جرم گوش که به سرامن نیز معروف است به وسیله غددی که در پوست کانال خارجی گوش قرار دارد ایجاد می‌شود. دو نوع غده وجود دارد که جرم گوش تولید می‌کند: غدد سباسه و غدد آپوکرینی. غدد سباسه سبوم آزاد می‌کنند که از اسید‌های چرب ساخته می‌شوند که با ترشحات غدد عرق آپوکرینی ترکیب می‌شوند تا سرامین بسازند.
سرامن با سلول‌های مرده پوست ترکیب می‌شود، فولیکول‌های مو را سست می‌کند و به آرامی آلودگی‌ها را از کانال‌های گوش خارج می‌کند. ساختار کانال گوش شبیه یک کوچه بن بست است بنابراین اگر این جرم‌ها و سلول‌های مرده از گوش خارج نشوند داخل گوش برای همیشه باقی می‌مانند. این سلول‌ها دائم از داخل گوش خارج می‌شوند و این کار را بوسیله حرکات طبیعی فک هنگام غذا خوردن، صحبت کردن، سرفه کردن، عطسه کردن انجام می‌شود. در واقع ما به حرکت سلول‌ها در مسیرشان کمک می‌کنیم.
جرم‌ها پوست داخل گوش را چرب می‌کنند تا میکروب‌ها نتوانند وارد گوش شوند. به علاوه دارای تعادل pH اسیدی است که مانع از زنده ماندن باکتری‌ها و قارچ‌ها می‌شود؛ و از همه مهم‌تر باعث می‌شود حشرات نتوانند داخل گوش لانه کنند.
نوع جرم گوش در افراد بسته به ساختار ژنتیکی آن‌ها متفاوت است. جرم گوش در آسیایی‌ها و غیر آسیایی‌ها نیز متفاوت است و دلیل این تفاوت هم وجود ژن ABCC۱۱ است. این ژن مسئول کاهش جرم گوش و بوی عرق زیر بغل است. به همین دلیل چینی ها، ژاپنی‌ها و کره ای‌ها کمتر عرق می‌کنند. اما اروپایی‌ها برعکس هستند.
بعضی حیوانات دقیقا برعکس انسان‌ها جرم گوش را نگه می‌دارند. به عنوان مثال نوعی وال آبی که با ۱۶ نوع آلودگی در تماس است جرم در گوش هایش باقی می‌ماند. دانشمندان جرمی به اندازه یک عدد موز در گوش این حیوان کشف کرده اند.
دانشمندان معتقدند روزی از جرم گوش برای تاثیر آلودگی‌های محیطی روی بدن انسان استفاده خواهد شد. همچنین برای کشف اختلالات متابولیک. به عنوان مثال کسانی که به بیماری ادرار شربت افرا مبتلا هستند جرم گوش آن‌ها بوی خاصی دارد.
منبع: بدونیم
