در دوران کودکی همه ما ردپای آرزوهای جوانی به چشم می‌خورد، آرزوهای شیرین و دور و درازی که وصال به آنها تلاش و کوشش مداوم می‌طلبید و دنیای زیباتری را برای زندگی به ارمغان می‌آورد.
اما گاهی هم این رویاهای یادگار دوران بی‌دغدغگی و خیال‌بافی ما به زوال منتهی می‌شد گویی که تاکنون در قلمرو سرزمین فکر و خیال ما جایی برای زیستن نداشته‌است.
بچه که بودیم در جواب بزرگترها که می‌گفتند می‌خواهید چه شغلی در آینده داشته‌باشید، با شور و شوق بچگانه هرکدام از ما با به خاطر آوردن یک اسطوره در ذهن خود شغلی را بر زبان می‌آوردیم و تمنای وصال آن را داشتیم، یکی می‌خواست مهندس بشود و خانه فرسوده پدربزرگش را تعمیر کند تا مبادا سختی فراهم‌آوردن هزینه آن چروکی دیگر بر پیشانی پدرجانش بیندازد، دیگری دلبسته خلبانی بود تا به خدا نزدیک شود و روی ماه مادر سفر کرده‌اش را در او ببیند و جویای احوالش شود؛ اما شغل معلمی که انتخاب اکثر بچه‌ها بود، انتخابی که از سر عشق و علاقه به معلم مهربان و دلسوز خود داشتند، معلمی که درس زندگی می‌داد و هر کلامش نام مادر را تداعی و هر لبخندش به عمق وجود رخنه می‌کرد و بر دل و جان می‌نشست.
جایگاه باعظمت معلم همه را به احترام وا می‌دارد، احترامی که از عشق سرچشمه می‌گیرد و ابهت این راهنما راه روشن را نمایان می‌کند. بی‌شک ارزش کار این اسطوره‌ها قیمت ندارد و رسالتی الهی برعهده دارند و شایسته تکریم مادی و معنوی هستند.
اکنون گاهی شاهد کم‌لطفی و ناعدالتی نسبت به این فرهنگ‌سازان جامعه هستیم، تبعیض مشهود و بارزی که ناشی از کسری حقوق سالانه معلمین و حذف امتیازات قرارداد استخدامی آنها می‌شود، این درحالی است که در همه دنیا ارزش و قداست این قشر پذیرفته‌شده و حمایت‌های مالی و حقوقی حداکثری هم نسبت به آنها اعمال می‌شود.
در این خصوص یک معلم ابتدایی به تشریح ناعدالتی در وضع پرداخت حقوق به معلمان تازه اشتغال‌یافته پرداخت.
نسرین حیدری در گفت‌وگو با ایسنا بیان کرد: من به عنوان دانشجوی تربیت‌معلم در سال ۹۵ وارد دانشگاه فرهنگیان قم شدم و دوره آموزش ابتدایی را طی این سال‌ها گذراندم.
وی درخصوص پرداختی ایام دانشجویی خود افزود: اوایل تحصیل حقوقی معادل ۴۰۰ الی ۵۰۰ هزارتومان برای ما واریز می‌شد و روند افزایش حقوق تا سال آخر دوران دانشجویی ادامه‌داشت تا به یک میلیون ۸۰۰ هزارتومان رسید و بعد از اشتغال به عنوان معلم ابتدایی در مدارس سطح شهر و با مسلط‌شدن قانون کار بر روند واریزی‌ها، حقوق ما حدود دو میلیون و ۸۰۰ هزارتومان پرداخت می‌شود.
حیدری شبهه و فرافه‌کنی‌های موجود نسبت به حقوق ۱۰ میلیون تومانی معلمین را تکذیب کرد و گفت: باتوجه به اینکه بنده اوایل کار تدریس خود را سپری می‌کنم چنین رقم‌هایی برای پرداختی ما صدق نمی‌کند و تنها شامل معلمین با سابقه مدت تدریس بیشتری است، این در حالی است که بسیاری از بندهای قرارداد حقوق ما را حذف و حقوقی عادلانه برای ما در نظر نگرفتند.
وی بااشاره به حذف بندهای الف و ی متن قراردادی معلمان خاطرنشان کرد: این دو بند جهت همسان‌سازی و ایجاد واریزی عادلانه برای معلمان تعبیه شده‌بود؛ بدین معنا که اگر حقوق سمت‌های دیگر در مراکز آموزشی افزایش یافت درصدی از این افزایش نیز شامل حال معلمان شود، در حالی که بنابر تصمیم خودمختارانه خود این بندهای حذف کردند و عملا گامی گسترده جهت ایجاد تبعیضات ناروا برداشتند.
حیدری ادامه داد: علاوه براین باتوجه به قانون تازه تاسیسی برای معلمان ابتدایی مقرر شد که ۸۰ درصد حقوق هیئت علمی این مراکز به معلمان اختصاص داده‌شود، درصورتی که حقوق مسئولین عضو این هیئت چیزی حدود ۲۰ میلیون تومان است و ما صرفا همان دو میلیون و ۸۰۰ هزارتومان را دریافت می‌کنیم.
این معلم تازه‌کار از یک آزمون رتبه‌بندی نام برد که برای معلمان درنظر گرفته‌شده و کسب رتبه‌های برتر تنها چند صد هزارتومان به حقوقشان می‌افزاید، با این حال این آزمون نیز از معلمان تازه منصوب‌شده دریغ شده‌است و تا سه‌سال حق شرکت در این آزمون را نخواهند داشت.
وی اظهار کرد: اگر قرار به برقراری عدالت است باید این چنین آزمون‌ها با رعایت شایستگی معلمان برگزار شود و نه صرفا بر اساس مدت اشتغال به تدریس آنها، چه‌بسا فردی که تازه شاغل شده‌اند شایستگی و توانایی بهتری برای تدریس و ارائه و انتقال دانش خود به دانش‌آموز داشته‌باشد.
حیدری در پایان با گلایه‌مندی نسبت به حقوق معلمان تازه‌کار که از حقوق دیگر کارگران در قانون کار نیز کمتر است، گفت: دریافتی مرکز معلمان از دیگر ارگان‌ها بسیار کمتر است، حتی یک کارگر طبق مقررات قانون کار مبلغی حدود ۴ میلیون تومان دریافت می‌کند درصورتی‌که یک معلم مستحق دریافت تنها دومیلیون و ۸۰۰ هزارتومان می‌شود، لذا حتی اگر سالیان زیادی هم بگذرد ما شاهد پیشرفتی در شغل و حقوق خود نبوده و خواهان رعایت عدالت و مساوات هستیم.
معلمی شغل انبیاست و همتی راسخ برای رفع شائبه‌های حقوقی آنها و ارزش‌نهادن به جایگاه علمی و معنوی هرچه بیشتر آنها را می‌طلبد، لذا فرهنگ‌سازی یک جامعه در اولویت دیگر نیازهای افراد این سرزمین خاکی خواهد بود، چراکه پیشرفت کشوری متمدن همچون ایران مستلزم درک و توجه بهتر و بیشتر به فرهنگ و باورهای جامعه است.
انتهای پیام
