سوره قمر با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿١﴾ وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿٢﴾ وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿٣﴾ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الأنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿٤﴾ حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿٥﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُو الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ ﴿٦﴾ خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الأجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ﴿٧﴾ مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿٨﴾ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿٩﴾ فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ﴿١٠﴾ فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿١١﴾ وَفَجَّرْنَا الأرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿١٢﴾ وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿١٣﴾ تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ ﴿١٤﴾ وَلَقَدْ تَرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿١٥﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿١٧﴾ کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٨﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ ﴿١٩﴾ تَنْزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ ﴿٢٠﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٢١﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٢٢﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿٢٣﴾ فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِی ضَلالٍ وَسُعُرٍ ﴿٢٤﴾ أَؤُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿٢٥﴾ سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْکَذَّابُ الأشِرُ ﴿٢٦﴾ إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿٢٧﴾ وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَیْنَهُمْ کُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ ﴿٢٨﴾ فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ ﴿٢٩﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٠﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿٣١﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٣٢﴾ کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿٣٣﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ حَاصِبًا إِلا آلَ لُوطٍ نَجَّیْنَاهُمْ بِسَحَرٍ ﴿٣٤﴾ نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا کَذَلِکَ نَجْزِی مَنْ شَکَرَ ﴿٣٥﴾ وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ ﴿٣٦﴾ وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُکْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ ﴿٣٨﴾ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٩﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٤٠﴾ وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ ﴿٤١﴾ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِیزٍ مُقْتَدِرٍ ﴿٤٢﴾ أَکُفَّارُکُمْ خَیْرٌ مِنْ أُولَئِکُمْ أَمْ لَکُمْ بَرَاءَةٌ فِی الزُّبُرِ ﴿٤٣﴾ أَمْ یَقُولُونَ نَحْنُ جَمِیعٌ مُنْتَصِرٌ ﴿٤٤﴾ سَیُهْزَمُ الْجَمْعُ وَیُوَلُّونَ الدُّبُرَ ﴿٤٥﴾ بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ ﴿٤٦﴾ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلالٍ وَسُعُرٍ ﴿٤٧﴾ یَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ ﴿٤٨﴾ إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿٤٩﴾ وَمَا أَمْرُنَا إِلا وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿٥٠﴾ وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْیَاعَکُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٥١﴾ وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿٥٢﴾ وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿٥٣﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿٥٤﴾ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ ﴿٥٥﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

قیامت نزدیك شد و ماه از هم شكافت! (۱)

و هرگاه نشانه و معجزه‏اى را ببینند روى گردانده، مى‏گویند: «این سحرى مستمر است‏»! (۲)

آنها (آیات خدا را) تكذیب كردند و از هواى نفسشان پیروى نمودند; و هر امرى قرارگاهى دارد! (۳)

به اندازه كافى براى بازداشتن از بدیها اخبار (انبیا و امتهاى پیشین) به آنان رسیده است! (۴)

این آیات، حكمت بالغه الهى است; اما انذارها (براى افراد لجوج) فایده نمى‏دهد! (۵)

بنابر این از آنها روى بگردان، و روزى را به یاد آور كه دعوت كننده الهى مردم را به امر وحشتناكى دعوت مى‏كند (دعوت به حساب اعمال)! (۶)

آنان در حالى كه چشمهایشان از شدت وحشت به زیر افتاده، همچون ملخهاى پراكنده از قبرها خارج مى‏شوند، (۷)

در حالى كه (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوى این دعوت كننده گردن مى‏كشند; كافران مى‏گویند: «امروز روز سخت و دردناكى است!» (۸)

پیش از آنها قوم نوح تكذیب كردند، (آرى) بنده ما (نوح) را تكذیب كرده و گفتند: «او دیوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد. (۹)

او به درگاه پروردگار عرضه داشت:«من مغلوب (این قوم طغیانگر) شده‏ام، انتقام مرا از آنها بگیر!» (۱۰)

در این هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و پى‏درپى گشودیم; (۱۱)

و زمین را شكافتیم و چشمه‏هاى زیادى بیرون فرستادیم; و این دو آب به اندازه مقدر با هم درآمیختند (و دریاى وحشتناكى شد)! (۱۲)

و او را بر مركبى از الواح و میخهایى ساخته شده سوار كردیم; (۱۳)

مركبى كه زیر نظر ما حركت مى‏كرد! این كیفرى بود براى كسانى كه (به او) كافر شده بودند! (۱۴)

ما این ماجرا را بعنوان نشانه‏اى در میان امتها باقى گذاردیم; آیا كسى هست كه پند گیرد؟! (۱۵)

