست گذاشتند و یک بار دیگر غرور ملی را به ما یادآور شدند. پس امروز با هم بنویسیم: خرمشهر، 80 میلیون نفر.
خرمشهرم آزادیت مبارک‌مان باد، تا ابد، تا همیشه روزگار، خرم بمانی تا ابد.
