شناسایی افراد باهوش یا شایسته یکی از اولین وظایفی است که برای جذب کارمندان یا بخشهای منابع انسانی به ادارات محول میشود، زیرا مدیران سعی میکنند با ردیابی برخی سیگنالها و اسراری که برخی آن را نمیدانند، کارگران صالح را کنترل کنند.
مدیران شرکتها برای جذب افراد باهوش و با کفایت تلاش میکنند، زیرا آنها از یک طرف توانایی بیشتری در پیگیری کارها و منافع مالی دارند و از طرف دیگر میتونند وظیفه خود را به شکل بهتری انجام دهند و راههای کم هزینهتر و آسانتری را برای امور ابداع کنند.
مجله "medium" مجموعهای از معیارها را با استناد به برخی از صاحبنظران و مدیران منتشر کرده شناسایی افراد باهوش در مصاحبهها یا گزینشهای کاری را میسر میکند:
افراد باهوش از فروتنی فکری برخوردار هستند، یعنی در بیشتر امور ادعای دانش ندارند و افرادی هستند که با خود رک و پوست کندهاند و در سایر رشتههای مغایر با تخصص و دانش خود دخالت نمیکنند.
این مجله راهی را برای کشف این افراد در مصاحبه ارائه داد، به گونهای که مدیر سوالی را ارائه میدهد که پاسخ آن برای شخص مورد بررسی غیرممکن است و منتظر پاسخ میماند. اعتراف فرد به بیاطلاعی از پاسخ این سوال نشانه هوش و تواضع فکری اوست.
این مقاله تأکید میکند: افراد باهوش، صرف نظر از سطح کار و سطح اقتصادی و علمی که دارند، از اوقات فراغت خود برای خواندن یا پیگیری موضوعی که در آن کار میکنند بهره میگیرند. به عنوان مثال، افراد باهوش از اوقات فراغت خود برای مطالعه خواندن استفاده میکنند و علاوه بر این، آنها از "هوش خیابانی" که یک هوش حاصل از تجربیات عملی و ارتباط با جامعه است، نه فقط تحصیلات آکادمیک، برخوردار هستند.
افراد باهوش توانایی بررسی و تجزیه و تحلیل ایدههای خود را دارند، یعنی آنها این ایدهها را صرفاً به دلیل اینکه آنها را میشناسند، صحیح نمیدانند، بلکه ایدهها را زیر سوال میبرند و از خود انتقاد میکنند و رفتار فردی یا اجتماعی خود را مرور میکنند و از اطلاعاتشان برای کارایی بالا استفاده میکنند.
افراد باهوش کنجکاوی زیادی دارند، که ممکن است گاهی اوقات برای برخی افراد آزاردهنده باشد؛ زیرا آنها تمایل دارند سوالات زیادی را بپرسند و برای کسب اطلاعات در جزئیات فرو میروند.
بنابر اعلام این مقاله قویترین شاخصی که افراد باهوش از آن بهره میبرند ساده سازی است، یعنی ساده سازی هر مشکلی و جلوگیری از پیچیده شدن آن؛ به گونهای که این ویژگی به حل سریع مشکلات و تجزیه و تحلیل آنها بدون پیچیدگی یا اهمیت دادن بیش از اندازه به آنها کمک میکند. این ویژگی یک مزیت ژنتیکی است و این افراد هر مشکلی، هرچقدر هم بزرگ باشد را هم فقط به عنوان گروهی از مشکلات کوچک در نظر میگیرند.
در این مقاله تأکید شده است که این ویژگیها به معنای هوشمند نبودن برخی از افراد نیست، زیرا هوش محدود به این شاخصها نبوده، افراد دارای اختلافات زیادی در شاخصهای باهوشی هستند.
منبع: اسپوتنیک