به گزارش ایرنا، تیم ملی فوتبال ایران در ششمین بازی خود در چارچوب دور دوم رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ و جام ملت‌های ۲۰۲۳ به مصاف بحرین رفت و موفق شد میزبان خود را با نتیجه پرگل سه بر صفر از پیش رو بردارد تا با ۱۲ امتیاز به رده دوم صعود کند.
در این گزارش به عملکرد تک تک نفراتی که مقابل بحرین بازی کردند خواهیم پرداخت.
علیرضا بیرانوند: درست مانند بازی با هنگ‌کنگ یک فرصت جدی روی دروازه‌اش خلق شد اما این بار آماده بود و موفق شد در ۲ مرحله توپ را مال خود کند و بعد از به سان بازی با پرتغال و پس از مهار پنالتی رونالدو، توپ را در آغوش گرفت. بیرانوند پس از مدت‌ها کمک کرد تا در یک بازی رسمی کلین‌شیت کنیم.
شجاع خلیل‌زاده: یک نمایش کم نقص از شجاع خلیل‌زاده خصوصا در نیمه دوم که بحرینی‌ها ارسال‌های زیاد اما کم‌دقتی را به روی دروازه ایران ترتیب دادند. شجاع به خوبی موفق شد اکثر این توپ‌ها را دور کند. با این حال انتظار می‌رود این مدافع باتجربه در ارسال پاس‌های قطری دقت بیشتری به خرج بدهد.
محمدحسین کنعانی‌زادگان: عملکرد نسبتا قابل قبولی از کنعانی‌زادگان شاهد بودیم اما او دو، سه بار در ارسال پاس دچار مشکل شد و نزدیک بود به مشکل بخوریم اما این اتفاق رخ نداد. کنعانی‌زادگان برای دیدار با عراق باید تمرکز بیشتری داشته باشد. اشتباه از سوی او می‌تواند برای تیم ملی گران تمام شود.
میلاد محمدی: بازهم یک نمایش ناامیدکننده از بازیکنی دوست داشتنی که مدتهاست از دوران اوجش فاصله گرفته است. فقط ۴۵دقیقه نیاز بود تا اسکوچیچ متوجه شود میلاد آمادگی بازی از ابتدا را ندارد. او خیلی زود تعویض شد تا در سمت چپ هم به تعادل برسیم.
صادق محرمی: بعد از یک نمایش نه چندان خوب مقابل هنگ‌کنگ این بار صادقِ به مراتب بهتری را داشتیم. او در کارهای تدافعی عالی بود و در فاز تهاجمی هم کم اشتباه ظاهر شد. محرمی در ادامه می‌تواند با اعتماد به نفس بیشتر مشارکت مثمرثمرتری در حملات داشته باشد.
احمد نوراللهی: بازهم نشان داد حضورش در ترکیب اصلی تیم ملی کاملا به حق است. فارغ از پاس گل زیبایش، نوراللهی جزو نخستین بازیکنان ما بود که از زیر فشار دقایق ابتدایی بحرین بیرون آمد و تیم ما را به جلو راند. احمد با یک پاس در عمق فوق‌العاده برای مهدی طارمی می‌توانست در نیمه اول نامش را به عنوان پاس گل دهنده ثبت کند اما این اتفاق رخ نداد. او در میانه میدان جزو بهترین‌ها بود.
وحید امیری: بازهم درخشید و با مصدومیتش کام همه را تلخ کرد. وحید امیری در این دو بازی کم‌نوسان‌ترین بازیکن ما بوده و با وجود چند بار تغییر پست، از کیفیت بازی‌اش کاسته نشده است. او روی گل اول نقش غیر قابل انکاری داشت و نشان داد در ۳۳ سالگی هم می‌تواند مهره‌ای فیکس برای تیم ملی باشد.
احسان حاج‌صفی: بعد از نیمکت‌نشینی مقابل هنگ‌کنگ، به ترکیب اصلی برگشت اما پرانتقاد بازی کرد و پراشتباه. حاج‌صفی بارها در میانه میدان توپ لو داد و ضربات ایستگاهی را به بدترین شکل ممکن روی دروازه فرستاد. با این حال رفتنش به سمت چپ خط دفاعی کمی اوضاع را بهبود بخشید و توانست در کارهای تدافعی نمایش قابل قبولی داشته باشد. شاید در روزهایی که میلاد محمدی روی فرم نیست، حاج صفی گزینه خوبی برای سمت چپ خط دفاعی باشد.
