بازی با عراق برای ما یادآور خاطرات خوبی از بازی رفت نیست. تیم ملی ایران در دور رفت در حالی به مصاف رقیبش رفت که اخبار ضد و نقیضی در مورد فسخ قرارداد مارک ویلموتس شنیده می‌شد و کسی نمی‌دانست او در این بازی اصلا روی نیمکت خواهد نشست یا نه. حاشیه‌های کنار تیم ملی به داخل زمین هم سرایت کرد و بازیکنان در یک بازی به هم ریخته و بد، نتیجه را ۲ بر یک واگذار کردند. تک گل ایران در این بازی هم روی یک شوت احمد نوراللهی به ثمررسید و در بقیه دقایق بازی ایران برنامه خاصی برای باز کردن دروازه حریف نداشت و اخراج مسعود شجاعی هم کار ایران را سخت‌تر کرد. این باخت، ایران را به رده سوم رساند و کار را برای صعود بسیار مشکل کرد.
در بازی برگشت، اما شرایط کاملا متفاوتی برقرار است. تیم ملی بعد از سه برد پیاپی حالا در آخرین قدم با اقتدار و آرامش قرار است صعودش را قطعی کند. یک نیمکت آرام و خونسرد و تیمی آماده و پر از اعتماد به نفس؛ یکی دیگر از تفاوت‌های مهم ایران برای این بازی با بازی گذشته بازیکنان حاضر روی نیمکت هستند که حسابی دست دراگان اسکوچیچ را بازگذاشته‌اند. حضور سردار آزمون، مهدی طارمی و احمد نوراللهی در ترکیب اصلی، محتمل است و از میان علیرضا جهانبخش، علی قلی‌زاده، مهدی ترابی، مهدی قایدی، سامان قدوس، سعید عزت اللهی و احسان حاج‌صفی، فقط سه بازیکن می‌توانند در زمین حضور پیدا کنند. ۴ بازیکن دیگر می‌توانند با ورود به میدان با تصمیم اسکوچیچ روند بازی را تغییر دهند. به این لیست پروپیمان باید میلاد سرلک، سیامک نعمتی، کریم انصاری‌فرد، کاوه رضایی و مرتضی پورعلی‌گنجی را هم اضافه کرد. بازیکنانی که در زمان ویلموتس یا به تیم ملی دعوت نشدند و یا آمادگی خوبی نداشتند.
نیمکت تیم ملی یکی از برگ‌های برنده اسکوچیچ نسبت به ویلموتس است که در کنار دیگر امتیازات می‌تواند یک برد شیرین را به هواداران هدیه بدهد. از طرفی امکان انجام پنج تعویض دست اسکوچیچ را بازتر هم خواهد کرد، این در حالی است که در بازی رفت بیشتر تعویض‌های ایران اجباری و به دلیل مصدومیت بازیکنان بود.
فوتبال ۳۶۰
