من با آقای محتشمی پور همسن هستیم و هر کداممان به فاصله ۲ یا ۳ ماه به قم آمده‌ایم و باهم آشنا شده‌ایم. در همان سال اولی که امام از ترکیه به نجف تبعید شده بودند؛ با اقای محتشمی پور به نجف رفتیم. البته به من به قم برگشتم اما ایشان تا آخر در کنار امام خمینی(ره ) ماندند. به درس و بحث پرداختند و همیشه مورد توجه امام بودند.
بعد از پیروزی انقلاب نیز در وزارت کشور و مسائل دیگر همیشه یاور امام و نظام بودند. پس از آن هم به نجف بازگشتند و مسئولیت اداره و مدیریت کتابخانه، منزل و بیت رهبری را به عهده گرفتند که فضا و طلبه‌ها در آن مکان درس می‌خواندند.
شخصیت آقای محتشمی‌پور، اهل هوا و هوس نبود. او هیچگاه از مردم فاصله نگرفت و همواره به آنان کمک می کرد. خدایش او را رحمت کند.
ایشان اهل ریاکاری، حقه بازی و سوء استفاده از جایگاه و مناصب خود نبود.
البته این صفا و صمیمت، اعتقاد به انقلاب، اخلاص در نیت افراد، در زمان انقلاب و حتی در زمان جنگ در میان همه افراد علی الخصوص پاسداران، سپاهیان، بسیجیان و ارتشی ها و مسئولانی چون آقای محتشمی پور وجود داشت.
به خاطر دارم زمانی به دیدن امام خمینی(ره) رفته بودی؛ گروهی در آنجا بودند که گریه می کرده و می گفتند می خواهند شهید شوند. امام نیز در پاسخ می گفت که من دعا می کنم در جنگ پیروز شوید؛ سالم بیایید تا مملکت را اداره کنید. همچین تفکری در آن زمان وجود داشت که در حال حاضر کمرنگ تر و کم‌سوتر شده است.
به خانواده، همسر و فرزندان ایشان و همچنین دوستاداران ایشان، درگذشت آقای محتشمی پور را تسلیت می گویم.
* فعال سیاسی اصلاح طلب
۲۷۲۱۵
