به گزارش برنا؛ در یک پروژه تحقیقاتی، محققان دانشگاه کمبریج ۱۷۷ اسکلت از قبرستان های شهر کمبریج و اطراف آن را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دادند. این محوطه شامل یک بیمارستان خیریه، محوطه یک مهد کودک سابق آگوستین که در آن روحانیون و خیرین ثروت دفن شده بودند، یک قبرستان محلی و یک محل دفن روستایی در یک روستا می شود.
در این پروژه، محققان استخوان های پا را از نظر برجستگی در انگشت شست که مشخصه هالوکس والگوس یا همان قوز شست پا است، بررسی کرده و میلیون ها فرد مبتلا به این مشکل را شناسایی کردند. آنها دریافتند که افراد دفن شده در مرکز شهر، به ویژه در بخش های ثروتمندنشین و محل زندگی روحانیون، بیشتر با این مشکل رو به رو بودند.
قابل توجه است که تنها ۶ درصد افراد دفن شده بین قرون ۱۱ تا ۱۳ میلادی از مشکل انحراف شست پا رنج می بردند در حالی که ۲۷ درصد از افراد فوت شده از قرون ۱۴ و ۱۵ میلادی این مشکل را داشتند. پژوهشگران با تحقیقات و مطالعات تاریخی متوجه شده اند شیوع چنین مشکلی می تواند با تغییر سبک کفش در طول قرن چهاردهم و پانزدهم مرتبط باشد. در این دوره کفش هایی با نوک تیز و بلند به نام «پولن» مد شده بود.
پیرس میشل (Piers Mitchell) از بخش باستان شناسی کمبریج و از پژوهشگران این پروژه تحقیقاتی توضیح داد که قرن چهاردهم میلادی، سبک های جدید لباس و کفش را در طیف گسترده ای از پارچه ها و رنگ ها به ارمغان آورده است.
میشل در یک مصاحبه خبری دانشگاه گفت: «ما تغییراتی را که بین دوره های اوج و اواخر قرون وسطی رخ داده است، بررسی کردیم و فهمیدیم که افزایش هالوکس والگوس (انحراف شست پا) در طول این دوره باید به دلیل رواج سبک های جدید کفش باشد.»
انحراف یا قوز شست پا نوعی تغییر شکل جزئی است که در آن بزرگترین انگشت پا به سمت انگشت دوم زاویه پیدا کرده و در بخش پایه آن، در داخل پا، یک برآمدگی استخوانی ایجاد می شود.به گزارش سیناپرس، اگرچه ژنتیک و عدم تعادل عضلانی می تواند فرد را مستعد ایجاد این مشکل کند، اما بیشترین علت، استفاده از چکمه ها و کفش های نوک تیز و پنجه باریک است.
میشل خاطرنشان کرد که در قرون ۱۳ و ۱۴، پوشیدن لباس های شیک برای افرادی که در امر روحانیت فعالیت می کردند، به شدت رواج پیدا کرد که باعث نگرانی مقامات عالی رتبه کلیسا شده بود. در سراسر اواخر قرون وسطی، اهمیت کفش به حدی شدید شد که در سال ۱۴۶۳ میلادی پادشاه ادوارد چهارم قانونی تصویب کرد که طول انگشت شست را به کمتر از دو اینچ برابر با ۵ سانتی متر در لندن محدود می کند.
بیشتر افراد با علائم انحراف شست پا در این پروژه تحقیقاتی، ۲۰ مورد از ۳۱ نفر، مرد بودند. علاوه بر این، بقایای افراد با علائم انحراف شست پا، بیشتر علائم شکستگی را نشان می دهد که معمولاً ناشی از زمین خوردن است.
تحقیقات بالینی مدرن روی بیماران مبتلا به هالوکس والگوس یا انحراف شست پا نشان داده است که این تغییر شکل، تعادل را دشوارتر کرده و خطر سقوط افراد مسن را افزایش می دهد. بنابراین این تحقیقات می تواند استخوان های شکسته بهبود یافته که در اسکلت های قرون وسطی با این شرایط پیدا شده را توضیح دهد.
شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله بین المللی پالئوپاتولوژی (Paleopathology) منتشر شده و قابل دسترس است.
