به گزارش خبرآنلاین از پایگاه خبری اعتیاد، عباس دیلمی زاده با انتقاد از اینکه ۳۷ هزار پرسنل فعال در مراکز درمان اعتیاد و کاهش آسیب هنوز در اولویت تزریق واکسن کرونا قرار نگرفته‌اند ، گفت : با وجود الزام پرسنل این مراکز به ارایه خدمت در بحرانی‌ترین روزهای شیوع کرونا ، تنها پزشکان شاغل از طریق وزارت بهداشت واکسن دریافت کرده‌اند اما واکسناسیون کادر درمانی و مددکارانی که با تعداد زیادی از بیماران مواجه می‌شوند ، مورد غفلت واقع شده است
وی با اشاره به اینکه تاکنون از سوی مراجع ذیربط هیچ توجهی به پرسنل مراکز درمانی اعتیاد در خصوص تخصیص واکسن کرونا نشده ، .افزود : نزدیک به یک میلیون نفر در سراسر کشور از خدمات ۸ هزار مرکز درمان اعتیاد و ۳۰۰ مرکز کاهش آسیب بهره‌مند می‌شوند که در صورت عدم واکسناسیون پرسنل ، به احتمال زیاد با پدیده شیوع و گسترش کرونا بین پرسنل و خدمات گیرندگان این مراکز مواجه خواهیم شد.
رییس جمعیت تولد دوباره با اعلام این خبر که اولین پژوهش در رابطه با تاثیر کرونا بر شرایط ارایه خدمت و درمان معتادان در ایران و توسط این جمعیت انجام شده و در مجله معتبر سیاست های مواد (International Journal of Drug Policy) منتشر شده است ، گفت : بر اساس نتایج این پژوهش افرادی که مواد مصرف می کنند به خصوص آنهایی که بی خانمان هستند به دلیل ابتلا به بیماری های زمنیه ای، عدم دسترسی به اقلام بهداشتی شخصی و مراکز درمانی بیشتر به ویروس کرونا مبتلا می شوند.
وی افزود : شرایط پاتوق ها به گونه ای است که افراد بی خانمان دسترسی مناسب به آب تمیز و اقلام بهداشتی ندارند بعلاوه اینکه در دوران قرنظینه و اعمال محدودیت های شدید با بسته شدن پارک ها، دسترسی این افراد به سرویس های بهداشتی امکان پذیر نیست .
دیلمی زاده با اشاره به اینکه در صورت ابتلای یک فرد بی خانمان به کووید ۱۹ پاسخ به نیازهای اولیه وی از جمله مصرف مواد در دوران قرنطینه و درمان چالش اصلی است ، گفت : در حالی که مصرف کنندگان اپیوئید ممکن است در دوران قرنطینه به کمک درمان های جایگزین تحت درمان قرار بگیرند اما برای مصرف کنندگان مواد محرک جایگزینی مواد ممکن نیست واز طرفی امکان مصرف مواد در زمان بستری در مرکز درمانی ممنوع است و این مسئله حل نشده باقی مانده است.
گفتنی است بر اساس نتایج پژوهش مورد نظر تجمع مراجعان در مراکز کاهش آسیب با پروتکل های پیشگیری از کرونا همخوانی ندارد و در نتیجه مراکز مجبور هستند ساعت حضور افراد در مراکز گذری را محدود کنند تا تعداد افراد بیشتر با تجمع کمتر از خدمات بهره مند شوند. در حالی که در مراکز سرپناه شبانه، فاصله گذاری بین تخت ها ضروری است و تعداد مراکز موجود پاسخگوی تعداد مراجعان نیست و ممکن است برخی از مراجعان از خدمات کاهش آسیب محروم گردند و این امر می تواند در شیوع سایر بیماری های عفونی از قبل اچ آی وی/ ایدز و هپاتیت تاثیرگذار باشد.
۴۷۴۷
