تغییرات آب و هوایی زمین و ذوب شدن یخچال‌های طبیعی موجب بروز تغییرات مهمی در منابع آب قاره آسیا شده است که زندگی بیش از یک میلیارد نفر از ساکنین این قاره را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
به گزارش تسنیم، براساس نتایج تحقیقاتی، بیش از یک میلیارد نفر از ساکنین آسیا بخشی از آب مورد نیاز خود را از رودخانه‌هایی تأمین می‌کنند که سرچشمه آن‌ها یخچال‌های در حال ذوب شدن کوه‌های هیمالیا و قره قروم هستند. به همین علت زمانی که بخش عمده این یخچال‌ها به دلیل تغییرات آب و هوایی زمین در طول قرن حاضر ذوب شوند، بخش قابل‌توجهی از این منابع آبی نیز از بین می‌رود.
به اعتقاد محققان تأثیر این وضعیت، بسته به فاصله جغرافیایی ساکنین آسیا متفاوت است. افرادی که در نزدیکی این کوه‌ها و سرچشمه رودها زندگی می‌کنند، وابستگی شدیدی به این منبع آب دارند، اما وابستگی ساکنین مناطق دوردست به این منابع آب کمتر است و از منابع جایگزین مانند آب باران بهره می‌برند.
این درحالی است که تغییرات آب و هوایی زمین الگوهای بارندگی را در بسیاری از مناطق از جمله آسیا تغییر داده است و انتظار می رود تغییر این الگوها در کنار تغییر الگوی ذوب شدن یخچال‌ها موجب بروز بارندگی‌های شدید و سیل شود.
براساس گزارش جدید انستیتوی منابع جهان، نزدیک به یک چهارم از جمعیت کره زمین تحت تأثیر کمبود شدید آب قرار دارند. گرمای شدید و خشکسالی‌های طولانی شرایطی هستند که به اعتقاد محققان با تغییرات آب و هوایی زمین بر شدت آن‌ها افزوده می‌شود و در سال 2019 میلادی بخش وسیعی از سطح زمین را تحت تأثیر قرار داده است. در نتیجه منابع آب موجود در بسیاری از مناطق زمین به میزان نگران‌کننده‌ای کاهش یافته است.
محققان انستیتوی منابع جهان با تجزیه و تحلیل اطلاعات مربوط به 13 شاخص مرتبط با آب توانستند میزان کم‌آبی را در سراسر زمین ارزیابی کنند. براساس این بررسی‌ها بیش از یک چهارم جمعیت زمین از جمله مراکز جمعیتی موجود در 17 کشور مختلف، در معرض خطر کمبود شدید آب قرار دارند که 12 کشور از آن‌ها در خاورمیانه و آفریقای شمالی قرار دارند.
این مناطق گرم و خشک هستند، به منابع محدود آب دسترسی دارند و افزایش مستمر تقاضا، موجب تشدید کمبود آب می‌شود. تغییرات آب و هوایی زمین نیز موضوع را پیچیده‌تر می‌کند.
به اعتقاد محققان، کمبود آب بزرگترین بحران موجود در جهان است که کسی حرفی از آن نمی‌زند و پیامدهای آن شامل خطر کمبود غذا، جنگ، مهاجرت و نبود ثبات مالی است. دولت‌ها به منظور محافظت از شهروندان خود در برابر خطر کمبود آب باید زیرساخت‌های سبز را توسعه دهند، از سرزمین‌های بارانی و حوزه‌های آبخیزداری محافظت کنند و از سیستم‌های تصفیه آب سازگار با محیط زیست بهره گیرند. همچنین لازم است استراتژی‌های کارآمدی را برای تصفیه، استفاده مجدد و بازیافت فاضلاب توسعه دهند.
