به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، قربان‌علی کناررودی، رییس گروه تحقیقات تاریخ معاصر و تاریخ شفاهی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در توضیح این خبر گفت: سندهایی مربوط به اساسنامه و برنامه تحصیلی مدارس پرستاری و همچنین نخستین سند برنامه تحصیلی مدون آموزش پرستاری که بیانگر قدمت بیش از ۸۰ سال فعالیت مدرسه پرستاری در کشور است، مربوط به سال ۱۳۱۵ در آرشیو سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود.
او ادامه داد: سابقه تاسیس نخستین مدرسه پرستاری به صورت مستقل مربوط به سال‌های ۱۲۹۲ در تبریز و ۱۲۹۴ در ارومیه است که به دنبال آن تعلیم پرستاری در بیمارستان‌های تبریز، رشت، کرمانشاه و مشهد نیز آغاز شد. در ادامه طبق تصویب‌نامه ۲۶ شهریورماه ۱۳۱۵ هیات وزیران، ایجاد آموزشگاه‌های پرستاری با جدیت در دوره صدارت علی‌اصغر حکمت بر وزارت معارف، اوقاف و صنایع مستظرفه پیگیری شد. به موجب این مصوبه مقرر شد در سال تحصیلی ۱۳۱۵-۱۳۱۶ در تهران، مشهد و تبریز و در سال تحصیلی ۱۳۱۶-۱۳۱۷ در شیراز و اصفهان آموزشگاه‌های پرستاری دایر شود. به دنبال آن آموزشگاه پرستاری زنانه به منظور تربیت پرستاران متخصص در تهران و مراکز مهم کشور نیز تأسیس شد.
رییس گروه تحقیقات تاریخ معاصر و تاریخ شفاهی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران گفت: طول دوره تحصیلات در این مدارس دوساله و شرط ورود به آن داشتن گواهینامه دوره متوسطه دوم یا امتحان ورودی معادل آن بود. همچنین برنامه تحصیلی این مدارس شامل تمرینات فنی و دروس علمی در نظر گرفته شده بود که در مدت زمان هر کلاس درسی ۴۵ دقیقه تدریس می‌شد. دانشجویان این مراکز باید دروس علمی و عملی خود را همزمان زیر نظر استادان متخصص هر درس می‌گذراندند.
کناررودی گفت: در ماه‌های نهم، دهم و یازدهم دانش‌آموزان مدارس پرستاری، درس‌های مربوط به قسمت‌های تخصصی مانند پرستاری در خانه، کدبانویی مریض‌خانه و تخصص در قسمت جراحی، طبی، اطفال، تیمارستان و غیره را فرامی‌گرفتند. شاگردان در برنامه عملی خود عملیات مربوط به آماده‌کردن مریض، برای معاینه و حاضر کردن اسباب ضدعفونی و وظایف عادی برای عمل جراحی را تمرین می‌کردند.
او در پایان یادآور شد: در سال ۱۳۱۶ مدرسه پرستاری به آموزشگاه پرستاری تغییر نام پیدا کرد و برنامه تحصیلی آن نیز در جلسه ۳۵۶ شورای عالی معارف مورخ ۱۲ مهر ۱۳۱۶ به تصویب رسید.
انتهای پیام
