به گزاربهداشت نیوز، مدیرگروه روان شناسی دانشگاه با تفکیک دو موضوع انزوا و تنهایی گفت: در مرحله انزوا فرد به طور واضح از اجتماع گسسته شده و حتی ممکن است برای پیگیری های درمانی هم مراجعه نکند.
به گفته دکتر «آروین هدایتی» سالمندان به دلایل مختلف از جمله دلایل اجتماعی مثل شهرنشینی، بازنشستگی و کاهش ارتباطات شغلی، کاهش توانمندی های جسمی مثل کاهش شنوایی، کاهش تحرک و مسائل خانوادگی مثل ازدواج فرزندان، از دست دادن عزیزان بیشتر احساس تنهایی می کنند، البته مسائل محیطی هم می تواند در کاهش تعاملات اجتماعی سالمند و تنها شدن او نقش داشته باشد.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در این زمینه توضیح داد: به طور مثال سالمندی که در خانه ای زندگی می کند که پله های زیادی دارد، کمتر بیرون می رود و از طرفی شرایط خاص پیش آمده به دلیل تلاش برای حفظ فاصله فیزیکی به کاهش مراودات اجتماعی سالمندان منجر شده است. سالمندانی که تنها زندگی می کنند با منع شدن از حضور در جامعه، با انزوای شدیدتری مواجه شده اند و سالمندانی که در مراکز مراقبتی نگهداری می شوند، تماس های کمتری با خانواده و دوستان دارند و حتی آنهایی هم که با خانواده زندگی می کنند، به اجبار منزوی تر شده اند.
مدیرگروه روان شناسی دانشگاه علوم پزشکی شیراز با بیان اینکه احساس تنهایی علاوه بر سلامت جسم، روی سلامت روان هم تاثیر دارد، افزود: احساس تنهایی می تواند منجر به افسردگی و اختلالات روانپزشکی نظیر اضطراب شود. افرادی که احساس تنهایی می کنند و منزوی شده اند از خدمات بهداشتی بیش از اندازه یا کمتر از نیاز خود استفاده می کنند و حتی ممکن است مراجعه های ضروری پزشکی را انجام ندهند؛ به عبارتی مراجعه های پزشکی در زمان احساس تنهایی نامتناسب می شود.
او تاکید کرد: نیازهای روحی و جسمی سالمندان از یک سو و از طرف دیگر محدودیت های اطرافیان در برطرف کردن این نیازها منجر به افزایش حساسیت روحی و زود رنج شدن در برخی از سالمندان می شود.
