به گزارش همشهری آنلاین، لایکا اولین موجود زنده‌ای بود که ۶۳ سال پیش به فضا ارسال شد. هدف از ماموریت این سگ بررسی امنیت سفر انسان به فضا بود اما سگ بی‌چاره امکان بازگشت به زمین را نداشت زیرا تکنولوژی آنقدر پیشرفت نکرده بود که بتواند سفر دوطرفه‌ای برای او تدارک ببیند.
عنکبوت‌ها اما خوش‌شانس‌تر بودند زیرا در سفری که در سال ۲۰۰۸ به فضا داشتند توانستند عملکردی شگفت‌انگیز از خود نشان دهند و اسباب مسافرت بعدی خود را نیز فراهم کنند.
به گزارش اینترستینگ اینجینیرینگ، نتایج دو آزمایش در ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان داده است که عنکبوت‌ها می‌توانند در محیط بدون جاذبه تارهای خود را ببافند و کمال شگفتی آنجاست که این شبکه از تارها شکلی متقارن دارد.
در گزارشی که مجله معتبر ساینس آو نیچر منتشر کرده است، عنکبوت‌ها در زمین و تحت تاثیر جاذبه شبکه‌ای غیرمتقارن از تارها را می‌تنند اما در شرایط بدون گرانش رفتاری عجیب دارند و تارهای خود را به شکل متقارن می‌بافند.
این مطالعات نشان داد اگر منبعی از نور در نزدیکی آنها قرار بگیرد می‌تواند مانند جاذبه، عملکرد عنکبوت‌ها را جهت داده و منجر به تنیدن شبکه‌ای غیر متقارن شود.
هرچند شبکه تارها از نظر فضایی نسبت به زمین متقارن‌ترند اما نور در هنگام تنیدن تار، جایگزین گرانش به عنوان راهنمای جهت‌گیری می‌شود.
به نظر می‌رسد منبع نور به عنکبوت‌ها مرجعی برای مشخص کردن جهت بالا و پایین ارائه می‌کند و به آنها کمک می‌کند تا شبکه‌های خود را به روشی مشابه ایجاد کنند.
عنکبوت‌های گردباف به طور معمول، وسط تارهای خود را در نزدیکی بالای شبکه قرار می‌دهند خودشان رو به پایین هستند تا بتوانند هنگام شتاب برای گرفتن طعمه از نیروی جاذبه استفاده کنند.
ساموئل زوشوکه از دانشگاه بازل گفت: "ما حدس نمی‌زدیم که نور در جهت‌گیری عنکبوت‌ها در فضا نقشی داشته باشد اما بسیار خوش‌شانس بودیم که لامپ‌ها در بالای محفظه متصل بودند در غیر این صورت نمی‌توانستیم اثر نور را بر تقارن شبکه‌های عنکبوتی در جاذبه صفر کشف کنیم."
این اکتشافات به طراحی سیستم‌های بقا و زندگی در فضا کمک خواهد کرد و بشر را بیش از پیش به تحقق رویای سکونت در سیارات دیگر نزدیک می‌کند.