(اكنون بنگرید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (۱۶)

ما قرآن را براى تذكر آسان ساختیم; آیا كسى هست كه متذكر شود؟! (۱۷)

قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تكذیب كردند; پس (ببینید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (۱۸)

ما تندباد وحشتناك و سردى را در یك روز شوم مستمر بر آنان فرستادیم... (۱۹)

كه مردم را همچون تنه‏هاى نخل ریشه‏كن شده از جا برمى‏كند! (۲۰)

پس (ببینید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (۲۱)

ما قرآن را براى تذكر آسان ساختیم; آیا كسى هست كه متذكر شود! (۲۲)

طایفه ثمود (نیز) انذارهاى الهى را تكذیب كردند، (۲۳)

و گفتند: «آیا ما از بشرى از جنس خود پیروى كنیم؟! اگر چنین كنیم در گمراهى و جنون خواهیم بود! (۲۴)

آیا از میان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او آدم بسیار دروغگوى هوسبازى است! (۲۵)

ولى فردا مى‏فهمند چه كسى دروغگوى هوسباز است! (۲۶)

ما «ناقه‏» را براى آزمایش آنها مى‏فرستیم; در انتظار پایان كار آنان باش و صبر كن! (۲۷)

و به آنها خبر ده كه آب (قریه) باید در میانشان تقسیم شود، (یك روز سهم ناقه، و یك روز براى آنها) و هر یك در نوبت خود باید حاضر شوند! (۲۸)

آنها یكى از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این كار آمد و (ناقه را)پى كرد! (۲۹)

پس (بنگرید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (۳۰)

ما فقط یك صیحه ( صاعقه عظیم) بر آنها فرستادیم و بدنبال آن همگى بصورت گیاه خشكى درآمدند كه صاحب چهارپایان (در آغل) جمع‏آورى مى‏كند! (۳۱)

ما قرآن را براى یادآورى آسان ساختیم; آیا كسى هست كه متذكر شود؟! (۳۲)

قوم لوط انذارها(ى پى‏درپى پیامبرشان) را تكذیب كردند; (۳۳)

ما بر آنها تندبادى كه ریگها را به حركت درمى‏آورد فرستادیم (و همه را هلاك كردیم)، جز خاندان لوط را كه سحرگاهان نجاتشان دادیم! (۳۴)

این نعمتى بود از ناحیه ما; این گونه هر كسى را كه شكر كند پاداش مى‏دهیم! (۳۵)

او آنها را از مجازات ما بیم داد، ولى بر آنها اصرار بر مجادله و القاى شك داشتند! (۳۶)

آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیارشان بگذارد; ولى ما چشمانشان را نابینا و محو كردیم (و گفتیم:) بچشید عذاب و انذارهاى مرا! (۳۷)

سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابى پایدار و ثابت به سراغشان آمد! (۳۸)

(و گفتیم:) پس بچشید عذاب و انذارهاى مرا! (۳۹)

ما قرآن را براى یادآورى آسان ساختیم; آیا كسى هست كه متذكر شود؟! (۴۰)

و (همچنین) انذارها و هشدارها (یكى پس از دیگرى) به سراغ آل فرعون آمد، (۴۱)

اما آنها همه آیات ما را تكذیب كردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات كردیم، گرفتن شخصى قدرتمند و توانا! (۴۲)

آیا كفار شما بهتر از آنانند یا براى شما امان‏نامه‏اى در كتب آسمانى نازل شده است؟! (۴۳)

یا مى‏گویند: «ما جماعتى متحد و نیرومند و پیروزیم‏»؟! (۴۴)

(ولى بدانند) كه بزودى جمعشان شكست مى‏خورد و پا به فرارمى‏گذارند! (۴۵)

(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنهاست، و مجازات قیامت هولناكتر و تلختر است! (۴۶)

مجرمان در گمراهى و شعله‏هاى آتشند، (۴۷)

در آن روز كه در آتش دوزخ به صورتشان كشیده مى‏شوند (و به آنها گفته مى‏شود:) بچشید آتش دوزخ را! (۴۸)

البته ما هر چیز را به اندازه آفریدیم! (۴۹)

و فرمان ما یك امر بیش نیست، همچون یك چشم بر هم زدن! (۵۰)

ما كسانى را كه در گذشته شبیه شما بودند هلاك كردیم; آیا كسى هست كه پند گیرد؟! (۵۱)

و هر كارى را انجام دادند در نامه‏هاى اعمالشان ثبت است، (۵۲)

و هر كار كوچك و بزرگى نوشته شده است. (۵۳)

یقینا پرهیزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند، (۵۴)

در جایگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر! (۵۵)