به گزارش ایسنا، «رویاهای خالکوبی شده» به کارگردانی مهدی گنجی نام مستندی است که در چهادهمین جشنواره سینما حقیقت شرکت دارد و دست‌اندرکارانش قصد شرکت دادن فیلم را در جشنواره‌های خارجی یا تدارک برای اکران جهانی دارند.
این فیلم روایت چند نوجوان عشق فوتبال از استان‌های مختلف کشور است که پس از برنده شدن در یک مستابقه استعدادیابی راهی اسپانیا می‌شوند. این بچه‌ها هر کدام رویایی در سر دارند که فوتبال فقط بخشی از آن است و بیشترشان به دنبال کمک به خانواده و کسب درآمدی زیاد برای حل مشکلات مالی و معیشتی خانواده‌هایشان هستند.
مهدی گنجی درباره ساخت این مستند که برخی آن را فوتبالی می‌دانند، به ایسنا گفت: من اساساً یک مستندساز ورزشی به آن معنا نیستم و حیطه کاری‌ام در سینمای مستند، اجتماعی است و خیلی وقت‌ها هم کاراکتر محور، فیلم می‌سازم. وقتی ساخت این پروژه پیشنهاد شد از روز اول به همکاران گفتم که من فیلمی درباره یک رویداد ورزشی نمی‌سازم ولی می‌توانم اثری اجتماعی بسازم که زمینه آن فوتبال باشد. کل ماجرا در «رویاهای خالکوبی شده» این است که عده‌ای می‌خواهند از نقطه A به نقطه B برسند و برهمین اساس برخلاف بسیاری از فیلم‌های مرسوم ورزشی که یک هدف مشخص دارند، کاملا برعکس عمل کردم و همان ابتدای نشان می‌دهم که چه گروهی راهی مسابقه نهایی می‌شوند؛ درواقع نکته مهم برای من و امیر ادیب‌پرور به عنوان تدوینگر - که فیلم خیلی مدیون ایشان است - این بود که هدف این بچه‌ها خیلی مهم نیست بلکه مسیر مهم است و همین شد که فیلم از یک اثر هدف محور به یک فیلم مسیر محور تبدیل شد.
او با اشاره به اینکه با کارکترهای فیلم در همین مسیر آشنا می‌شویم، افزود: تنوع استانی و دربرگیری جغرافیای وسیع از بچه‌هایی که در این مسابقه شرکت داشتند، از نکات اصلی فیلم بود که مورد توجه و تاکیدم بود.
گنجی درباره برگزاری جشنواره به صورت آنلاین و اینکه آیا پخش جهانی مانع از نمایش فیلم در پلتفرم‌های عمومی شده یا نگرانی از بابت کپی شدن؟ گفت: درباره سوال دوم تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار تصمیم‌گیرنده هستند ولی به طور کلی برگزاری آنلاین یک جشنواره به نظرم مناسب نیست، چون سینما یعنی سالن تاریک، یعنی پرده، یعنی صدای سراند پنج و یک و هر آنچه به لحاظ دراماتیک برای سالن سینما قائل هستیم. وقتی برای دیدن فیلمی بلیت می‌خریم و به سالن سینما می‌رویم، اخلاق و آدابی بر آنجا حاکم است و اتمسفر سالن حتی ریتم فیلم را تغییر می‌دهد؛ بنابراین شاید ریتم آنچه به صورت آنلاین در موبایل یا لپ‌تاپ و صفحه کامپیوتر می‌بینیم با آنچه روی پرده می‌توان دید متفاوت باشد.
وی اضافه کرد: البته با اصل این کار موافقم ولی فکر می‌کنم اینکه جشنواره ترکیبی از بخش فیزیکی و آنلاین باشد جالب‌تر است، یعنی اگر فیلم هایی باشند که دوست داشته باشند در بخش آنلاین شرکت کنند، در زمان برگزاری فیزیکی جشنواره امکان برقراری ارتباط با مخاطب بیشتری را دارند و غلاقه‌مندان در بسیاری از شهرهای دیگر هم می‌توانند فیلم ببینند، چون قرار نیست همه چیز در تهران متمرکز باشد.
این مستندساز گفت: در کنار این مسائل، بحث مهم دیگری که در این باره وجود دارد و باید مورد توجه قرار گیرد کپی شدن فیلم‌هاست و خیلی از دوستان به ویژه مدیران فکر می‌کنند اگر فیلم مستند کپی شود اتفاق خاصی نمی‌افتد و انگار باید حتما یک سوپراستار یا بازیگر خاصی در فیلمی باشد که کپی شدنش مهم باشد. این در حالی است که تمام مستندها در چرخه ساخت خود هزینه داشته و آن گروه سازنده یا سرمایه‌گذار به هر حال برنامه‌ای برای اکران آنچه تولید کرده‌اند، دارند.
مهدی گنجی در پایان افزود: قطعا کپی هر فیلمی زحمت گروه را بر باد می‌دهد و درباره مستندی مثل «رویاهای خالکوبی شده» که احتمالا امکان نمایش در تلویزیون را ندارد چون با سانسور زیادی مواجه می‌شود، این اتفاق سخت‌تر خواهد بود.
انتهای پیام
