حسین ثنایی نژاد در گفت‌وگو با ایسنا در رابطه با تاثیر ظرفیت‌های دانشگاهی در کمک به مهار بحران خشکسالی بیان کرد: تاثیر اصلی ظرفیت‌های دانشگاهی در کمک به مهار بحران خشکسالی این است که دانشگاه اقدامات مقابله با خشکسالی را تئوریزه می‌کند. دانشگاه منشاء شناخت و تهیه دستورالعمل‌هایی است که بتواند بر اساس آن شناخت تبدیل به عمل در سطح جامعه در برابر این پدیده شود.
وی با انتقاد به این مسئله که حلقه انجام این اقدامات ناقص است، ادامه داد: بنده به عنوان استاد دانشگاه باید دنبال رئیس اجرایی قدرتمندی باشم تا دستورالعملی که تهیه می‌کنم، اجرایی شود. برای مثال دستورالعملی که در خصوص مواجهه با سیل تهیه کرده‌ام، نباید از طریق کانال شخصی من منتقل شود و بایستی به استانداری برود و اطلاع‌رسانی شود.
این استاد دانشگاه ضمن تاکید بر نقش دانشگاه در تئوریزه کردن اقدامات مواجهه با خشکسالی، اظهار کرد: این یک تلاش شخصی است ولی برای عموم مفید و قابل استفاده است. بنابراین وظیفه دانشگاه تئوریزه کردن و تهیه دستورالعمل‌هایی مبتنی بر تئوری‌های علمی است که به همین سادگی قابل استفاده برای عموم باشد و دستگاه‌ها باید به صورت جدی این دستورالعمل‌ها را انجام دهند.
ثنایی نژاد با بیان اینکه از ظرفیت‌های دانشگاهی در این موارد استفاده نمی‌شود، افزود: چراکه این حلقه اتصال برقرار نیست. از آن‌طرف دیگر مسئولان اجرایی از ما طلبکار هستند که دانشگاه اقدامی در این زمینه انجام نداده‌است. دانشگاه مانند چشمه در اکوسیستم است که نه می‌توان آن را سرزنش کرد و نه میزان آن را کم و زیاد کرد. بلکه فقط می‌توان ازاین منبع به صورت صحیح و درست استفاده کرد.
عضو هیأت علمی گروه هواشناسی دانشگاه فردوسی مشهد تاکید کرد: وظیفه ذاتی دانشگاه نشرعلم است. بنابراین باید به سراغ آن رفت و از آن استفاده کرد.
وی با اشاره به اینکه دانشگاه در حال حاضر آمادگی ارائه برنامه‌های مفید و علمی برای مقابله با خشکسالی را دارد، ادامه داد: پروتکل‌های حالت اضطراری خشکسالی را در ۱۷ سال قبل از کشورهای دیگر جمع‌آوری و ترجمه کرده‌ام و در اختیار استانداری قرار داده‌ام. این موضوع پیچیده نیست و کافی است این کار اجرایی شود.
انتهای پیام
