مسعود احتشام، فوق تخصص ریه، اظهار کرد: فیبروز ریه در واقع جزئی از بیماری‌های انتهایی ریه است که دچار تخریب و حالتی شبیه لانه زنبور می‌شود. در واقع این قسمت ریه در صورت تخریب، فعالیت‌های مربوط به اکسیژین رسانی و تهویه را انجام نخواهد داد.
او افزود: فیبروز ریه بیشتر دربیماری‌های التهابی مانند روماتیسم و سایر بیماری‌های التهابی رخ می‌داد. اما اکنون بیماری کرونا با توجه به طول التهابی وسیعی که در ریه می‌تواند ایجاد کند، باعث عوارض طولانی مدت این عارضه می‌شود.
احتشام ادامه داد: اگر فیبروز ریه به موقع تشخیص داده و از وسیع شدن آن جلوگیری شود، فرد در اکسیژن رسانی با اختلال رو به رو نخواهد شد.
این فوق تخصص ریه بیان کرد: بهترین راهکار این است که پزشکان و کادر درمان سعی کنند با تجویز به موقع اکسیژن به میزان لازم و دارو‌های ضد التهاب مانند استروئیدی یا کورتنی این التهاب‌ها را کاهش دهند. مهم‌ترین اصل برای درمان فیبروز؛ اقدامات ضد التهابی و اکسیژن رسانی است تا از پیشرفت فیبروز جلوگیری شود.
احتشام بیان کرد: در واقع اکسیژن باید با دارو‌های بازکننده راه هوایی به بالای ۹۰ درصد رسانده شود تا فرد دچار عوارض عروقی ریه و نارسایی تنفسی نشود.
احتشام در پایان تصریح کرد: در صورتی که فیبروز ریه پیشرفت زیادی داشت برای سن پایین تر، مواردی مانند پیوند ریه وجود دارد؛ بنابراین بیماران باید به طور مداوم پیگیر بروز یا عدم تشکیل فیبروز باشند تا به محض اطلاع از نشانه‌ها، راهکار‌های پیشگیرانه پزشکی به موقع انجام شود.
