به گزارش ایسنا، دکتر محمدعلی کی‌نژاد، رئیس هیات عالی جذب هیات علمی دانشگاه‌ها در این جلسه در مورد طرح ساماندهی موسسات آموزش عالی کشور گفت: اهمیت این طرح وقتی مشخص می شود که وارد مرحله اجرا شود و در این میان مشکلات مربوط به افراد بورسیه هم باید حل شود. وی گفت: در فراخوان گذشته جذب هیات علمی ۷۰ درصد مطابق با قوانین آمایش و ۳۰ درصد باقیمانده هم مربوط به درخواست دانشگاه بود. فراخوان بعدی که در آبان ماه هست، ۹۰ درصد مطابق با طرح آمایش و ۱۰ درصد هم به دلایل دیگر است.
دکتر علی اکبر حق‌دوست نیز در سخنانی با طرح این سوال چرا شهرستان‌ها برای بحث توسعه دانشگاه‌ها اصرار دارند، گفت: احتمالا مدیریت شهرها توسعه شهرهایشان را منوط به توسعه آموزش عالی می‌دانند که در اینجا ضعف مدیریت در سایر قسمت‌ها وجود دارد.
معاون آموزشی وزارت بهداشت در این خصوص افزود: نکته بعدی این است که ۶۵ درصد بودجه تحقیقاتی کشور در تهران هزینه می‌شود که ما باید آمایش سرزمین را اجرا کنیم که بسیار مهم است. اما باید پذیرفت که اگر ما از مهاجرت خارجی گله داریم باید به همین میزان از مهاجرت داخلی هم گله داشته باشیم. مسلما تا زمانی‌که بودجه در تهران خرج می‌شود، مهاجرت داخلی به تهران همچنان ادامه خواهد داشت.
حق دوست تاکید کرد: اگر قرار است آمایش سرزمین را پیاده کنیم باید با در نظر داشتن بحث عدالت اجتماعی اجرایی شود. یعنی اگر قرار است تا دانشگاه‌هایی از سطح کشور برچیده شوند، باید بودجه این برنامه به اندازه ای باشد که بتواند برای بسیاری جاذبه ایجاد کند.
به گزارش مرکز خبر شورای عالی انقلاب فرهنگی، همچنین دکتر عبدالله جاسبی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز در این جلسه گفت: مساله آمایش، یک مساله بسیار مهم در زمان فعلی است که شرایط آن با آنچه در دهه اول انقلاب گذشت بسیار متفاوت است. مثلا در اوایل دهه ۶۰ با معضل بزرگی مانند حجم عظیم داوطلبان پشت کنکوری روبه رو بودیم که به صورت یک معضل بزرگ اجتماعی خودنمایی می‌کرد. از طرف دیگر کسانی که به لحاظ مالی وضعیت مناسبی داشتند فرزندان خود را به خارج از کشور می‌فرستادند که کشور هم در این زمینه با مشکلات زیادی از جمله ارز و ... به دلیل تحریم روبرو بود. در واقع مساله تحریم مربوط به دوران کنونی نیست و از همان اوایل انقلاب چنین وضعی ادامه داشت.
وی افزود: در تهران در دهه ۶۰ با کمبود پزشک و به نوعی با انبوهی از پزشکان بنگلادشی و هندی روبرو بودیم که بسیار با کیفیت پایین‌تری در قیاس با پزشکان داخلی قرار داشتند. موضوع دیگر این است که آموزش عالی در قبل از انقلاب در چند شهر بزرگ بود. اما با گسترش آموزش عالی شهرها هم گسترش پیدا کردند. این همان چیزی است که در اروپا و آمریکا و بسیاری از کشورهای پیشرفته جهان وجود دارد که باید بدان توجه داشت.
انتهای پیام