علی قلی‌زاده: انتظارات زیادی از علی قلی‌زاده هست و به همین خاطر نمی‌توان او را در زمره بازیکنان خوب ایران مقابل بحرین قرار داد. علی چند بار دست به حرکات انفرادی زد اما به در بسته خورد. با این وجود در حفظ توپ موفق عمل کرد و در مجموع می‌توان به او نمره قبولی داد.
سردار آزمون: یک نمایش در حد جهانی از مهاجم شماره ۲۰ تیم ملی ایران. سردار یک موقعیت ۱۰۰ درصد را صاحب شد و آن را به گل تبدیل کرد و در ادامه از یک موقعیت ۵۰ درصد گلی به یادماندنی ساخت. او روی گل دوم ابتدا ضربه اول را زد و سپس از میانه میدان با سرعت بالایش خود را تک به تک کرد و در نهایت با ضربه‌ای دقیق تعداد گل‌های ملی‌اش را به عدد ۳۶ رساند. آزمون شبی درخشان را در ورزشگاه رفاع پشت سر گذاشت.
مهدی طارمی: اما بهترین بازیکن ایران مقابل بحرین کسی نبود جز مهدی طارمی. دو پاس گل داد، یک گل زد و بارها دفاع بحرین را به هم ریخت. می‌توانست یکی دو گل دیگر هم بزند اما ضربات آخرش دقت کافی را نداشتند. با این حال مهدی در اوج پختگی قرار دارد. بازیکنی که می‌داند چه زمانی باید به بازی سرعت بدهد و چه زمانی از سرعت بازی بکاهد. او درون زمین به جوان‌ترها کمک می‌کرد و چشم بسته سردار را می‌دید. یک نمایش تکرارنشدنی از آقای شماره ۹ مقابل بحرین تماشا کردیم.
سامان قدوس: تعویضی که گره بازی را برای ما باز کرد و بار دیگر سامان قدوس نشان داد شایستگی حضور بیشتری را در ترکیب اصلی دارد. قدوس روی گل دوم موثر کار کرد و در الباقی دقایق هم توپ مثل آهنربا به پایش چسبیده بود. قدوس حتی یک بار هم توپ را لو نداد و با آمادگی و روحیه فراوان به همه اثبات کرد باید از ابتدا در زمین حضور داشته باشد.
سعید عزت‌اللهی: بازی خوب و بدون مشکلش می‌توانست با یک گل همراه باشد اما ضربه سر سعید با فاصله‌ای اندک به بیرون رفت. او با حضورش در درون زمین برنده تمام نبردهای میانه میدان بود و نبض بازی را در اختیار ما نگه داشت. عزت‌اللهی روز به روز به همان بازیکن ایده‌آل اسکوچیچ نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود.
مهدی ترابی: در چند دقیقه ابتدایی پراشتباه بود اما کم‌کم خودش را پیدا کرد و در نهایت یکی از نفرات اصلی در به ثمر رسیدن گل سوم بود. مهدی ترابی مقابل هنگ‌کنگ هم یک تعویضیِ کارآمد بود و این بار هم چنین مساله‌ای را ثابت کرد. اسکوچیچ هر زمانی از مسابقه می‌تواند روی ترابی حساب کند؛ حتی در سمت راست زمین.
مهدی قایدی: چند دقیقه فرصت به او رسید تا خودی نشان دهد. همکاری‌اش با دیگر بازیکن بوشهری تیم ملی یعنی مهدی طارمی عالی بود و نزدیک بود یکی از این همکاری‌ها به دومین گل ملی‌اش تبدیل شود ولی با بدشانسی این اتفاق رخ نداد. قایدی در آینده می‌تواند بیشتر به بازی گرفته شود اما فعلا شاید برای او در این ترافیک خط حمله کمی زود باشد.
مرتضی پورعلی‌گنجی: محرومیتش به اتمام رسیده بود و می‌توانست از ابتدا در ترکیب باشد اما اسکوچیچ به کنعانی‌زادگان مجددا اعتماد کرد. مرتضی اما در دقایق پایانی به میدان آمد و هر توپی به سمتش آمد با موفقیت در تملک ایران باقی ماند. او آماده و مترصد حضور در ترکیب اصلی است و این بهترین خبر برای دراگان اسکوچیچ خواهد بود.
